افزایش انزواطلبی در سایه تنش‌های ژئوپلتیک
به گزارش جهان صنعت نیوز: ۲۰۲۰ سال دشواری برای اقتصاد جهان بود؛ سالی که همهگیری ویروس کرونا، بسیاری از روندهای معمول زندگی و کسب‌و‌کار را زیر و رو کرد؛ بخش‌هایی از اقتصاد را از پا درآورد و به بخش‌هایی دیگر رونق بخشید؛ سالی که به دلیل منفی شدن قیمت نفت‌‌خام در حافظه تاریخ ثبت می‌شود.
طبق برآوردها، خسارت وارد شده به اقتصاد جهان از یک جنگ جهانی احتمالی حدود ۱۵ تریلیون دلار خواهد بود در حالی که همهگیری ویروس کرونا حدود ۳۰ تریلیون دلار به اقتصاد جهان آسیب می‌رساند. این رقم سه برابر بیشتر از ۱۰ تریلیون دلار خسارتی است که رکود بزرگ سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ به بار آورد و ۳۰ برابر بیشتر از خسارت ناشی از یک حمله سایبری گسترده.
کرونا زمینه گسترش فقر مطلق را در جهان فراهم آورد. در واقع از دهه پایانی قرن بیستم تا پیش از ظهور همهگیری جهانی، شمار فقیران مطلق (کسانی که با کمتر از ۹۰/۱ دلار در روز زندگی می‌کنند) در جهان رو به کاهش می‌رفت. به ویژه تحت‌تاثیر پیشرفت‌های اقتصادی که بخش بزرگی از قاره آسیا را در بر گرفت، کرونا این فرآیند را بر هم زد. بر پایه ارزیابی بانک جهانی، بیماری کرونا و پیامدهای آن باعث خواهد شد تا پایان سال ۲۰۲۱ حدود ۱۵۰ میلیون نفر بر شمار قربانیان فقر مطلق در جهان افزوده شود. تردیدی نیست که این رویداد سطح تنش‌های اجتماعی و سیاسی را در شماری از مناطق جهان بالا خواهد برد.
همهگیری جهانی کرونا و الزامات مقابله با آن زندگی اقتصادی و نوع رابطه انسان‌ها را با محیط کارشان دگرگون کرد. زیستن در قرنطینه و محدود شدن جابه‌جایی، دورکاری را به شدت گسترش داد و فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی را به ابزارهای غیرقابل پرهیز برای اشتغال و تامین معیشت بدل کرد. این تحول طبعاً بر شکل زندگی انسان‌ها، انتخاب محل زندگی و چگونگی جابه‌جا شدن‌شان به شدت تأثیر می‌گذارد و شکل تازه‌ای از توزیع جمعیت در سطح سرزمین‌ها را به وجود می‌آورد.
اقتصاد جهان در پی این همهگیری آسیب زیادی را متحمل شده که به باور کارشناسان چندین سال زمان خواهد برد تا از پس این ویرانه دوباره احیا شده و سر بر آورد. اقتصاد آمریکا از کرونا ضربه بزرگی دیده و اکنون اصلی‌ترین کانون درگیر با کرونا در جهان محسوب می‌شود. همین مساله نیز باعث شده بزرگ‌ترین اقتصاد جهان از نظر رشد اقتصادی از چین عملکرد بدتری داشته باشد. بانک جهانی در تا‌زه‌ترین برآورد خود از اقتصاد چین پیش‌بینی کرده است که اقتصاد این کشور در سال آینده ۹/۷ درصد رشد کند که در صورت تحقق، ۹/۵ درصد بیشتر از چیزی خواهد بود که در سال‌جاری به ثبت می‌رسد. به گفته این نهاد، اقتصاد چین به لطف بهبود شرایط بازار کار و افزایش تقاضای مصرفی و مخارج خانوار خواهد توانست در سال آینده به شرایط قبل از آغاز کرونا بازگردد.
