سازش با سازگاری یکی نیست

به گزارش جهان صنعت نیوز: این خصومت ذاتی دو نظام سیاسی راه را برای دوستی با هم بسته است و هرگز در شرایط ادامه وضعیت امروز شاهد سازش دو نظام سیاسی نخواهیم بود. اما این شرایط موجب شده دو کشور ایران و آمریکا با هم نبردی بی‌امان را در هر عرصه انجام داده و به اینجا رسیده‌اند که اقتصاد ایران از سوی آمریکا به دلیل برتری آمریکا در اقتصاد و نیز دوستان بیشتری که در دنیا دارد و نیز هراس رهبران کشورهای حتی بی‌طرف از جریمه‌ها و تحریم‌ها، با تحریم مواجه شده و بنا به استناد مدیران دولت تنها ۱۰۰ میلیارد دلار عدم‌النفع از فقدان صادرات نفت‌خام به اقتصاد ایران آسیب رسیده است. در چهار سال فعالیت دولت دونالد ترامپ روزنه‌های بازشده از سوی دولت اوباما برای برداشتن تحریم‌ها بسته شد و ایران اکنون که دولت ترامپ رفته، با همان وضعیت روبه‌رو است.

درد و رنج شهروندان ایرانی به ویژه تهیدستان شهری و روستایی و مزد و حقوق‌بگیران که با نرخ‌های بالای تورم و از دست دادن قدرت خرید و نیز با چشم‌انداز ناروشن مواجه شده‌اند، بخشی از پیامدهای تحریم بوده و هست. حالا دو کشور به جایی رسیده‌اند که داستان شگفت‌انگیز اول تو بایست و عقب برو، بعد من این کار را می‌کنم بر مناسبات دولت و نظام ایران با دولت تازه آمریکا که دیرزمانی در اوایل دهه ۱۳۹۰ برقرار بود برگشته است.

پرسش این است که ادامه این داستان شروع شده می‌تواند به بن‌بست برسد و مدیران دو کشور آن را یک مقوله حیثیتی کنند و عقب‌نشینی را به دورترین روزها بیندازند؟ به نظر می‌رسد باید از سوی یکی از دو کشور متخاصم گامی برداشته شود و باید به جای سرسختی و رساندن کار به بن‌بست، مدارا و سازگاری را بر سرسحتی ترجیح دهد. می‌توان این را چنین بررسی کرد که از ادامه سرسختی در این جنگ تازه کدام اقتصاد بیشتر آسیب می‌بیند و کدام اقتصاد کمتر. شاید این یک معیار برای سازگاری و پیشگام شدن باشد.

حالا شاید دولت ایران این بهانه را که دولت کنونی وفای به عهد ندارد نیز نداشته باشد و از سر سربلندی به دولت تازه شانس بدهد که وفاداری را اثبات کند. اقتصاد ایران واقعا در وضعیتی نیست که تاب‌آوری آن برای یک ‌سال دیگر روشن و بدون ابهام باشد. شاید البته برخی از نهادهای سیاسی که مدارا از سوی ایران را هرگز در سبد دادوستد نمی‌گذارند، نیرویی را می‌بینند که دیگران می‌بینند و باور دارند با آن نیرو می‌توانند دولت تازه‌تاسیس بایدن را به پس برانند. از سوی دیگر یادمان باشد سازگار شدن با روزهای سخت برای سپری کردن آن با سازش و کنار گذاشتن اصولا تفاوت دارد و این دو مقوله را نباید یکی انگاشت. بودجه ایران یکی از گروگان‌های سرسخت است و باید از تله آزاد شود.