تخریب طبیعت برای لقمه ای نان

به گزارش جهان صنعت نیوز:  البته تاکنون مقامات امنیتی و انتظامی موفق به بازداشت آنان نشده‌اند. محیط‌زیست یکی از سازمان‌های کم‌برخوردار از موهبت حمایت دولت است. دولت هر سال برای این سازمان بودجه اندکی را در نظر می‌گیرد. همچنین امکانات محدودی در اختیارشان می‌گذارد. چنین عملی به تعبیری نشان دادن چراغ سبز به شکارچیان مناطق حفاظت‌شده است.

یک هفته قبل از این قضیه حسن آقاشیرمحمدی فرمانده یگان حفاظت محیط‌زیست خوزستان اعلام کرده بود بر اساس گزارش‌های رسیده در خصوص شکار و صید غیرمجاز در یکی از مناطق شهرستان شوشتر و به منظور برخورد با این متخلفان غیرمجاز که با استفاده از دستگاه الکترو شوکر اقدام به صید ماهی کرده بودند، در منطقه حضور یافته و در تعقیب و گریز موفق به دستگیری راننده خودرو و یک نفر از متخلفان به همراه دستگاه الکتروشوکر و ادوات شکار و صید شدیم که متاسفانه با مقاومت و تمرد متهمان و حمله گروهی از سوی شکارچیان و صیادان در منطقه مواجه شویم و در این درگیری متاسفانه بهروز نجاتی رییس اداره شهرستان شوشتر به همراه اسماعیل زارع محیط‌بان شهرستان با ضربات چاقو از ناحیه سر و کمر زخمی شدند.

در این درگیری، وی به همراه دو محیط‌بان دیگر نیز از ناحیه دست، سر و کمر مورد اصابت سنگ و چوب قرار گرفتند و دچار آسیب‌دیدگی شدند.سالانه حدود بیش از ۱۰هزار تن ماهی در آب‌های داخلی، رودخانه‌ها و دریاچه‌های پشت سدهای استان خوزستان صید می‌شوند. هر سال نیمه دوم اسفند تا نیمه دوم اردیبهشت‌ماه همزمان با فصل تخم‌ریزی ماهیان و آبزیان و برای حفظ ذخایر، به عنوان فصل ممنوعیت صید ماهی عنوان و اطلاع‌رسانی شده و محیط‌بانان موظف هستند با متخلفان برابر قانون برخورد کنند. اما صیادان بدون هشدارهای سازمان محیط‌زیست با برق که یکی از روش‌های غیراخلاقی و آسیب‌رسان به محیط‌زیست و اکوسیستم منطقه است، تعداد قابل توجهی ماهی را با بی‌رحمی تمام صید می‌کنند.

دستگاه الکتروشوکر در واقع این مدار به معنی واقعی کلمه یک «مدار رزمی» است. این دستگاه بسیار پرقدرت و برای انسان و حیوان مرگ‌آور است. گفته می‌شود این دستگاه از کشور عراق وارد استان خوزستان می‌شود و بیشتر مورد استفاده صیادان مناطق جنوبی استان قرار می‌گیرد و اکنون نیز این دستگاه در خوزستان تولید می‌شود و مخفیانه و غیرقانونی خرید و فروش می‌شود. متاسفانه بسیاری از صیادان غیرمجاز از این وسیله برای صید بیشتر استفاده می‌کنند که با این عمل جمعیت ماهیان بومی را کاهش دادند. وقتی این افراد به هر طریقی بازداشت می‌شوند تنها با جریمه اندک و ضبط دستگاه راهی منزل می‌شوند. آنها مجدداً با یک قایق کرایه‌ای و یک دینام یا موتور برقی و اتصال دو سر سیم به آب کار تمام جانوران را تمام می‌کنند. البته بعضی از صیادان نیز برای صید، سم در آب می‌پاشند.

شب تلخ

در همین رابطه امین‌ هادی پور هنگامی که بر روی تخت بیمارستان بستری بود، درباره آن شب می گوید: بنده اهل شهرستان شوشترم و در پاسگاه محیط ‌بانی گتوند که مشرف به رودخانه کارون است، فعالیت می‌کنم. شهرستان گتوند هفت هزار هکتار منطقه حفاظت‌شده دارد. طبق معمول همیشه ساعت ۱۱:۳۰ شب خاموشی اعلام کردم و به اتاقم رفتم تا کمی استراحت کنم. غافل از اینکه چهار شخص مسلح وارد محدوده‌ محیط ‌بانی شدند و دست و پای هفت تن از کسانی که در چادر زنبورداری سکونت داشتند را بستند.

کمی بعد متوجه سروصداهای بیرون شدم و زمانی که در کانکس را باز کردم یکی از نقابداران به من گفت بخواب روی زمین. من مقاومت کردم و خواستم با آنها گلاویز شوم که از فاصله دو متری به زانویم شلیک کردند. آنان به‌طور کامل دست و صورت خود را پوشانده بودند. کسی که به من شلیک کرد تقریبا ۱۸۰ متر قدش بود. کمی لهجه عربی داشت. این فرد تمام کانکس من را زیر و رو کرد تا کلید گاوصندوق اسلحه‌ها را پیدا کند. زمانی که موفق به پیدا کردن کلید نشد همدستش را صدا زد و هر دو به سمت من حمله‌ور شدند. در همان مدت زمان کوتاه خون زیادی از من رفته بود و آنها هم با قدرت هر چه بیشتر به زانو و پهلوی من لگد می‌زدند. در آن لحظه فقط می‌گفتم من اسلحه‌دار نیستم که کلید داشته باشم.