یک سال از مواجهه جهان با ویروس کرونا می‌گذرد و با توجه به روند فعلی در سال ۲۰۲۱ نیز شاهد باقی ماندن این ویروس در صدر کانون توجهات معامله‌گران خواهیم بود. جهان در حالی وارد سال نو می‌شود که کماکان محدودیت‌های زیادی در تجارت خارجی، گردشگری و سیاست‌های پولی وجود دارد و توان مالی کسب‌و‌کارها نیز به دلیل تبعات اقتصادی و تجاری کرونا به میزان محسوسی کاهش پیدا کرده است. کمبود نقدینگی و کاهش محسوس جریان سرمایه‌ای از اصلی‌ترین دلایلی هستند که می‌توانند احیای رشد اقتصادی در نقاط مختلف جهان را تحت تاثیر قرار دهند.
سال ۲۰۲۰ برای دلار در شرایطی به پایان می‌رسد که آسیب گسترده کرونا به اقتصاد این کشور و وادار شدن بانک مرکزی به چاپ گسترده پول، دلار را زیر فشار شدیدی قرار داد. ارزش دلار مقابل ارزهای معتبر جهانی در سال ۲۰۲۰ به‌طور متوسط شش درصد کاهش را تجربه کرد تا بدین ترتیب یکی از بدترین سال‌های دلار در طول یک دهه اخیر به ثبت برسد. بسیاری از کارشناسان ارزی معتقدند استقراض سنگین کسب‌و‌کارهای آمریکایی و کاهش توان مالی مصرف‌کنندگان این کشور باعث خواهد شد دلار در ماه‌های نخست سال ۲۰۲۱ نیز کماکان تحت فشار باقی بماند و کار دشواری را در برابر رقبای اصلی خود داشته باشد.
تمایل معامله‌گران برای نگه داشتن دلار نسبت به ماه‌های ابتدایی سال ۲۰۲۰ کاهش کاملا محسوسی یافته است و با پیشرفت‌های به دست آمده در مقابله با کرونا و روی کار آمدن دولتی با رویکردهای معتدل‌تر در آمریکا، جذابیت ارزهای پرریسک‌تر برای معامله‌گران بیشتر شده است. اگرچه انتظار نمی‌رود که دلار با یک سقوط آزاد مواجه باشد، اما بسیاری از تحلیلگران بازار ارز معتقدند در شرایط کنونی فضا برای عقبگرد بیشتر دلار نیز فراهم است و شاید دلار تا چند ماه ابتدایی سال ۲۰۲۱ نیز در سنگر دفاعی فعلی خود باقی بماند.
اروپایی‌ها سال ۲۰۲۰ را که با همهگیری ناگهانی ویروس کرونا آغاز شد، در حالی با غافلگیری از نوع جهش یافته این ویروس به پایان رساندند که شاخص‌های اقتصادی نشان از تاثیرات عمیق و طولانی‌مدت پیامدهای این همهگیری بر اقتصاد کشورها و زندگی عادی مردم قاره سبز دارد.
کارشناسان بر این باورند که بحران شیوع ویروس کرونا و پیامدهای اقتصادی و اجتماعی آن در اتحادیه اروپا، شکاف‌های ناشی از بحران‌های پیشین این اتحادیه را عمیق‌تر کرده و چشم‌انداز موجودیت این نهاد اروپایی را در‌هاله‌ای از ابهام فرو برده است. بحران و همهگیری بیماری کرونا که تاکنون بیش از ۷۷ میلیون نفر را در جهان مبتلا و بیش از یک میلیون و ۷۱۲ هزار نفر را به کام مرگ کشانده، موجب بیکاری ده‌ها میلیون نفر در اروپا شده است.
