تقلیل‌گرایی و طرح یارانه سوم
به گزارش جهان صنعت نیوز: اگر بخواهیم مثال بزنیم شاید بتوان فردی را در نظر گرفت که کت و شلواری بسیار بزرگ‌تر از اندامش برای او دوخته یا خریداری شده و او برای اینکه آن کت و شلوار را به تنش اندازه کند، آستین را کوتاه می‌کند، پای شلوارش را به بالا تا می‌زند، یقه کت را درز می‌گیرد و… تقلیل‌گرایی می‌تواند از سوی فرد، سازمان و نهاد اداره‌کننده کشور رخ دهد. شاید بتوان دولت‌های نهم و دهم را نماد تقلیل‌گرایی دانست. این روش و منش راه را باز می‌کند که تقلیل‌گرایان اندازه و ابعاد واقعیت‌ها را نبینند و بر سر دیدگاه‌های خود بمانند و دردسر درست کنند. متاسفانه در حوزه اقتصاد بیماری یادشده در ایران به دلیل درآمدهای افسانه‌ای به دست آمده از صادرات نفت‌خام بیش از سایر عرصه‌ها دیده شده و می‌شود.
رفتار اعضای مجلس مستقر درباره اصرار بر ابداع یارانه سوم در این روزها نمونه کاملی از راهبرد تقلیل‌گرایی به حساب می‌آید. اعضای مجلس بدون توجه به پیامدهای دریافت تعرفه ورودی بالاتر بر واردات کالا می‌خواستند از این محل برای طرح یارانه سوم خود منابع فراهم کنند که اعضای شورای نگهبان این طرح را تایید نکردند. حالا برخی از اعضای مجلس یازدهم بدون توجه به پیامدهای اجرایی و بدون دیدن واقعیت‌های اقتصاد ایران و به جای باز کردن درهای اقتصاد بر تجارت و سرمایه‌گذاری‌های خارجی در ایران از مسیرها و با ابزارهای مختلف و گام‌هایی برای برداشتن تحریم‌ها می‌گویند دولت سهام شرکت‌های خود را بفروشد و در‌آمد آن را به طرح بدهد.
این نمایندگان هرگز از خود نمی‌پرسند در این وانفسای خریدار سهام شرکت‌های دولتی به ویژه پس از برخوردی که با خریداران کشت و صنعت مغان شد، دولت سهام شرکت‌های خود را در کدام بازار بفروشد و چگونه سرمایه‌گذاران را تشویق کند تا به میدان بیایند. از سوی دیگر با توجه به وضعیت سیاست‌های ناسازگار در مسائل سیاست خارجی و اصولا تضاد با ورود سرمایه‌گذاران خارجی این راه نیز بسته است. عرضه سهام در بورس نیز دردسرهای خودش را دارد و در کوتاه‌مدت نمی‌توان روی برگشت منبع از این مسیر تمرکز کرد. به این ترتیب می‌بینیم که اعضای سرسخت مجلس یازدهم برای عبور از چاله‌ای که خود حفر کرده‌اند در مسیر تقلیل‌گرایی مرزها را درمی‌نوردند.
لینک کوتاه :