مدیرکشی به بهانه حقوق نجومی

به گزارش جهان صنعت نیوز: این نظام سیاسی و اقتصادی که الان بر سرشت و سرنوشت ایران و ایرانیان استیلا دارد، لازمه‌اش یک دستگاه دیپلماسی گسترده و پرشمار از کارکنان دولتی است. بر همین اساس است که در ایران مدیران دولتی پرشمارند و در سطوح گوناگون قرار دارند. مدیران وزارتخانه‌ها و معاونان رییس‌جمهور بالاترین مقام ارشد اجرایی در قوه مقننه به حساب می‌آیند.

علاوه بر این در دستگاه قضای ایران و نیز در نهادهای نظامی و نیز نهادهای خارج از حوزه دولت نیز شمار مدیران قابل اعتناست. بدیهی است بهترین راه برای اینکه وضعیت مدیران و اداره مدیران به کارآمدی نزدیک باشد، این است که از حجم اقتصاد دولتی کاسته شده و نیز نهادهای غیردولتی با این تناسب کاهش یابند. در جوامع دموکراتیک و در جوامعی که اقتصاد و نظام اداری سالمی دارند، مدیران مرحله به مرحله ارتقا پیدا می‌کنند و نیز برای مدیران یک سقف مدیریتی وجود دارد.

در چنین جوامعی به میزان تخصص، تجربه و دانش و علاقه‌مندی و جدیت و نوآوری و خلاقیت مدیران دستمزدها افزایش می‌یابد و هرگز نیز موضوعی مثل حقوق‌های نجومی در دستور کار مجلس قانونگذاری قرار نمی‌گیرد. در ایران اما متاسفانه چند سالی است به بهانه حقوق‌های نجومی داستان مدیران ایرانی را وارد چالشی کرده‌اند که به نظر می‌رسد حالا مجلس یازدهم بر این چالش می‌افزاید. بهانه این است که چرا باید یک مدیر چند برابر کارمندش حقوق بگیرد و این نابرابری است و از عدالت و انصاف دور است. به نظر می‌رسد برای کاهش نابرابری در مزد و حقوق کارمندان به جای اینکه مدیران را مجازات کنیم و به بهانه اینکه آنها حقوق‌های نجومی می‌گیرند، سطح مزد آنها را کاهش دهیم.

باید همانند بسیاری از کشورها به کارمندان در حین اجرای کار مهارت‌های تازه یاد داد و بر سطح آموزش‌های آنها افزود و از این مسیر بر نابرابری‌های فزاینده غلبه کرد. این اتفاقی است که چند سالی است در ایران بر سر زبان‌ها افتاده و به بهانه حقوق نجومی مدیران را دلسرد و از کار دولتی و کار باشرف و باآبرو دور می‌کند و در بلندمدت به سطح مدیریت تکنوکراسی و دیوان‌سالاری آسیب بزرگی می‌زند. همان‌طور که شاهدیم نخبگان ایرانی از ایران برای کسب در‌آمد بهتر و داشتن احترام به کشورهای دیگر مهاجرت می‌کنند؛ کسانی که توانایی‌های مدیریتی بالایی دارند به مرور از نهادهای دولتی به بخش خصوصی و شاید به خارج از کشور خواهند رفت و کسانی می‌مانند که به دلیل کارنابلدی به مزد کاهنده رضایت می‌دهند. به بهانه‌های گوناگون تا همین امروز نیز از این مسیر به مدیریت کشور آسیب وارد شده و رفتارها و تصمیم‌های عجیب برای مجازات مدیران روزگار را بدتر می‌کند. می‌ماند اینکه بگوییم مدیران ایرانی مگر چه می‌کنند که آن یک حرف دیگر است.