در ماه ژوئن حدود ۱۵ میلیون و ۲۳ هزار نفر در سطح اتحادیه اروپا کار خود را از دست دادند که حدود ۱۲ میلیون و ۶۸۵ هزار نفر از این افراد در کشورهای عضو منطقه یورو متشکل از ۱۹ کشور بلژیک، آلمان، استونی، ایرلند، یونان، اسپانیا، فرانسه، ایتالیا، قبرس، لتونی، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالت، هلند، اتریش، پرتغال، اسلوونی، اسلواکی و فنلاند ساکن بودند.
اتحادیه اروپا متشکل از۲۷ عضو است که شامل ۱۹ کشور عضو منطقه یورو به علاوه، بلغارستان، مجارستان، لهستان، دانمارک، سوئد، کرواسی، جمهوری چک و رومانی است. پیش از این نیز سازمان جهانی کار در گزارشی اعلام کرد: تاثیرات بیماری کرونا بر وضعیت اشتغال درجهان بسیار فراتر از آن است که پیش از این تصور می‌شد و نرخ بیکاری در جهان با رشدی ۱۴ درصدی روبه‌رو شده است. نرخ بیکاری همچنین در سه ماه دوم سال ۲۰۲۰ میلادی با رشد ۱۴ درصدی روبه‌رو شد که این رقم معادل ۴۰۰ میلیون شغل تمام وقت به شمار می‌آید.
حال که با کشف چند نوع واکسن ویروس کرونا، مردم جهان اندکی نسبت به رهایی از بحران مرگبار کووید ۱۹ در ماه‌ها یا در سال آینده امیدوار شده‌اند، دولت‌ها نیز به فکر راه‌هایی هستند تا اقتصادهای آسیب‌پذیرشان را در برابر بحران‌های احتمالی آینده واکسینه کنند.
با توجه به اهمیت چشم‌انداز جهان در پساکرونا و تاثیرات آن بر اقتصاد جهان و زندگی بشر در گفت و گویی با کارشناسان دو اندیشکده «چتم هاوس» و «کارنگی» در حوزه بهداشت جهانی و اقتصاد سعی کرده‌ایم فراز و فرود جهان در سال ۲۰۲۰ و آسیب‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی حاصل از بحران همهگیری کووید ۱۹ را مورد بررسی قرار دهیم.
در این گفت و گو از نظرات پروفسور رابین آلدرز، تحلیلگر ارشد اندیشکده بریتانیایی چتم هاوس استفاده کرده‌ایم. او مشاور ارشد برنامه بهداشت جهانی اندیشکده بریتانیایی چتم هاوس با تمرکز بر فرصت‌های سیاست برای حمایت از اجرای استراتژی پایدار دام و امنیت پایدار غذا و تغذیه از طریق رویکرد
One Health است. این مشاور ارشد برنامه بهداشت جهانی اندیشکده بریتانیایی چتم هاوس بر این باور است که آسیب‌های اقتصادی و بهداشتی همهگیری کرونا بر جهان تا سال‌ها ادامه خواهد داشت و دولت‌ها باید از این پاندمی درس عبرت بگیرند. رابین الدرز امید دارد که اقتصاد جهانی به شرایط پیش از کرونا بازنگردد، بلکه به یک سیستم متعادل و عالانه‌تر تبدیل شود؛ شرایطی که کارگران و افراد متوسط جامعه بتوانند در سیستم پایدار اقتصادی به امرار معاش بپردازند.
