اولویت ما فقر است نه حجاب

محمدتقی فاضل‌میبدی *  از یک فیلسوف جامعه پرسیدند متمدن‌ترین و بافرهنگ‌ترین جامعه کدام است؟ گفت: جامعه‌ای که در آن قانون کمتر است. باز سوال شد که بدترین جامعه از نظر فرهنگ و تمدن کدام است؟ گفت: جامعه‌ای که در آن بیشتر قانون است. ما هم در جامعه مدام سعی می‌کنیم قوانین را بیشتر کنیم و توجه نداریم که قانون حکم زنجیری را دارد که می‌خواهد پای ملتی را ببندد به خصوص اگر مساله، مساله اخلاقی و اعتقادی باشد.

خانم نماینده مجلس گفته‌ است که در حوزه حجاب کاستی‌هایی وجود دارد. پس باید برای آن قانون وضع کرد. بنده نمی‌دانم که بر چه مبنایی این را می‌گویم اما تا جایی که من اطلاع دارم حجاب یک قانون نیست بلکه یک تکلیف الهی و دستور خداوند است. انبیا نیز برای قانونمند کردن جامعه نیامده و برای اخلاق‌مدار کردن جامعه آمده‌اند. وضع قانون باید در حوزه مراودات مردم و مسائل عرفی و روزمره صورت گیرد تا در جامعه هرج و مرج ایجاد نشود.

من حرف و نظر خانم نماینده مجلس را رد نمی‌کنم اما اولا معتقدم که وضع قانون در مسائل دینی و اعتقادی کار را دشوار می‌کند. به باور من نمی‌توان با این روش‌ها بی‌حجابی را در جامعه کم کرد.

ثانیا  باید از نمایندگان محترم مجلس سوال کرد که این همه حساسیت درباره حجاب از چه رو است؟ باید اجازه داد که جامعه خودش راه خود را انتخاب کند و تذکرات، توصیه‌ها و گفته‌های افراد مورد اعتماد مردم نیز کفایت می‌کند. بهتر است نمایندگان مجلس به فکر حل مشکلات عمیق‌تر و جدی‌تر کشور و مردم باشند.

یک مثال می‌زنم. فرض کنید یک خانمی با حجاب کامل سر چهارراه گدایی کند، دستمال  بفروشد و… و یک خانمی هم با حجاب غیرکامل در حال عبور باشد. کدام یک منکرتر است؟ اگر گشت ارشاد آنجا باشد سراغ خانم بی‌حجاب می‌رود اما از نگاه اسلام اینکه زنی گرسنه باشد، فقیر باشد و ناگزیر به گدایی و کار سر چهارراه شود منکر است. در واقع مشکل ما این است که دقت نداریم منکر واقعی چیست. یکی از مشکلات جدی جامعه ما فقر و تفاوت طبقاتی است. مجلس شورای اسلامی هم اگر واقعا به دنبال حل مشکلات مردم باشد باید آسیب‌شناسی و بررسی کرده و اولویت‌های کشور را شناسایی کند. الان ۴۰ سال است که مدام بر حجاب تاکید کرده و الزام کرده‌ایم. گشت ارشاد درست کرده و سخت گرفته‌ایم و دیگر وقت آن است که ببینیم آمار حجاب در جامعه بیشتر شده یا بی‌حجابی؟ باید بررسی کرد و دید که مشکل کجاست.

مشکل فعلی در این زمینه نبود قانون و ضمانت اجرای آن قانون نیست. مشکل سیستمی است که مردم به آن اعتماد نمی‌کنند. ما حتی توجه نداریم که فقر و وجود مشکلات اقتصادی گسترده در کشور منکر است. اینکه یک خانواده باحجاب مشکل خانه و اجاره‌خانه و… داشته باشد منکر است زیرا ممکن است آنان را به منکرات دیگر مثل تن‌فروشی وادارد. بر این اساس معتقدم که آقایان و خانم‌های تصمیم‌گیرنده باید به بررسی مشکلات اصلی جامعه بپردازند.

اگر خردمندان، متخصصان، دردمندان و دلسوزان جامعه به مجلس و نهادهایی مثل آن وارد می‌شدند، اوضاع به نحو دیگری بود اما وقتی متخصصان، متفکران، حقوقدانان و… به گوشه‌ای رانده و دیگرانی به کرسی‌های مجلس تکیه می‌زنند که اگرچه افراد خوبی هستند اما متخصص نیستند، وضعیت همین می‌شود که شاهدیم.

* عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم