کنشگری در بهارستان اما به سبک اوین
به گزارش جهان صنعت نیوز:مجلس یازدهم هنوز نوپا است اما از همان ابتدای کار با کلی حاشیه و سروصدا مشغول به فعالیت شده است. راه‌یافتگان به این دوره از مجلس همواره استفاده از اهرم اقدامات پوپولیستی را در دستور کار داشته‌اند اما مصطفی رضا حسینی قطب آبادی دیروز مرزهای پوپولیسم را هم جابه‌جا کرد. نماینده مردم شهر بابک در مجلس و عضو هیات رییسه کمیسیون صنایع در واقع بدعتی عجیب نهاد و خبر داد که در طبقه ششم پارلمان و دفتر کارش تحصن و اعتصاب غذا خواهد کرد!
او گفت که «در حمایت از محتاجین به نان شب و گرفتاران و به خاطر عدم صداقت برخی مسوولان این کار را انجام می‌دهم.»
آقای نماینده این حرف‌ها را در نطق میان دستور خود گفت و رفت اما کاش در جمع خبرنگاران گفته بود تا از او سوال می‌شد که شما برای حل مشکلات مردم به قول خودتان محتاجین به نان شب، قبل از اعتصاب غذا چه کردید؟ چند نطق موثر داشتید؟ مشکلات را ریشه‌یابی کردید؟ وزرا یا مسوولان مربوطه را خواستید؟ به آنان تذکر داده و سوال کردید؟ اصلا چرا مسبب مشکلات را به مردم معرفی نکرده یا با اختیارات پارلمانی خود آنان را استیضاح نمی‌کنید؟
اگر جناب نماینده به جای همکاران خود خطاب به خبرنگاران از اعتصاب‌غذایش خبر می‌داد، حتما کسی آنجا بود که بگوید مگر چند ماه از عمر مجلس و آن وعده دادن‌ها با هیجان گذشته که در حل مشکلات احساس عجز کرده و از اعتصاب غذا حرف می‌زنید؟ حتما کسی آنجا بود که بگوید فرض کنیم اعتصاب غذا و تحصن کردید، بعدش چه خواهد شد؟ آیا مشکلاتی تا این اندازه جدی که شما در جایگاه نماینده ملت و با آن همه اختیار، ابزار و مصونیت قادر به حل آن نبوده‌اید یک‌شبه حل می‌شود؟ شاید هم تصور می‌کنید مسببان مشکل- هر کسی و هر چه که باشد- با دیدن اعتصاب غذای شما متاثر شده، دست از کار بد خود کشیده و نان را به سفره‌های مردم برمی‌گرداند!
جلال جلالی‌زاده، فعال سیاسی اصلاح‌طلب که سابقه نمایندگی مجلس در دوره ششم را در کارنامه دارد این اقدام را تلاشی برای خودنمایی می‌داند و دیگر هیچ. او در گفت‌وگویی با «جهان‌صنعت» گفت: «برخی فکر می‌کنند می‌توانند با این رویکردهای پوپولیستی قهرمان شوند.»
وی با اشاره به جایگاه مجلس و امکانات و اختیاراتی که نمایندگان حاضر در آن دارند، گفت: «یک نماینده می‌تواند برای حل مشکلات از ابزارهایی که دارد استفاده کند. یعنی راهکار و طرح ارائه دهد. همچنین می‌تواند تذکر دهد، سوال کند و …»
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب با طرح این سوال که «آیا با تحصن و اعتصاب غذای نماینده مشکلات مملکت حل می‌شود؟» گفت: «مسائل موجود به خصوص در حوزه اقتصاد ریشه جدی دارد که مسوولان محترم باید به آن توجه داشته باشند. شخصا فکر می‌کنم که اگر اجازه می‌دانند تعامل بهتری با دنیا داشته باشیم و فشار تحریم‌ها این‌طور زندگی را سخت نکرده بود، شاهد این وضعیت نبودیم. نمایندگان مجلس نیز بهتر است راه‌حل مناسب را پیدا کنند. اگر راه‌حل مناسب در دولت است که از ابزارهای خود استفاده کرده و نظارت کنند. اگر هم به هر دلیلی امکان رفع مشکل را ندارند مسائل را شفاف با مردم در میان بگذارند.»
پوپولیستی و بی‌ثمر بودن نماینده یادشده به قدری عیان است که صحبت و توجه بیشتر به آن تنها وی را به مقصود خواهد رساند اما بی‌توجهی و نادیده گرفتن آن نیز ممکن نیست زیرا می‌تواند سبکی عجیب و اشتباه در کنشگری مجلسیان ایجاد کند. هرچه باشد این یک اقدام بی‌سابقه است و قبلا هیچ‌وقت در ادوار مختلف شاهد اعتصاب غذای وکلای ملت نبوده‌ایم.
اگرچه درباره تحصن نمی‌توان این را گفت و خاطره آن تحصن جمعی در مجلس ششم در تاریخ معاصر ایران ثبت شده است. نکته قابل توجه اما تفاوت این دو تحصن است. در آن زمان جمعی از نمایندگان مجلس به این خاطر که به استیفای حقوق و پیگیری مطالبات سیاسی وکلای خود متعهد شده بودند، بعد از طی کردن راه‌های مختلف از جمله نامه‌نگاری‌‌های متعدد با شورای نگهبان خود را در بن‌بست دیده و طی یک اقدام جمعی خواستند که صدای خود را به ملت برسانند. این بار اما نه پایان دوره مجلس است و نه جمعی از نمایندگان دخیل هستند. نه موضوع یکباره بروز کرده و به شکل بحران درآمده و نه دست مجلس از پیگیری موضوع کوتاه است. بنابراین لازم است با در نظر داشتن این بدعت عجیب به نمایندگان مجلس یازدهم یادآور شویم که اگر باری از دوش مردم برنداشته و مدام سرگرم خودنمایی و کارهای نمایشی هستید، حداقل این کار را از حد نگذرانید.
اخبار برگزیدهپیشنهاد ویژهسیاسی
لینک کوتاه :