در زمینِ زمین‌خواران بازی می‌کنید
به گزارش جهان صنعت نیوز: هرچند «انتقاد رییس‌جمهور از عملکرد دولت» و صحبت از «باید‌ها» یکی از رویه‌های مرسوم حسن روحانی برای توجیه مشکلات اقتصادی کشور است و ناظران به این رویه او عادت کرده‌اند. در نگاه اول اصلی‌ترین مخاطب این اظهارات رییس‌جمهور، عباس آخوندی، وزیر سابق راه‌وشهرسازی ارزیابی شد؛ اظهاراتی که حالا آخوندی با انتشار یک نامه با لحنی بی‌سابقه به آن واکنش نشان داده است.
اعتراف روحانی به عقب‌ماندگی در حوزه مسکن در شرایطی مطرح می‌شود که قدرت خرید متقاضیان مسکن به پایین‌ترین میزان تاریخی رسیده و بازار مسکن چشم‌انداز روشنی ندارد. هرچند روحانی پیش از این در جلسه استیضاح عباس آخوندی، وزیر سابق راه‌وشهرسازی اظهاراتی مشابه را مطرح کرده بود اما شیوه او در انتقاد از وضعیت کشور نشان می‌دهد «گفتاردرمانی» یکی از مهم‌ترین راهبردهای او در مواقع بحرانی است؛ راهبردی که با انتقاد روحانی از عملکرد دولت تحت نظر خود و در قالب طرح «باید»ها در سیاستگذاری اقتصادی کشور مطرح می‌شود.
دست‌کم پس از خروج آخوندی از وزارت راه‌وشهرسازی، این وزارتخانه کاملا مطیع و فرمانبردار روحانی شد. در این میان مهم‌ترین سوال مخاطبان بازار مسکن از روحانی این است که آیا پس از این دوران هم مانعی برای «عقب‌ماندگی» در حوزه مسکن وجود داشته است؟ زمانی که حلقه نزدیک به روحانی با تشکیل وزارتخانه موازی در پاستور (با حضور پررنگ اکبر ترکان) عباس آخوندی را مجبور به استعفا کردند به نظر می‌رسید این رویداد دست‌کم باعث تقویت یکپارچگی در بدنه تصمیم‌گیران دولت در حوزه مسکن شود. در عمل اما نه‌تنها تغییر چشمگیری در بهبود وضعیت بازار مسکن مشاهده نشد بلکه همان صندوق پس‌انداز مسکن یکم که در زمان آخوندی برای تقویت تقاضا تعبیه شده بود کاملا بی‌اثر شد.
پس از خروج آخوندی از کابینه، روحانی محمد اسلامی را به عنوان وزیر راه‌وشهرسازی به مجلس معرفی کرد؛ وزیری که کارشناسان با وجود سابقه پررنگ او در وزارت دفاع در مورد صلاحیتش در مدیریت حوزه مسکن اظهار تردید می‌کردند. با وجود اینکه محمد اسلامی پیش از وزیر شدن، در شورای‌عالی معماری و شهرسازی هم حضور داشت در تصمیم‌سازی برای حوزه مسکن اقدام قابل ملاحظه‌ای انجام نداد. عمده تصمیماتی که در این مدت برای حوزه مسکن اتخاذ شد با نهایت تصدی‌گری دولت و دستکاری در بازار همراه بود. با این وجود همین تصمیم‌ها نیز از امضای چند قرارداد کاغذی ساخت‌وساز با نهادهای دولتی فراتر نرفت.
با وجود این تغییرات آمارها نشان می‌دهد که وضعیت بازار مسکن نه‌تنها بهبود پیدا نکرده بلکه قدرت خرید متقاضیان به دلیل فقدان سیاستگذاری برای تقویت تسهیلات مسکن در بدترین وضعیت تاریخی قرار دارد. حسن روحانی برای توجیه مشکلات در حوزه مسکن بدون اشاره به وضعیت وخیم اقتصاد کلان کشور و اثرپذیری بازار مسکن از این وضعیت سعی می‌کند اذهان را به سمت عملکرد یک وزارتخانه منحرف کند. این در حالی است که پس از خروج آخوندی وزارتخانه هم به طور کلی در تصرف «حلقه اکبر ترکان» قرار گرفت؛ موضوعی که عباس آخوندی نیز در نامه خود به آن اشاره کرده است. او در بیان دلایل استعفای خود خطاب به روحانی نوشته است: «تمایل داشتم در پیگیری سیاست‌های خودتان در بخش مسکن با کوچک‌ترین مانعی روبه‌رو نباشید.»
