استیضاح نمایشی

صادق زیباکلام * تنها چیزی که این گروه‌های سیاسی از ظریف می‌خواهند این است که حرف‌های انقلابی بزند و شعار دهد و ژست بگیرد. مثلا مرگ بر آمریکا بگوید و بر نابودی اسراییل و عربستان اصرار کند یا اینکه بگوید برجام خطا بود و ما تحت هیچ شرایطی حاضر به مذاکره نیستیم و…. تا زمانی که ظریف ادبیات اینچنینی را تولید کند، تندروها با او مخالفت نمی‌کنند اما اگر روزی فرضا بگوید که نابودی اسراییل وظیفه جمهوری اسلامی ایران نیست یا جمله‌ای با این مضمون، یقینا فردای آن روز به مجلس احضار می‌شود و باید پاسخ دهد.

بر این اساس معتقدم آقای ظریف نباید توجهی به مجلس و نمایندگان تندرو داشته باشد زیرا اینها نسبت به هر کلام غیررادیکال معترض می‌شوند و او را به مجلس فرامی‌خوانند. البته این رویه مجلس کاملا  قابل پیش‌بینی بود و از همان ابتدا هم انتظار داشتیم که این مجلس قبل از تایید اعتبارنامه‌های آقایان تیغ از نیام برکشد و حمله‌ور شود. دلیلش نیز روشن است و چیزی نیست غیر از آنچه تندروها سال‌ها دنبال کرده‌اند و همه دشواری‌ها و مشکلات مملکت را ناشی از عملکرد دولت و روحانی بدانند.

چندین سال است که شاهدیم جریان تندرو فقط و فقط انگشت اتهام خود را در رابطه با وضعیت خراب کشور متوجه روحانی کرده و به حملات خود ادامه داده است. در این شرایط به باور من این احتمال جدی است که از استیضاح روحانی صحبت کنند و خواستار برکناری وی شوند. اما فکر نمی‌کنم که استیضاح روحانی جدی باشد و مجلس رای به برکناری او دهد یعنی تصور نمی‌کنم مقامات ارشد نظام این اجازه را به مجلس بدهند. این یک نمایش است و عموما به خاطر آنکه به طرفداران خود بگویند ما خیلی انقلابی عمل کرده‌ایم و همه مصیبت‌ها هم زیر سر روحانی و دولت اوست. این وضعیت نیز تا یک سال آینده که عمر دولت دوازدهم باقی است، ادامه خواهد داشت.

سوال اساسی اما این است که وقتی دولت روحانی تمام شد، آقایان چه خواهند کرد به خصوص با این وضعیت درآمدی کشور؟ به هر حال ما در ابتدای ماه چهارم سال هستیم و هنوز معلوم نیست حدود نیمی از درآمدهای بودجه سال ۹۹ از کجا قرار است تامین شود!

به نظر من البته بد نیست قدرت یکپارچه شود و مجلس و دولت در اختیار تندروها قرار گیرد. در این وضعیت لااقل پای روحانی و ظریف وسط نیست که همه مسائل را گردن آنان بیندازند.

* استاد دانشگاه و کارشناس مسائل سیاسی