دشمنان واقعی کارگران

به گزارش جهان صنعت نیوز: اگر کارل مارکس نظریه‌پرداز تضاد طبقاتی و شورش‌ساز کارگران علیه سرمایه‌داران و نیز ولادیمیر ایلیچ لنین اجراکننده ناقص همان نظریه در روسیه تزاری در گور بتوانند نوشته برخی افراد و رسانه‌های ایرانی درباره کارگران را بخوانند، از اینکه این میزان غیرت نداشتند شرمنده می‌شدند. در ایران رسانه‌ها و افراد و احزاب و شخصیت‌های سیاسی که یک روز هم کارگر نبوده و نیز هرگز مزه تلخ بیکاری و نداری را نچشیده و سوار بر بال‌های رانت همواره در موقعیت مناسب شغلی و درآمدی بوده‌اند در حمایت از کارگران کاسه داغ‌تر از آش شده‌اند.

علاوه بر این افرادی که زاد و رشدشان در میان کارگران بوده و فقط و فقط چون می‌خواهند دولت مستقر را با هر وسیله‌ای مجروح کنند و با تنی زخمی و روحی آزرده به بیرون از بازی قدرت هدایت کنند ناروا و ناراست و از سر لج با اصلاحات، حامی طبقه کارگر در ایران شده‌اند. علاوه بر گروه‌های رانت‌خوار سیاسی‌، برخی نهادهای کارگری که چهار دهه است در آنها انتخابات برگزار نشده و نیز گروه‌های روشنفکری که نرمی دست‌هایشان را از چند کیلومتری می‌توان دید در زمستان هر سال لباس رزم پوشیده و در صف حمایت از کارگران می‌ایستند.

این نوشته نمی‌خواهد درباره اینکه آیا سرمایه‌داران ایرانی نیک و بد روزگار را می‌شناسند یا نه و نیز می‌دانند که تهیدستی کارگران پیامدهایی دارد که اصل سرمایه و سود احتمالی آنها را بر باد می‌دهد اصرار کند.
نوشته حاضر می‌گوید اگر حامیان کارگران و نیز میلیون‌ها بیکار که آرزو دارند جای همین کارگران باشند راست و درست می‌گویند و نمی‌خواهند نان خود را به نام کارگران چرب کنند باید راه‌های بسته‌شده تولید ثروت و درآمد در ایران را نشانه بگیرند و همه نیروی خود را متمرکز کنند که تقاضا برای کارگران رشدی بیش از عرضه نیروی کار داشته باشد تا نرخ مزد به طور طبیعی بالا رود. تجربه نشان داده کسانی که واقعیت‌های تلخ اقتصاد ایران را نمی‌بینند و امیدهای بیهوده و خارج از چارچوب‌های منطقی در دل‌های کارگران می‌کارند و آنها را در بازی سیاسی خود به مثابه برگ برنده در اختیار می‌گیرند دشمنان واقعی کارگران به حساب می‌آیند.

دشمنان کارگران کسانی‌اند که با هیجان‌سازی و با خرج کردن از جیب دیگران می‌خواهند خود را محبوب کنند و بدون دیدن روزگار کسب و کار ایران و ایرانیان ناسازگاری‌ها را رشد می‌دهند. در دنیای امروز نهادی به نام سه‌جانبه‌گرایی پدیدار شده است که با بررسی‌های کارشناسانه نمایندگان دولت و کارگران و کارفرمایان و با توجه به وضعیت چانه‌زنی می‌کنند و به نتیجه می‌رسند. آنها که راه را بر ایجاد نهادهای واقعی کارگری مسدود کرده‌اند و همواره و به ویژه در نزدیکی‌های انتخابات لنین را می‌ستایند، دشمنان واقعی کارگران به حساب می‌آیند.