مشکلات اقتصادی با لعن و نفرین برطرف نمی‌شود
غلامرضا کیامهر * آقای رییس‌جمهور به تازگی در سخنانی خطاب به مردم ایران گفته‌اند از دست گرانی‌ها و مشکلات زندگی هرچه لعن و نفرین دارید نثار کاخ سفید کنید که با وضع تحریم‌های اقتصادی این مشکلات را برای شما مردم ایران به وجود آورده است.
آقای دکتر روحانی خطیب برجسته‌ای است و دولتش دارد با مشکلات بسیار بزرگی در همه زمینه‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کند، اما این خطیب برجسته که دکترای حقوق هم دارد و از طلوع پیروزی انقلاب اسلامی سکاندار بسیاری از مسوولیت‌های مهم بوده، باید بهتر از هر کسی بداند که اولا از لعن و نفرین به کاخ سفید و دیگر قدرت‌های جهانی مشکلی از مشکلات بی‌شمار مردم و مملکت برطرف نمی‌شود و در ثانی باید به این واقعیت بسیار ظریف توجه داشته باشد که وقتی حتی گناه کمبود رزق و روزی و غذای سفره‌های مردم را هم به گردن آمریکا می‌اندازد و از مردم می‌خواهد که به خاطر خالی شدن سفره‌های خود کاخ سفید و کاخ سفیدنشینان را مورد لعن و نفرین قرار دهند، نفس چنین توصیه‌ای به معنای بیش از حد بزرگ جلوه دادن قدرت آمریکاست و غیرمستقیم این پیام را به رهبران کشورهای جهان می‌دهد که اگر در مقابل آمریکا بایستند سرنوشتی چون ایران خواهند داشت چون آمریکا قدرت خالی کردن سفره‌های مردم از غذا و به مخاطره انداختن معیشت آنها را دارد.
خب وقتی مردم و رهبران کشورهای جهان چنین پیام غیرمستقیمی را از رییس‌جمهور کشورمان دریافت می‌کنند حق دارند بپرسند شما که زیر فشار تحریم‌های اقتصادی آمریکا قادر به تامین نان و قوت و غذای مردم خودتان نیستید، چرا خود را با این غول بی‌شاخ و دم درانداخته‌اید و چرا راه مذاکره و آشتی با آن را در پیش نمی‌گیرید. اما واقعیت چنین نیست و با پوزش از آقای رییس‌جمهوری باید گفت ایران ما بنگلادش، بورکینافاسو، سومالی یا کشور آفریقایی چاد و دیگر کشورهایی از این دست نیست که اگر مورد غضب رهبران کاخ‌سفید قرار گیرد و آمریکا آن را تحت تحریم‌های سخت اقتصادی قرار دهد، دولت نتواند نان سفره‌های مردم را تامین کند.
البته گشودن باب مذاکره و آشتی با این قدرت بزرگ جهانی برای رفع مشکلات اقتصادی ما اثرات خاص خود را دارد. اما انداختن سیر تا پیاز گناه مشکلاتی که امروز نفس اقتصاد ما را به شماره انداخته، پول ملی ما را به یکی از بی‌ارزش‌ترین پول‌های ملی در جهان تبدیل کرده و حتی قیمت نان و پنیر سفره‌های مردم را به عرش‌اعلی رسانده، به گردن آمریکا و تحریم‌های اقتصادی ظالمانه آن نیست و ریشه بسیاری از این مشکلات را باید در داخل کشور و در سوء‌عملکردهای دولت و مدیران اجرایی آن جست‌وجو کرد.
حتی اگر بپذیریم تمامی اختیارات و فرماندهی اقتصاد کشور در دست دولت نیست و برخی از نهادها و بنیادهای غیرانتخابی هم در تعیین سیاست‌های اقتصادی کشور نقش دارند، باز هم نمی‌توانیم سوءتدبیرها و سوءمدیریت‌های دولتمردان را در همان محدوده اختیاراتی که دارند، نادیده بگیریم و ای کاش آقای دکتر روحانی، این خطیب برجسته، در یکی از سخنرانی‌های آتشین آخرین ماه‌های عمر دولت خود برای یک بار هم که شده به نقش این سوءمدیریت‌ها و سوءتدبیرها در فشل کردن اقتصاد کشور و برهم ریختن شیرازه زندگی و معیشت مردم اذعان و اعتراف کند. شاید مطلبی که یکی از کاربران شبکه‌های اجتماعی در فردای سخنرانی آتشین آقای دکتر روحانی در پاسخ به درخواست از مردم برای لعن و نفرین کردن کاخ‌سفید در یکی از این شبکه‌ها به اشتراک گذاشته بود، بهترین و منصفانه‌ترین پاسخ به توصیه‌های لعن و نفرینی آقای رییس‌جمهور باشد.
آن کاربر شبکه‌های اجتماعی نوشته بود: باید از رییس‌جمهور محترم پرسید آیا کاخ‌سفید دستور افزایش قیمت کره، ماست، پنیر، تخم‌مرغ، برنج، حبوبات و دیگر اقلام خوراکی مورد نیاز مردم که همه تولید داخل کشور هست را صادر کرده است. آیا رسیدن قیمت گوشت دام‌های داخل کشور به حدود کیلویی ۱۵۰ هزار تومان یعنی معادل دو روز دستمزد یک کارگر ایرانی کار کاخ‌سفید است؟ آیا افزایش پنج برابری قیمت خودرو پراید و سایر خودروهای ساخت داخل که تکنولوژی آنها مربوط به ۳۰ سال پیش است، آیا رسیدن خط فقر در کلانشهرها برای خانواده چهارنفره به ماهی ۱۰ میلیون تومان و افزایش بی‌سابقه فاصله طبقاتی در جامعه ما هم مربوط به مظالم و تحریم‌های آمریکاست.
آیا افزایش کمرشکن قیمت و کرایه مسکن هم زیر سر آمریکاست که ما باید به خاطر آن کاخ‌سفید را مورد لعن و نفرین قرار دهیم و آیا این همه مفاسد اقتصادی و اختلاس‌های چندهزارمیلیارد تومانی که در سازمان‌های دولتی صورت می‌گیرد، از توطئه‌های آمریکاست و آیا به جای طرح درخواست لعن و نفرین کاخ‌سفید، کاری که مردم هر وقت ضرورت آن را تشخیص دهند انجام داده‌اند و می‌دهند، بهتر نیست آقای رییس‌جمهور نگاهی هم به کارنامه عملکرد هشت‌ساله دولت خود بیندازند و به وجود اشتباهات بزرگ در این کارنامه اعتراف کنند؟
به قول شاعر:
ز اظهار درد، درد مداوا نمی‌شود
شیرین دهن به گفتن حلوا نمی‌شود
باز آ دواکن ای طبیب که با پا زمین زدن
این بستری ز بستر خود پا نمی‌شود
اخبار برگزیدهیادداشتلینک کوتاه :