محمدرضا شجریان بزرگمرد آواز ایران چشم از جهان فرو بست

محمدرضا ستوده * سال هزار و سیصد و هشتاد و هشت صدای مردم بودن را بر صدای خودش ترجیح داد. بعد از موضع گیری در خصوص حوادث سیاسی سال ۸۸ حلقه محدودیت ها برایش روز به روز تنگ تر شد اما از تصمیمی که گرفته بود عقب ننشست. این ایستادگی و همراهی با مردم باعث شد که تا پایان عمر هیچگاه صدای استاد آواز ایران در هیچ کنسرتی در خاک ایران به گوش مردم ایران نرسد.

از آن روزها به بعد داستان این اسطوره آواز با مردمش جور دیگری رقم خورد. حالا دیگر محمدرضا شجریان برای هوادارانش و مردم ایران چیزی فراتر از یک اسطوره آواز بود. سنگ اندازی در مسیر برگزاری کنسرت ها، حذف مناجات «ربنا» از تلویزیون و گذاشتن چوب لای چرخ هر برنامه و رویدادی که نام محمدرضا شجریان در کنار آن باشد، مسیری بود که مقابل استاد قرار دادند تا میان او و مردم فاصله بیندازند اما غافل از اینکه این دوری روز به روز شجریان را به مردم نزدیک تر کرد. طرفدارانش روزها و ماه ها برای برگزاری کنسرتش لحظه شماری کردند اما در سال های اخیر این اتفاق هیچگاه در ایران نیفتاد و شجریان آخرین کنسرت خود را در سال ۹۴ در قونیه برگزار کرد. از سال ۹۵ بیماری او وارد مرحله ای تازه ای شد و پیشرفت خود را آغاز کرد و کسانی که منتظر شنیدن صدای استاد بر روی صحنه بودند روز به روز ناامیدتر شدند و حالا امید خود را به طور کامل از دست دادند. محمدرضا شجریان «خسرو آواز ایران» حالا بعد از سالها دست و پنجه نرم کردن با دشمنان هنرش و بیماری، آخرین نت های زندگی را ادا کرد و بار دیگر ثابت کرد که «تنها صداست که می ماند…»

حالا صداوسیما تصمیم گرفته بعد از درگذشت این هنرمند بزرگ، ممنوع التصویری ۱۰ ساله او را لغو کند چون گردانندگان این سازمان نمی خواهند فرصت چشیدن طعم انتشار این خبر را که برایشان شیرین است از دست بدهند و از طرفی قدرت آن را نیز ندارند تا همچون گذشته بر سر تصمیم شان بایستند و خبر فقدان «خسرو آواز ایران» و تصویر او را منتشر نکنند. این را میتوان دومین ناکامی صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران در مقابل محمدرضا شجریان دانست. قبلاً نیز شجریان صداوسیما را از استفده از صدا و آثارش محروم کرده بود و طی نامه ای از آنها خواسته بود که به غیر از مناجات «ربنا» که مردم خوانده است، به هیچ وجه صدایش را از رادیو و تلویزیون پخش نکنند.