جنایت علیه بشریت
به گزارش جهان صنعت نیوز: چین به علت برپایی این اردوگاه‌ها برای حدود یک میلیون مسلمان اویغور تحت انتقادهای شدید جهانی قرار گرفته است. این کشور تا زمان برملا شدن وجود این اردوگاه‌ها گزارش‌ها درباره برپایی آنها را انکار می‌کرد اما بعد از آنکه شواهد و مدارک امکان انکار را از مقام‌های این کشور گرفت، پکن به توجیه و استدلال ضرورت برپایی آنها روی آورد. دولت چین بدرفتاری با اقلیت اویغور را تکذیب کرده و می‌گوید این اردوگاه‌ها مرکز بازآموزی و اقدامی ضروری برای مقابله با افراط‌گرایی هستند. بنا بر گزارش‌ها دولت چین در چند سال گذشته تا یک میلیون نفر از اقلیت اویغور را در این اردوگاه‌های بازآموزی زندانی کرده است.
در سال ۲۰۱۸، دولت بر انکار وجود اردوگاه‌ها تا نامیدن آنها به عنوان «مراکز آموزش و آموزش حرفه‌ای» متمرکز شد؛ کوششی مهربانانه برای کمک به افراد عقب‌مانده برای به دست آوردن مهارت‌های قابل فروش. این در حالی است که جهان باید به قربانیان اویغور تلقین اجباری چین توجه کند.
زندانیان می‌گویند ماه به ماه متهم می‌شوند تا از افراط‌گرایی دست بردارند و به «اندیشه شی جین پینگ» ایمان بیاورند تا قرآن. اکونومیست در ادامه می‌نویسد: نگهبانان از زندانیان می‌پرسند آیا خدایی وجود دارد یا خیر، و کسانی را که می‌گویند وجود دارد کتک می‌زنند. و این اردوگاه‌ها تنها بخشی از یک سیستم گسترده کنترل اجتماعی هستند.
۱۲ میلیون اویغور چین در یک اقلیت کوچک و ناراضی هستند. زبان ترکی آنها با زبان چینی فاصله دارد. آنها اکثرا مسلمان هستند. تعداد اندکی حملات تروریستی انجام داده‌اند از جمله بمبگذاری در بازار در سال ۲۰۱۴ که منجر به کشته شدن ۴۳ نفر شد. از سال ۲۰۱۷ تاکنون هیچ حادثه تروریستی‌ای رخ نداده است. دولت می‌گوید تدابیر شدیدتر امنیتی و ضدافراط‌گرایی باعث امنیت دوباره سین کیانگ شده است. دولت در واقع بیش از اینکه افراد خشن را به دام بیندازد، همه اویغورها را در یک زندان در هوای آزاد قرار داده است. به نظر می‌رسد هدف این است که روح یک ملت را خرد کنند.
حتی کسانی که خارج از اردوگاه‌ها هستند باید در جلسات تلقین شرکت کنند. خانواده‌ها باید خانواده‌های دیگر را رصد کنند و رفتار مشکوک را گزارش دهند. شواهد جدید حاکی از آن است که صدها هزار کودک اویغوری ممکن است از یک یا هر دو والدین بازداشت‌شده جدا شده باشند. بسیاری از این کودکان بی‌سرپرست موقت در مدارس شبانه‌روزی به سر می‌برند و در آنجا به دلیل صحبت به زبان خود مجازات می‌شوند. کادرهای حزب، معمولا هان چینی‌ها، در خانه‌های اویغورها مستقر هستند؛ سیاستی که به «خویشاوند شدن» معروف است.