در این رابطه نظر یکی دیگر از تحلیلگران ارشد اندیشکده آمریکایی کارنگی به نام مایکل پتیس را نیز جویا شده‌ایم. پتیس، کارشناس اقتصاد چین، استاد امور مالی در دانشکده مدیریت گوانژو دانشگاه پکن است. او نویسنده چندین کتاب ازجمله «توازن مجدد بزرگ: تجارت، درگیری» و «جاده خطرناک پیش روی اقتصاد جهانی» است (انتشارات دانشگاه پرینستون، ۲۰۱۳). این تحلیلگر ارشد اندیشکده آمریکایی کارنگی بر توزیع عادلانه واکسن در جهان تاکید کرده و بر این باور است که جهان پساکرونا با گسترش انزواطلبی و بدتر شدن موقتی تنش‌های ژئوپلیتیکی و کاهش سطح همکاری در فضای جهانی همراه خواهد بود. مایکل پتیس تعمیق مشکلات اقتصادی در عصر کرونا را نشانه حل و فصل نشدن آن در دوران پیش از این پاندمی دانسته و بر این باور است که این همهگیری موجب تسریع حل مشکلات مغفول مانده اقتصاد جهانی خواهد بود. در ادامه، گفت‌و‌گوی «جهان‌صنعت» را با این کارشناسان از نظر می‌گذرانید.
۱.با توجه به اینکه واکسن کرونا توسط شرکت‌های مختلف داروسازی از قبیل فایزر و بایونتک کشف شده، سلامت جهانی را در سال ۲۰۲۱ چگونه ارزیابی می‌کنید؟ چه مدت طول خواهد کشید که شرایط مانند قبل از کرونا شود؟
رابین الدرز: امید من این است که درس‌هایی که از پاندمی کووید ۱۹ آموخته شده راهگشای اطمینان‌بخشی در جهت ارتقای سیستم‌های بهداشتی در جهان حاصل کند، اما واضح است که این کار طی چندین سال انجام خواهد شد. این احتمال وجود دارد که بیماری کووید ۱۹ در بسیاری از کشورهای سراسر جهان طی سال ۲۰۲۱ نیز همچنان تاثیر منفی خود را داشته باشد، چراکه حصول تاثیر مثبت واکسن‌های تولید شده پروسه‌ای زمانبر است. ابتکار «کواکس» یا «دسترسی جهانی به واکسن‌های کووید ۱۹» یک برنامه با همکاری بین‌المللی برای دسترسی سریع و منصفانه کشورها به واکسن کرونا که توسط سازمان بهداشت جهانی سازماندهی شده است در حال کار با تولیدکنندگان واکسن است تا پس از صدور مجوز و تایید، به کشورهای جهان دسترسی عادلانه به واکسن‌های ایمن و موثر را ارائه دهد. توجه به این نکته مهم است که در مناطقی که فاصله فیزیکی و اقدامات بهداشتی بهتر اعمال شده است، تاثیر بیماری‌هایی مانند آنفلوانزا نیز کاهش یافته است. امیدوارم که این اقدامات مفید بتوانند در آینده نیز ادامه داشته باشند. تضمین بودجه برای اجرای اعلامیه سلامت جهانی نیز برای اطمینان از اینکه سیستم‌های بهداشتی می‌توانند با بیماری همه‌گیر بعدی کنار بیایند و مهمتر از همه، برای کاهش احتمال وقوع آن با تقویت سیستم‌های بهداشتی و بهبود امنیت و ایمنی مواد غذایی ضروری است.
مایکل پتیس: امیدوارم این واکسن‌ها کارساز باشند و به طور گسترده در دسترس عموم به صورت عادلانه قرار بگیرند، در این صورت جهان می‌تواند در مساله کووید ۱۹ به ایمنی برگردد.
۲- همان‌طور که می‌دانید ۲۰۲۰ با وقوع پاندمی کووید ۱۹ سال سختی برای مردم جهان بود. اقتصاد جهانی فروپاشید و کسب‌و‌کارها آسیب دیدند. ارزیابی شما از آینده اقتصاد جهانی در ۲۰۲۱ چیست؟ آیا رشد اقتصادی جهان به پیش از پاندمی کرونا بازخواهد گشت؟
رابین الدرز: در ادامه پاسخ من در سوال قبل، باید امیدوار بود که اقتصاد جهانی به حالت قبل از کووید ۱۹ بازنگردد بلکه به یک سیستم عادلانه‌تر، مقاوم‌تر و پایدارتر تبدیل شود. بیماری همه‌گیر کووید ۱۹ ضمن نشان دادن ماهیت اساسی کارگران در خط مقدم، مانند افرادی که با سیستم‌های غذایی درگیر هستند، مشکلاتی مانند ناامنی غذایی و حاشیه‌نشینی کارگران غیررسمی را تشدید کرده است. اهمیت همکاری همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد برای تبدیل مشترک اقتصاد جهانی به اقتصادی عادلانه، مقاوم و پایدار قابل اغماض نیست.