به من فشار می‌آوردند که به هم‌شیفتم زنگ بزنم تا کلید را بیاورد، در صورتی که آنها به دنبال انتقام از هم‌شیفتم بودند زیرا می‌گفتند او نمی‌گذارد اینها با خیال راحت به شکار ماهی بپردازند. ضربه‌هایی بود که بر سر و صورت من سرازیر می‌شد. زمانی که متوجه شدند چیزی عایدشان نمی‌شود تمام همکارانم را به کانکس آوردند و همان‌طور ما را رها کردند و متواری شدند.

دلیل این امر چه بود؟

وی افزود: در آن قسمت از کارون صیاد و شکارچی بسیار است. آنها به کمک موتور برقی و باتری در آب برق وصل می‌کنند تا همه جانوران روی آب بیایند. از قورباغه تا تخم بچه ماهی‌ها را از بین می‌برند. صیاد برقی در کارون زیاد است. نزدیک شط، عراقی هم وجود دارد. صید ماهی در آن منطقه ممنوع نیست اما این افراد باید پروانه کار بگیرند که آنان را مجبور می‌کند تعداد مشخصی ماهی را صید کنند. و این عمل به نفع این شکارچیان نیست. به همین دلیل این صیادان برای پول بیشتر دست به کارهای غیرانسانی می‌زنند. همچنین صیادان غیرمجاز در مسیر کارون پرنده‌های نادری مثل فلامینگو را هم شکار می‌کنند.

کار آنها را مختل کردید؟

هادی‌پور در مورد علت حس انتقامجویی شکارچیان گفت: ما مدام برای حفاظت از کارون، گشت قایقی داریم. مرتب منطقه را رصد می‌کنیم. تا حدودی عرصه را برای این افراد تنگ کرده‌ایم. به همین دلیل آنها دیگر نمی‌توانستند با خیال راحت بر کارون برق بیندازند. فقط زمانی که بازار ماهی‌فروشان می‌رفتیم آنان را می‌دیدیم که ماهی‌های کارون را دستفروشی می‌کنند و آنجا بهشان گوشزدی می‌کردیم اما گوش‌شان بدهکار نبود. برای این افراد فرقی نمی‌کند ما بر سر کار باشیم یا دیگر اینها فقط دنبال شکار ماهی هستند. شناسایی این افراد با محیط‌زیست منطقه نیست. باید ادارات امنیتی و انتظامی وارد عمل شوند اما تاکنون به نتیجه نرسیدند. فعلاً در حال جولان دادن در منطقه هستند اما به زودی مسوولان قضایی و امنیتی گوش‌شان را می‌کشند.

ضعف مدیریتی منطقه

این محیط‌بان در پاسخ به سوال اینکه ضعف آن منطقه را در چه می‌بینید گفت: نمی‌دانم دلیل جولان این افراد در منطقه چیست و ضعف از کدام نهاد است. اما می‌دانم تمام این صیادانی که به چنین کاری دست می‌زنند از سر فقر و بیکاری است. در این شهرستان کار به سختی پیدا می‌شود. به همین دلیل افرادی برای کسب درآمد و امرارمعاش مجبور می‌شوند به قاچاق با لنج یا صید غیرمجاز ماهی روی آورند. شاید اگر دولت از این افراد بیشتر حمایت می‌کرد ما شاهد چنین اتفاقاتی نبودیم.

راهکار چیست؟

وی افزود: نوع نگرش‌ها باید عوض شود. هنوز این افراد شناسایی نشده‌اند اما همچنان همه محیط‌بانان با دلیری و دست خالی با صیادان غیرمجاز مبارزه می‌کنند. در این راه از دستگاه قضا خواهشمندم هر چه سریع‌تر این افراد را شناسایی کند و به اشد مجازات برساند تا درس عبرتی شود برای دیگر صیادان برقی. در ادامه از محیط‌زیست منطقه خواهشمندم دور کانکس‌ها حصار بکشند و دوربین مداربسته بگذارند. هم‌اکنون کانکس بنده در محیط باز قرار دارد و بسیار ناامن است. به همین دلیل این افراد به راحتی می‌توانند به ما آسیب بزنند.

ما از لحاظ دوربین شکاری، سلاح گرم و ماشین هم مجهز نیستیم. وقتی قرار است یک انسان از حیات‌وحش کشور حفاظت کند بهتر نیست ابتدا امنیت جانی آن فرد را تامین کند؟ از لحاظ امکانات بسیار در مضیقه هستیم. همچنین دولت باید به سازمان محیط‌زیست کمک مالی و رسماً از لایحه محیط‌بانی حمایت کند تا کمی وضع‌مان بهبود یابد. این روزها سرهنگ محبت‌خانی فرمانده یگان حفاظت محیط‌زیست بارها به عیادت من آمده و قول‌هایی هم داده است. ان‌شاءالله عملی شود.

اخبار برگزیدهپیشنهاد ویژه