زنان فرصت لابی‌گری در بازی‌های سیاسی را ندارند
طیبه سیاوشی * تعداد نمایندگان مجلس ۲۹۰ نفر است و در بین این افراد در خوش‌بینانه‌ترین حالت در دوره گذشته ۱۷ نماینده زن بود و این رقم بین کشورهای منطقه بدترین حالتی است که زنان می‌توانند مناسبات عالی داشته باشند. در سایت معاونت زنان، اگر دقت کنید طبق ارزیابی جهانی در هر موردی ایران در به کارگیری زنان جزو چهار کشور آخر است. حتی آمار منطقه‌ای نشان می‌دهد با وجود تلاش، دغدغه، توانمندی و تحصیلات به زنان اجازه داده نشده در عرصه مدیریت کلان ایفای نقش کنند.
ما در مجلس دهم تلاش کردیم فلان خانم به عنوان وزیر آموزش‌و‌پرورش معرفی شود ولی گفتند ایشان قبلا معاون وزیر نبوده است در حالی که اجازه نداده‌اند هیچ خانمی سمت معاون وزیری داشته باشد. متاسفانه تنها مقام عالی‌ای که زنان ما طی این سال‌ها داشته‌اند، وزیر بهداشت دوره اول ریاست‌جمهوری آقای احمدی‌نژاد بوده است. در دور اول دولت آقای روحانی همه فشار پایگاه اجتماعی بر دوش زنان و جوانان بود ولی با بی‌توجهی به زنان و جوانان همه آنها را سرخورده کرد.
در مجلس هم متاسفانه ورود زنان بسیار سخت است و اگر در لیست امید تهران سهمیه ۳۰ درصدی را رعایت نمی‌کردیم، محال بود که هشت زن وارد مجلس شوند. این در حالی است که کویت ۵۰ نماینده زن در مجلس دارد و سهمیه ۵۰ درصدی برای زنان تعیین کرده است. حتی اگر این کار نمایشی باشد، باز هم این روند در جامعه نهادینه می‌شود و مثبت است.
این همان اقدامی بود که ما در طرح جامع انتخابات در مجلس دهم پیگیری کردیم. می‌خواستیم سهمیه‌ای به احزاب و تشکل‌ها داده شود تا از آن طریق فضا برای رشد زنان و جوانان داده شود تا زنان در احزاب و تشکل‌ها سهمیه داشته باشند و بتوانند وارد مجلس شوند.
متاسفانه شرایط فرهنگی ما این امکان را از زنان می‌گیرد و مناصب مدیریتی به زنان داده نمی‌شود، پس باید راه‌حلی برای آن پیدا کرد چرا که کشورهای دیگر راه‌حل‌های خودشان را پیدا و اجرا کرده‌اند که باعث رشد حضور زنان در مجالس آنها شده است.
بنابراین مجلس آینه تمام‌نمای جامعه است؛ جامعه‌ای که در مقابل هر نوع پیشرفت زنان در حوزه‌های مختلف مقاومت می‌کند.
در مجلس دهم برای ورود به هیات رییسه تلاش زیادی کردیم. در حالی که مجلس دهم ۱۰۶ نفر اصلاح‌طلب داشت ولی با ما همراهی نکردند. سال اول دو خانم نماینده برای حضور در هیات رییسه معرفی شده بودند ولی گفتند چون دو نفر معرفی کرده‌اید رای نیاوردند، سال دوم یک گزینه معرفی کردیم ولی باز هم به او رای ندادند!
موضوع این است که مجلس با آن نگاه مردسالارانه نمی‌پذیرد که یک زن در کرسی و جایگاه هیات رییسه بنشیند. برایشان عجیب است و فقط در مجلس ششم بود که یک خانم (خانم امانی) در جایگاه هیات رییسه نشست و یک خانم دیگر در کسوت کارگزار بود. این گلایه وجود دارد که در مجلس دهم به هیچ وجه ورود زنان به هیات رییسه را برنتابیدند، حتی برخی می‌گفتند زنان چطور می‌خواهند چهار ساعت بالا بنشینند در حالی که باید بسیاری موارد را رعایت کنند؟
پاسخ این است که یک مرد چطور می‌تواند چهار ساعت مداوم در آن جایگاه بنشیند؟ زنان هم می‌توانند چهار ساعت مداوم روی صندلی خود بنشینند. جدا از این موضوع نمایندگان آقا اگر نمی‌توانند ببینند که یک زن به عنوان عضو هیات رییسه بالا بنشیند، حداقل به عنوان کارگزار که می‌توانند به او رای بدهند. جالب است یک آقای خاص چهار دوره است با عنوان کارگزار در هیات رییسه سمت دارد چون وابسته به فلان نهاد است ولی زنان ما به دلیل اینکه فرصت لابی‌گری به آنها داده نشده، در بازی‌های سیاسی هم نتوانسته‌اند ورود کنند. حتی مردان اجازه ورود زنان به عنوان اعضای هیات‌مدیره یک شرکت اقتصادی را نمی‌دهند و این شرکت‌ها را به عنوان حیاط خلوت خودشان می‌دانند.
صحبت‌های خانم محمودی قبلا هم بیان شده بود ولی چون درباره نگاه تبعیض‌آمیز هیات رییسه مجلس و کمیسیون‌ها به زنان است مهم است این سخنان و واکنش برخی به آن می‌تواند اسباب نگرانی خانم محمودی را برای آینده فراهم کند.
* عضو فراکسیون زنان مجلس دهم
اخبار برگزیدهیادداشتلینک کوتاه :