مایکل پتیس: فکر می‌کنم کووید ۱۹ بسیاری از مشکلات عمیق اقتصادی را که در حال حاضر جهان با آن روبه‌رو بود، تسریع کرد، مانند سطح بالای نابرابری در درآمد، افزایش سریع بدهی‌ها، تقاضای جهانی ضعیف و عدم تعادل عمیق تجاری. اینها مشکلاتی بود که به هر حال باید حل می‌شد، اما با همهگیری کووید ۱۹ این مشکلات افزایش یافت. در نتیجه ممکن است چشم‌انداز اقتصادی چند سال آینده جهان دشوارتر از حد انتظار باشد. از سوی دیگر ممکن است، این امر به این معنا باشد که این مشکلات اساسی با سرعت بیشتری از آنچه که در گذشته حل شده بودند برطرف شوند. نکته اصلی این است که رهبران جهان از تجربه کووید ۱۹ درس می‌آموزند. کسانی که تشخیص دهند برای تحقق تغییرات عمیقی که جهان در دهه گذشته تجربه کرده است، نیاز به تغییر قابل توجهی در نهادهای سیاسی و اقتصادی خود دارند، می‌توانند پیشرفت کنند. کسانی که این درس را نمی‌آموزند، مجبور می‌شوند نهادهای سختگیرانه‌ای را تقویت کنند که سرانجام از بین می‌روند.
۳- جهان پس از کرونا از نظر سبک زندگی، روابط اجتماعی و همچنین ظهور انواع مشاغل جدید و از بین رفتن برخی مشاغل به چه شکل خواهد بود؟
رابین الدرز: باید امیدوار باشیم که جوامع ملی و جهانی ما از آموزه‌های آموخته شده طی بیماری همه‌گیر کووید ۱۹ بهره ببرند. از آنجا که جهان ما با تراکم بیشتر زندگی و افزایش دفعات جابه‌جایی مردم و اشیا به طور فزاینده‌ای شهرنشین می‌شود، امکان رعایت بهداشت و امنیت زیستی ضروری است. این امر مستلزم توجه به خدمات آموزش عملکردی برای پیر و جوان، برقراری ارتباط موثر خطر و دولت‌هایی است که رویکردهای بین‌بخشی را برای تحویل کارامد غذای سالم، ایمن و سایر اقدامات پزشکی پیشگیرانه اعمال می‌کنند. اقدامات حفاظت اجتماعی که برای مهار ضربه همه‌گیر کووید ۱۹ در نظر گرفته شده، این فرصت را دارد که نه تنها مردم را در کوتاه‌مدت زنده نگه دارد بلکه در بلندمدت نیز مقاومت ایجاد کند. به عنوان مثال ، اقدامات حفاظت اجتماعی که از تولیدکنندگان کشاورزی محلی و سیستم‌های غذایی مرتبط پشتیبانی می‌کنند، به اطمینان از تامین مداوم غذاهای مقوی، به ویژه غذاهای فاسدشدنی (به عنوان مثال میوه‌ها، سبزیجات و غذاهای حیوانی) که ماندگاری کوتاهی دارند، کمک می‌کنند. سهم دانشمندان و بخش‌های متحد در مقابله با بیماری همه‌گیر کووید ۱۹، به ویژه در کشورهایی که این بیماری در آن وجود دارد، قابل توجه است. برای مقابله با تهدیدات وجودی دیگری که جهان ما با آنها روبه‌رو است، از جمله تغییرات اقلیمی انسانی، رویکرد مشابهی لازم است. برنامه‌هایی برای فعال کردن کارگران در صنعت سوخت‌های فسیلی و سایر صنایع تولید‌کننده گاز برای انتقال به یک کار پایدار سودمند – به عنوان مثال در بخش انرژی‌های تجدیدپذیر – مورد نیاز است.
