آغاز رویارویی مجلس و دولت

دکتر صلاح‌الدین هرسنی * محققا یکی از کارویژه‌های مجلس حاضر را باید نقد و تخطئه عملکرد دولت دانست، به ویژه مجلسی که با ریاست محمدباقر قالیباف آن هم تحت تجربه دو شکست انتخاباتی تلاش دارد با هدف تلافی آن شکست‌ها، دولت و کارنامه او را در دو دوره حضور در پاستور، بی‌اعتبار سازد.

به این ترتیب با توجه به سمت و سو‌های مجلس حاضر، آنها ترجیح دادند ابتدا دکتر ظریف را برای پاسخ به برخی از انتظارات و پرسش‌ها به مجلس فرا بخوانند.

در نگاه اصولگرایان که مجلس فعلی تحت سلطه بلامنازع آنهاست، مسوولیت بخش اعظم وضعیت فعلی کشور بر‌عهده سیاست خارجی دولت با سکانداری و هدایت دکتر ظریف است.

 به باور آنان هم توافق هسته‌ای موسوم به برجام از همان آغاز اشتباه بود و نه‌تنها به مثابه ترکمنچای یک ننگنامه بلکه در حکم باج دادن به کدخدا بود.

بنابراین طبیعی بود که چنین ننگنامه‌ای زمینه را برای هموار کردن مسیر نظام سلطه بر کشور و منابع آن فراهم کند.

البته نقد اصولگرایان فقط محدود به پیامدهای نادرست برجام نبود. آنان در سطحی بالاتر شکل‌گیری رفتارهای تخاصمی و تزاحمی مجموعه‌های عبری- عربی و همچنین رفتار‌های سینوسی و پاندولی اروپا را نتیجه تصمیم‌سازی‌های دستگاه دیپلماسی به رهبری دکتر ظریف می‌دانند و هیچ‌گاه از نقش دستگاه‌ها و نهاد‌های موازی و حتی مواضع رادیکال و کارافزایانه خود سخنی به میان نمی‌آورند.

در شرایط حاضر نیز وجود برخی از شواهد و قراین در سمت و سو‌های مواضع اصولگرایان مجلس حاضر گویای آن است که  آنها طرح پرسش و پاسخ و حتی استیضاح از برخی وزرا مانند وزیر امور اقتصادی و دارایی، وزیر صمت و وزیر نفت و سرانجام روحانی را در دستور کار دارند. به ویژه آنکه طرح استیضاح دولت و رای به بی‌کفایتی یا همان بنی‌صدری کردن دولت به جهت بی‌برنامگی در مدیریت گرانی و تورم افسارگسیخته و ویرانگر، بدیهی‌ترین سناریویی است که اصولگرایان مجلس به بهانه‌های مختلف درصدد تمهید و تدارک آن هستند.

حال آن‌گونه که پیداست، رویارویی مجلس با دولت در شرایطی آغاز می‌شود که این اصولگرایان از تبعات اقدامات تزاحمی و کارافزایانه خود به ویژه در حوزه سیاست خارجی غافل مانده‌اند و با مقصر جلوه دادن دولت و کابینه بابت شرایط فعلی کشور درصدد مسوولیت‌زدایی از خود هستند و طرفه آنکه  برنامه‌ای برای بهینه کردن وضعیت ندارند. اسفناک‌تر آنکه برنامه آنها در حوزه سیاست خارجی به انسداد و فریز مذاکره، تلاش برای تصویب طرح تعلیق با آژانس در ماجرای پروتکل الحاقی و سرانجام خروج از برجام و حتی خروج از ان‌پی‌تی خلاصه شده است.

در حوزه رفتار‌های منطقه‌ای نیز آنها برنامه‌ای جز اصرار بر  راهبرد ائتلافی با جریان‌های مقاومت در لبنان، عراق و یمن و همچنین برنامه‌های موشکی ندارند. غافل از اینکه این دست از برنامه‌ها برای واشنگتن و شرکای اروپایی برجام به نفوذ بدخیم و رفتار‌های ثبات‌زدا تعبیر و تفسیر می‌شود.

حال تحت این شرایط نکته آن است که  اشتباه است اگر انتظار داشته باشیم با این‌گونه برنامه‌های مجلس تغییری در وضعیت کشور به وجود آید و به مصداق «سرکنگبین صفرا فزود» وضعیت ناامید‌کننده‌تر از شرایط فعلی شود.

* کارشناس علوم سیاسی و روابط بین‌الملل

 

اخبار برگزیدهیادداشت