پاداش و مکافات ایستادگی بر یک سیاست
آخوندی در نامه‌ای به روحانی که برای آن تیتر «گزارش یک نامه‌نگاری: پاداش و مکافات ایستادگی بر یک سیاست» را انتخاب کرده نوشته است: «روزگار سختی است. در شرایطی که مردم گرفتار فشارهای طاقت‌فرسا هستند و احساس بی‌دولتی می‌کنند و جایی را نمی‌شناسند که به آن پناه ببرند، و همچنین در شرایطی که غوغاسالاران در عین حالی‌که در اقلیت محض هستند با کوبیدن بر طبل‌های بی‌شمار خود و ایجاد هیاهوهای کرکننده هرگونه گفت‌وگو را ناممکن ساخته‌اند و بدون کوچک‌ترین توجهی به منافع ملی هر یک از سرِ کینه‌توزی و تعصب سنگی به دست گرفته و بر پیکر دولت نیمه‌جان می‌کوبد، من هیچ تمایلی نداشتم و ندارم که در این سنگ‌پرانی با آنان لحظه‌‌ای همراهی داشته باشم.
آنان از هر یک کلمه نااندیشیده‌ای که شما می‌گویید گزکی می‌سازند تا بر سرِ شما و دولت‌تان فرود آورند. شما به‌درستی در سخنان چند روز گذشته‌تان با اشاره به گرفتاری‌های به‌جامانده از مسکن مهر گفتید که «اعتراف می‌کنم عقب‌ماندگی در مسکن داشته و دلیل آن این بود که برخی طرح‌های ما اجرایی نشد. گرفتار بودیم که مسکن ناتمام و بدون خدمات را به جایی برسانیم، بنابراین دچار عقب‌ماندگی شدیم.» آنان به استدلال و محدودیت‌های شما کاری ندارند. آنان تنها در پی شنیدن همین یک عبارت «اعتراف می‌کنم» از شما بودند تا دنیا را بر سر شما و همکاران‌تان خراب کنند. من زبانی رسا دارم. از این هیاهوها باکی ندارم و در این باره خواهم گفت و نوشت. ولی غم همکارانی را می‌خورم که در سراسر کشور شب را از روز نمی‌شناختند تا پروژه‌های کج‌بنیادی که آنان از خود به‌جای گذاشته‌بودند را تمام کنند و اکنون باید سرزنش نیز بشنوند.
آقای رییس‌جمهور، من درباره سیاست مسکن با شما همراه نبودم و نیستم. و آنچه اکنون نیز انجام می‌دهید را جز بازی در زمینِ زمین‌خواران نمی‌دانم. کاری که می‌کنید شبیه همانی است که دولت دهم در آخر عمر خود می‌خواست انجام دهد؛ طرح باغ‌شهرها که با تدبیر رهبری متوقف گردید. بیش از این به این موضوع نمی‌پردازم. لیکن با توجه به مطلبی که ابراز فرمودید تنها به ارسال مجدد استعفایم در تاریخ ۲۱آذرماه ۱۳۹۶ که به دلیل سفر جنابعالی به ترکیه در همان روز به منظور شرکت در اجلاس فوق‌العاده سران کشورهای اسلامی، در تاریخ ۳دی‌ماه تقدیم‌تان کردم کفایت می‌کنم. این استعفا تنها چهار ماه پس از تشکیل دولت دوازدهم است و من به دلیل اخلاقی تمایل داشتم که شما در پیگیری سیاست‌های خودتان در بخش مسکن با کوچک‌ترین مانعی روبه‌رو نباشید.
یادآوری می‌کنم که طراحی سیاست مسکن در تمام کشورها با توجه به ابعاد گوناگون سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و جغرافیایی و وجود تضاد منافع بی‌شمار در آن بین زمین‌خواران و سوداگران از یک سو و خانه‌اولی‌ها و بدمسکن‌هایی که در بافت‌های اسکان غیرِرسمی و فرسوده میان‌شهرها زندگی می‌کنند؛ از سوی دیگر، از پیچیده‌ترین سیاستگذاری‌های ملی است و البته زمین‌خواران و غوغاسالاران تمایل دارند موضوع را به توزیع زمین، شهرفروشی و ثبت‌نام متقاضیان و متعهد کردن دولت به توزیع منابع ملی تقلیل دهند تا در پایان، تمام منابع را خودشان جمع‌کنند. حکمرانان بی‌اندیشه نیز فارغ از منافع ملی و رعایت حالِ تهی‌دستان، تنها در پی نمایش قهرمانی خود و کسب محبوبیت از جیب مردم هستند.
در این دوران پُرهیاهو، از صمیم قلب برای شما در تدبیر امور ایرانِ عزیز آرزوی توفیق دارم. ولی، این امر تنها در سایه خردورزی و پرهیز از افتادن در دام غوغاسالاران امکان‌پذیر است. به عنوان یک برادر، شما را از این بابت پرهیز می‌دهم. باقی برعهده شماست.»
اخبار برگزیدهاقتصاد کلانپیشنهاد ویژهسیاسی
لینک کوتاه :