مایکل پتیس: به نظر من کووید ۱۹ تغییراتی را که قبلاً در حال وقوع بود تسریع کرده است. ما برای روابط اجتماعی و کاری بیش از هر زمان دیگری به فناوری خود وابسته هستیم. احتمالا حرکت بیشتری به سمت اتوماسیون انجام خواهد شد. اکثر مشاغل دنیا تحت تاثیر شیوع ویروس کرونا قرار گرفته‌اند و بسیاری از ادارات، کارخانجات و شرکت‌ها بسته شده‌اند و کرونا نه تنها جان بسیاری از افراد را گرفته، بلکه نبض برخی مشاغل را نیز ضعیف کرده است. در حالی که آمدن این ویروس‌ها باعث به هم ریختن اوضاع اقتصادی در بسیاری از کشورهای جهان شده است، اما شاید وجود فناوری بتواند روزنه امیدی برای بهبود اقتصاد باشد. بیماری همه‌گیر کووید۱۹ تاثیرات بی‌سابقه‌ای بر افراد و کل جهان داشته است. شیوع ویروس کرونا باعث درگیری تمام مردم دنیا و تغییر روش زندگی آنها شد. دولت‌های مختلف با ارائه راهکارهای متعدد سعی کردند به نحوی ویروس جدید را کنترل کنند تا جان افراد کمتری گرفته شود. کرونا باعث شد تا سبک زندگی در سراسر جهان دچار تغییر شود و رفتارهای جدیدی شکل بگیرد. این بیماری همچنین باعث شد مردم سراسر دنیا بیش از همیشه به فضای مجازی و فناوری تکیه کنند تا زندگی روزمره آنها به راحتی بگذرد. در همین راستا خیلی از شرکت‌ها کارمندان خود را به حالت دورکار درآوردند و مراکز تحصیلی نیز آموزش‌های خود را آنلاین کردند.
۴- ارزیابی شما از آینده روابط سیاسی و اقتصادی بین کشورها پس از کرونا چیست؟
رابین الدرز: بیماری‌های عفونی مرزهای بین‌المللی را به رسمیت نمی‌شناسند یا به آنها احترام نمی‌گذارند. این بدان معنی است که کووید ۱۹ تا زمانی که برای همه کنترل نشود، قابل کنترل نخواهد بود. امیدوارم بیماری همه‌گیر کووید ۱۹ اهمیت سیستم‌های سلامتی قوی، از جمله سلامت انسان، حیوانات و گیاهان را برجسته کند. تلاش برای اطمینان از دسترسی جهانی به غذای ایمن، عاری از عوامل عفونی و آلودگی برای کاهش خطر بیماری‌های همه‌گیر در آینده بسیار مهم است. برای دستیابی موثر و به روشی پایدار، نیاز به سرمایه‌گذاری عادلانه در سیستم‌های بهداشت انسان، حیوانات و گیاهان، با اتخاذ رویکرد One Health (تلاش مشترک چندین رشته که به صورت محلی، ملی و جهانی برای دستیابی به سلامتی مطلوب برای مردم، حیوانات و محیط‌زیست کار می‌کنند) دارد. از آنجا که بودجه‌های ملی و چندجانبه به دلیل تاثیر اقتصادی کووید ۱۹ اکنون تحت فشار شدید قرار دارند، چارچوب‌های سیاسی که همکاری فرابخشی را برای دستیابی به اهداف اصلی امکان‌پذیر می‌سازد، با سرمایه‌گذاری استراتژیک وجوه کمیاب، بازده بیشتری را تسهیل می‌کند.