قوانین مربوط به داشتن فرزندان زیاد به شدت در مورد زنان اویغور اجرا می‌شود. برخی عقیم می‌شوند. داده‌های رسمی نشان می‌دهد که در دو استان از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ میزان زاد و ولد اویغور بیش از ۶۰ درصد کاهش یافته است. از زنان اویغور خواسته می‌شود با مردان چینی هان ازدواج کنند. ارعاب فراتر از مرزهای چین است. از آنجا که مجله خواهر ما در سال ۱۸۴۳ توصیف می‌کند (که به مقاله مراجعه کنید)، اویغورهای خارج از کشور از تماس تلفنی با خانه منع هستند وگرنه باعث دستگیری یکی از عزیزان می‌شوند، چراکه مظنون به تماس با دنیای خارج هستند.
آزار و اذیت اویغورها یک جنایت علیه بشریت است. این امر انتقال اجباری افراد، زندانی شدن یک گروه قابل شناسایی و ناپدید شدن افراد را در پی دارد. به طور سیستماتیک توسط یک دولت تحمیل شده، گسترده‌ترین نقض این اصل در جهان است که افراد حق دارند از آزادی و عزت صرفا به دلیل انسان بودن برخوردار باشند.
چین به واسطه سابقه خود در زمینه ایجاد ثبات و رشد اقتصادی برای بسیاری، ادعا می‌کند که اعمالش قانونی است و جذابیت این امر برای اکثریت مردم به خوبی می‌تواند حمایت عمومی را به همراه داشته باشد. نظرسنجی دقیق در یک دیکتاتوری غیرممکن است و سانسور، چینی‌های معمولی را از حقیقت حاکمان خود دور می‌کند. اقلیت‌های ضعیف، مانند تبتی‌ها و اویغورها، در چنین سیستمی هیچ امنیتی ندارند. رژیم که با مفاهیم حقوق فردی محدود نشده، مصمم است که آنها را تحت فشار قرار دهد و آنها را مجبور به جذب در فرهنگ غالب هان کند.
چین در یک روند نگران‌کننده قرار دارد. در سطح جهانی، دموکراسی و حقوق بشر در حال عقب‌نشینی هستند. پاندمی کرونا در ترویج ستم به مردم توسط دولت‌ها نیز بی‌تاثیر نبوده است. بسیاری از افراد، وقتی ترسیده‌اند، آرزو دارند که توسط یک حاکم قوی به سوی امنیت هدایت شوند. این ویروس بهانه‌ای برای به دست گرفتن اختیارات اضطراری و ممنوعیت اعتراضات به دولت‌ها ارائه می‌دهد.
کسانی که ارزش آزادی را می‌دانند چگونه می‌توانند مقاومت کنند؟ حقوق بشر جهانی است، اما بسیاری آنها را با غرب مرتبط می‌دانند. این نهاد در مجامع بین‌المللی برای بازتعریف حقوق بشر به عنوان معیشت و توسعه و نه عزت و آزادی فردی کار می‌کند. چین این هفته، همراه با روسیه به عضویت شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد درآمد.
مقاومت در برابر فرسایش حقوق بشر باید با اویغورها آغاز شود. سرانجام، دولت‌ها باید وارد عمل شوند. آنها باید به اویغورها پناهندگی دهند و مانند آمریکا، تحریم‌های هدفمندی را علیه مقامات چینی و کالاهای ساخته شده با کار اجباری اویغورها در نظر بگیرند. دولت آمریکا در اکتبر ۲۰۱۹ برای تعدادی از مقامات دولت چین که «مسوول» بازداشت مسلمانان در ایالت سین کیانگ تلقی می‌شوند محدودیت‌هایی در زمینه صدور روادید وضع کرد. علاوه بر این، بیش از ۲۰ شرکت و موسسه چینی را به جرم مشارکت در نقض حقوق و آزار اقلیت اویغور تحریم کرد. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که در سال‌های اخیر تصویر چین در بسیاری از کشورها تیره‌تر شده است. اکنون ۸۶ درصد ژاپنی‌ها و ۸۵ درصد سوئدی‌ها دیدگاه نامطلوبی نسبت به این کشور دارند. برای دولتی که به دنبال طرح قدرت نرم است، این یک نگرانی است.
اخبار برگزیدهپیشنهاد ویژه
لینک کوتاه :
