احمدینژاد در کسوت سوپرمن و نجاتدهنده!
محمدجواد جمالینوبندگانی * او گفته است که کسی مالک کشور نیست و باید مردم در جریان این توافقات ۲۵ ساله ایران با چین قرار میگرفتند؛ ادعایی که صحت ندارد و موسوی سخنگوی وزارت امور خارجه ضمن رد اظهارات احمدینژاد گفته است: «او خیلی متوجه این موضوع نبوده است. این قرارداد فعلا در حد پیشنویس است که باید در پایتختهای دو کشور نهایی شود. وقتی این توافق نهایی شد، منتشر میشود. من وجود هر مذاکره جدید را تکذیب میکنم.»
بنابراین بهتر است توضیح دهم که درباره روابط بین کشورها یکسری روابط عادی و یکسری روابط راهبردی است. در شرایطی که ما تحت شدیدترین، همهجانبهترین و هوشمندانهترین نوع تحریمها از جانب آمریکاییها هستیم، میطلبد که راههایی برای دور زدن تحریمها و تقویت و تنوعبخشی در روابط اقتصادی در دستور کار دولت قرار گیرد.
به نظر من یکی از کارهایی که به خوبی انجام شد، کشاندن روابط اقتصادی به سمت شرق بود و در شرایطی که تحت فشار زیادی قرار داشتیم، شرقیها خریداران خوب نفت و فرآوردههای نفتی ما بودند و چینیها و برخی دیگر از کشورهای شرقی در رساندن اقلام مورد نیاز به ما کمک کردند. پس زیبنده نیست حالا با لبخند کشوری که تا دیروز ما را تحت فشار قرار داده بود، به سمت آنها برویم و همه فشارها را فراموش کنیم.
به نظر من بیش از اینکه چنین موضوعاتی مثل توافقنامه ۲۵ ساله ایران و چین بهانه حمله برخی افراد از جمله رییس دولتهای نهم و دهم به دولت و حکومت باشد و حرفهای پوپولیستی بزنند، بهتر است شرایط خاص کشور را درک کنند.
هر چند باید از این شخص پرسید چرا کسی که الان مسوولیتی ندارد، در شرایطی که کشور با مشکلات اقتصادی زیادی درگیر است که ناشی از اقدامات پوپولیستی او بوده است، باید در جریان امور مهم و تصمیمات کلان کشور قرار گیرد؟ او کاسه داغتر از آش شده و با حرفهای عوامفریبانه سعی دارد خود را به عنوان سوپرمن و نجاتدهنده به مردم معرفی کند.
قطعا وقتی قرار است چنین توافق مهمی صورت بگیرد مسوولان ردهبالای حاکمیت در جریان امر هستند و دلیلی ندارد آقای احمدینژادی که مسوولیتی ندارد، حاکمیت او را در جریان امور و تصمیماتش قرار دهد آن هم موضوعی که به منافع ملی و امنیت کشور مربوط است.
مردم نمایندگانی را انتخاب میکنند که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم در جریان امور قرار گیرند. پس بهتر است قبل از اینکه آقای احمدینژاد برای مردم دلسوزی کند، بداند که مردم نیازی به این دلسوزی ندارند. او این حرفها را برای مطرح کردن خودش بیان میکند و میخواهد پالسهایی به طرفهای آمریکایی بدهد مثل همان نامههایی که از سر ضعف برای شخصیتهای آمریکایی مینویسد و به هیچیک از آنها هم تاکنون جوابی داده نشده است! چنین رفتارهایی از سوی او زیانبارتر از هر اقدامی است.
جالب است احمدینژاد در ادعای اخیر خود در این باره گفته است: «مگر شما مالک کشور هستید که بدون اطلاع ملت و از کیسه ملت به دیگران میبخشید؟ … انقلاب کردیم تا هیچ مسالهای از ملت پنهان نباشد و کسانی خود را مالک ملت ندانند.» این آقا باید بداند مالک نیاز نیست. این افراد نمایندگان کشور هستند. نمایندگانی که این توافقنامهها را مینویسند با هماهنگی کامل مقامات عالیرتبه نظام این کار را انجام میدهند و قرار نیست آقای احمدینژاد در جریان مسائل مهم کشور باشد و اگر نبود، نسبت به آنها معترض شود چرا که او هیچ مسوولیتی ندارد.
سال گذشته رییس مجلس و روسای کمیسیون انرژی و برنامه و بودجه مجلس دهم به نمایندگی از طرف مردم و آقایان ظریف وزیر امور خارجه و دژپسند وزیر اقتصاد در این جلسه با چین حضور داشتند. بنای کار و این توافقات هم در آن جلسه گذاشته شد و چینیها هم در بسیاری از مسائل زیربنایی و اقتصادی به ما کمک میکنند برخلاف کشوری که آقای احمدینژاد چندماه یک بار به آنها نامههایی ذلیلانه و خفتبار مینویسد.
بنابراین تاکید میکنم نیاز است اقتصاددانان به موضوعات اقتصادی توجه داشته باشند نه آقای احمدینژادی که صدها میلیارد دلار را در مباحث پوپولیستی هزینه کرد و قطعنامههای سازمان ملل علیه جمهوری اسلامی ایران را کاغذپاره میدانست و درک درستی از سیاست خارجی نداشت و امروز خودش را ناجی مردم معرفی میکند. امثال احمدینژاد باید بدانند که نباید مصالح و منافع ملی و مردم را فدای شعارهای سیاسی و مطرح کردن خودشان کنند.
درباره توافقنامه مدنظر هم باید بگویم که برخی معتقدند این اقدام به منزله گردش تمام جمهوری اسلامی ایران به سمت شرق است ولی من معتقدم در این شرایط ناگزیریم و باید کاری کرد تا طرفهای غربی به خودشان بیایند و بدانند ما در منافع ملیمان با کسی شوخی نداریم و از مواضعمان کوتاه نمیآییم.
* نایب رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس دهم
اخبار برگزیدهیادداشتلینک کوتاه :