مایکل پتیس: من فکر می‌کنم همه چیز قبل از بهتر شدن بدتر خواهد شد. نارضایتی زیادی از نحوه توزیع مزایای جهانی شدن و افزایش آگاهی از اینکه برخی از جنبه‌های جهانی شدن برای رشد اقتصادی مضر بوده وجود دارد. به همین دلیل فکر می‌کنم احتمالا شاهد افزایش انزواطلبی خواهیم بود که به نظر می‌رسد در ایالات متحده آمریکا، اروپا، چین، ترکیه، برزیل، هند و تعدادی دیگر از کشورها اتفاق می‌افتد. این احتمالا به معنای بدتر شدن موقتی تنش‌های ژئوپلیتیکی و فضای جهانی با کاهش سطح همکاری است. بحران کرونا عرصه تازه‌ای را نیز برای رقابت میان نظام‌های سیاسی در جهان به وجود آورده است. دو طرف اصلی این رقابت الگوی لیبرال غربی و الگوی چینی است. جمهوری خلق چین که به‌عنوان سرچشمه همهگیری جهانی کووید۱۹ در جهان شناخته شده، امروز در نقش مدعی و طلبکار ظاهر شده و تلاش می‌کند از موفقیت خود در مهار کرونا علیه دموکراسی‌های غربی استفاده کند. چین برای فروش واکسن‌های خود به بهایی نسبتاً ارزان با شمار زیادی از کشورها از جمله اندونزی، امارات متحده عربی و مراکش قراردادهای دوجانبه امضا کرده است. با استفاده از دیپلماسی واکسن، رهبران پکن به شماری از کشورهای فقیر از جمله در آفریقا پیام می‌فرستند که تنها راه نجات آنها پیروی از الگوی توسعه‌ای است که نظام سیاسی چین، با تکیه بر حزب واحد و ایدئولوژی توتالیتر، برگزیده است.
۵- کرونا چه تاثیری بر حکمرانی ابرقدرت‌های جهان مانند آمریکا گذاشت؟
رابین الدرز: همانند موارد همه‌گیر قبلی ، کووید ۱۹ نشان داده که هیچ کشوری از سلامت و چالش‌های اقتصادی در امان نیست و نخواهد بود. این بیماری فراتر از مرز و گونه و نژاد و قدرت و ثروت است و هیچ تمایزی میان ملل جهان قائل نیست.
مایکل پتیس: به سختی می‌توان به این سوال پاسخ داد. نقطه قوت و قدرت بزرگ ایالات متحده همیشه توانایی تعدیل و تطبیق آن بوده است. در گذشته دوره‌های وحشتناکی را از سر گذرانده است. به عنوان مثال دهه‌های ۱۸۶۰ ، ۱۸۹۰ ، ۱۹۳۰ و ۱۹۷۰ ، هنگامی که به نظر می‌رسید این کشور در مدیریت تغییرات اقتصادی و اجتماعی بزرگی که از آن عبور می‌کند با مشکل روبه‌رو است. در هر صورت، پس از دشواری و سردرگمی فراوان، این سازمان توانست بر مشکلات خود با تقویت نهادهایش فائق آید. دهه گذشته همچنین دوره تغییرات اجتماعی و اقتصادی بزرگی در جهان بوده است و به نظر می‌رسد دوره‌ای بسیار دشوار برای آمریکا باشد (البته تقریباً به سختی دوره‌های قبلی که ذکر کردم). آنچه واقعاً مهم است این است که آیا ایالات متحده بار دیگر موفق به تعدیل و ظهور با نهادهای قوی‌تری خواهد شد. من کاملا خوش‌بین هستم، اما البته باید منتظر ماند و دید. (راجع به اقتصاد آمریکا)
۶- نظر شما درباره سودجویی برخی کشورها از این شرایط بحرانی در عصر کرونا چیست؟
رابین الدرز: من یک دانشمند سیاسی، اقتصاددان و متخصص تجارت نیستم. با این حال، توجه دارم که سودجویی و بهره‌برداری طی کووید ۱۹ توسط طیف وسیعی از گروه‌ها از جمله سندیکاهای جنایی انجام شده است. تهیه محصولات غیراستاندارد پزشکی و محصولات بهداشتی تاثیرات فوری و طولانی‌مدت دارد. این باعث هدر رفتن بودجه، کاهش اعتماد به نفس عمومی و از همه مهمتر زندگی را در معرض خطر قرار می‌دهد. این موضوع اهمیت منابع کافی آژانس‌های مسوول تأیید محصول و ثبت و اجرای مقررات صادرات و واردات را برجسته می‌کند.
