منابع ارزی قفل‌شده و لکنت زبان روحانی
به گزارش جهان صنعت نیوز: رخداد بزرگ تاریخی جدایی تلخ درآمد نفت از اقتصاد ایران که نه با اراده و خواست ایران بلکه از سر اجبار و در شرایط باورنکردنی تحریم نفت رخ داده است حالا پیامدهای فلج‌کننده خود را نشان می‌دهد. بزرگ‌ترین آسیب از این مسیر به بودجه ایران وارد شده و دولت را وادار به اقدام‌های سخت و آسیب‌ساز در بازارها می‌کند. در چنین وضعیتی است که حسن روحانی رییس‌جمهوری ایران با تلخی و ناراحتی از رفتار آمریکا که مانع شده جمهوری اسلامی ایران به پول‌های خود در کشورهای همسایه دست یابد یاد می‌کند و می‌گوید بر این پول‌ها قفل زده‌اند و پول ما را به خودمان تحویل نمی‌دهند، چراکه آمریکا تهدیدشان کرده است.
البته روحانی به مثابه بالاترین مقام اجرایی کشور ناراحتی و خشم خود را در همین نقطه قطع می‌کند و جلوتر نمی‌رود و نمی‌گوید این همسایه‌هایی که پول ایران را نمی‌دهند کدام کشورها هستند. ایران با ۱۵ کشور همسایه است و برخی از کشورها نیز با یک فاصله کمتر همسایه به حساب می‌آیند و این نام بردن عمومی از سوی رییس دولت می‌تواند حواس مردم را به جاهای مختلف بکشاند و گمانه‌زنی‌های بی‌فایده را افزایش دهد. به نظر می‌رسد رییس‌جمهور می‌تواند یکی از فرماندهان اقتصاد شامل رییس بانک مرکزی، رییس سازمان برنامه‌وبودجه یا وزیر اقتصاد را انتخاب کند و در همین باره به او ماموریت دهد به طور واضح و روشن به شهروندان اطلاع دهد کدام همسایه‌ها و کدام کشورهای اصلی طرف تجارت ایران هر کدام چه میزان از منابع ایران را قفل کرده و ایران برای استرداد این منابع تا‌کنون جز اینکه برخی مقام‌های دولت و انبوهی از سیاستمداران غیرموظف شعار داده و سخنرانی کرده‌اند، کدام اقدام دیپلماتیک و موثر را برای دریافت منابع ارزی ایران از هر کشور انجام داده و نتایج اقدام‌ها چه بوده است.
مردم حق دارند همسایه‌های بدعهد و پیمان‌شکن و ترسو و نیز کشورهای طرف تجارت اصلی با ایران را بشناسند و در ضمن باید به شهروندان به طور مشخص دلیل اصلی توضیح داده شود و راه‌حل نهایی با جمع‌بندی تازه به مردم ارائه شود و از افکار عمومی برای بازگشایی راه‌های بسته شده استفاده شود. وقتی مردم خبر ندارند و هنگامی که از قدرت افکار عمومی استفاده نمی‌شود داستان تلخ ادامه می‌یابد. آقای روحانی نباید در این‌باره با لکنت زبان و بریده‌بریده و با کاستی و اشاره سخن بگوید.
لینک کوتاه :