مایکل پتیس: یافتن نمونه‌های زیادی از کشورهایی که رفتار خوبی دارند دشوار است. در بازی قدرت برخی حاکمان آنچه که از اهمیت کمتری برخوردار است، سلامت مردم بوده است. در برزیل اعتصاب‌ها و تظاهرات به واسطه سهل‌انگاری رییس‌جمهور این کشور ایجاد و منجر به آمار بالای مرگ و میر در این کشور شد. در آمریکا نیز بی‌توجهی و کوته‌فکری ترامپ و تلاش او برای مبارزات انتخاباتی بسیاری از مردم را به کام مرگ کشاند.
۷- همان‌طور که می‌دانید ۲۰۲۰ برای ترامپ سال خوبی نبود. شکست او در انتخابات ۲۰۲۰ نقطه پایانی بر رهبری او بر ایالات متحده گذاشت. آینده آمریکا و جهان بدون ترامپ را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
رابین الدرز: در پایان ژانویه ۲۰۲۱، ترامپ دیگر رییس‌جمهور نخواهد بود ، با این حال ، احتمالاً او از طریق تفسیر سیاسی به عنوان یک نیرو در ایالات متحده باقی خواهد ماند. آنچه مهمتر است این است که به افراد آسیب‌پذیر و حاشیه‌نشین در ایالات متحده و در سطح جهانی فرصت‌هایی برای تحقق آرزوها و کمک به تقویت توسعه ملی و جهانی با هدف افزایش عدالت، انعطاف‌پذیری و پایداری در بلندمدت ارائه می‌شود. کشورهای عضو سازمان ملل متحد این فرصت را دارند تا با تعهدات خود به اهداف توسعه پایدار، مستقیما در این امر مشارکت کنند.
مایکل پتیس: آنچه مهم است این است که چگونه احزاب اصلی سیاسی درس‌های ترامپ را می‌آموزند و چگونگی سازگاری آنها برای جلوگیری از وقوع این نوع اخلال است. در طول تاریخ، هر زمان که سطح نابرابری در درآمد در ایالات متحده بسیار بالا بود، سیستم سیاسی داخلی توسط رهبران بسیار اخلالگر و تفرقه‌انداز که خشم کسانی را که پشت سر گذاشته بودند، تغییر شکل داد. من انتخاب ترامپ را بخشی از این تاریخ می‌دانم. طی سه دهه گذشته، با رشد مداوم اقتصاد ایالات متحده، یک سوم پایینی جمعیت قادر به مشارکت در این رشد نبود و در نتیجه بسیاری از آمریکایی‌ها به تدریج از نخبگان سیاسی در آمریکا عصبانی شدند. انتخاب ترامپ پاسخ آنها بود. اگر رییس‌جمهور بایدن و رهبران آینده آمریکا به خشم آنها گوش فرا دهند و برای رفع مشکلات اساسی گام بردارند، این کشور بار دیگر به حالت عادی بازخواهد گشت. اگر این گونه نباشد، احتمالا سال‌های طولانی سیاست تفرقه‌افکن و برهم‌زننده را شاهد خواهیم بود.
اخبار برگزیدهاقتصاد کلانپیشنهاد ویژهلینک کوتاه :