آقای شهردار! شهرداری محله مینابی را نیز به شورای محل واگذار کنید
عباس آخوندی * در بازدید از محله مینابی در جنوب شرقی تهران در تاریخ ۱۳/۱۲/۱۳۹۹ به همراه سرکار خانم دکتر نژادبهرام بیشتر به ضرورت واگذاری اختیار شهرداری ناحیه به شورای محل ایمان آوردم. بار دیگر از آقای دکتر حناچی و شورای شهر تهران می‌خواهم در تقسیم‌بندی ناحیه‌های شهری و انطباق آنها با محدوده‌های محله‌ها هر چه سریع‌تر اقدام کنند و سیاست حکمروایی شهری محله‌محور را در دستور کار خود قرار دهند.
در این بازدید بود که به عمق فاجعه‌ای که شهرداری تهران هنگام مدیریت جهادی شهردار اسبق تهران برای مردم این محل آفریده بود، پی بردم. ایشان با همان ایده بکوبیم و بسازیم، پیش از این وارد این منطقه شده بود. و با تصور اینکه این خانه‌ها در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ به صورت تصرفی ساخته شده‌اند، کم‌ارزش‌اند و زیبنده نیستند، تصمیم به خرید، تخریب و نوسازی آنها با مشارکت و توسط سرمایه‌دارانی از خارج از محله گرفته بود. به عبارت دیگر شهرداری خواسته بود بخشی از خانه‌های موجود را بکوبد و به جای آنها خانه‌های جدید مناسب بسازد. در نتیجه با هزینه فراوان و با مداخله مستقیم و گسترده وارد بافت شده و اقدام به خرید صدها قطعه ملک و خانه مردم کرده بود. یکی از مدیران می‌گفت جمعیت محل هنگام ورود شهرداری به مداخله در بافت چیزی حدود ۵۵۰۰۰ نفر بوده و خانه‌های متعلق به حدود یک‌سوم این جمعیت خریداری‌شده است. بخوانید چیزی حدود ۱۷۰۰۰ نفر به نقطه‌های دوردست‌تری از تهران پرتاب شده‌اند و معلوم نیست اکنون در چه وضعیت سختی زندگی می‌کنند. در کنار این، بسیار مهم است که بدانیم بر سر املاک خریداری‌شده چه آمده، مردم در چه وضعیتی هستند و جمعیت محله در وضعیت فعلی چه میزان است و طرحی که با میلیاردها تومان آغاز شده، تا چه حد به اهدافش رسیده است؟
با املاک خریداری‌شده سه پروژه بزرگ‌مقیاس تعریف شده بود که با گذشت ۱۰ سال به صورت گودال رها شده بودند و امنیت مردم محل را تهدید می‌کردند. بخشی از املاک که نیز به صورت دندان‌موشی خریداری شده بودند رها شده و به صورت فضاهای بی‌دفاع درآمده بودند. با تعدادی از ساکنان که صحبت کردم، از این فضاها بسیار هراسان و نگران بودند چون برخی از آنها تبدیل شده بودند به مراکز تجمع معتادان و شب‌هنگام معبرها را برای تردد کودکان و بانوان مخاطره‌آمیز کرده بودند. جمعیت محله بازگشته بود به ۶۰۰۰۰ نفر یعنی چیزی حدود ۵۰۰ نفر در هکتار. تازه، این با این فرض است که هنوز آن سه پروژه بزرگ ساخته نشده‌اند. با احداث و بهره‌برداری از آنها تراکم جمعیتی افزون و فضاهای عمومی به نسبت برای ساکنان تنگ‌تر می‌شود.
این مفهوم مداخله مستقیم دولت و شهرداری در ساخت‌و‌‌ساز و اندیشه بکوبیم و بسازیم است. طرفه آنکه حضرات طرفدار عدالت و مبارزان با فساد که گلو پاره می‌کنند، هیچ حالی از این مردم نمی‌پرسند و هیچ سراغی از پول‌هایی که در این محل هدر شده‌اند، نمی‌گیرند. چنانچه ایده حکمرانی محله‌محور اجرا شده بود و ۱۰ درصد ارقام هزینه‌شده به شهرداری منصوب از طرف مردم کمک می‌شد، وضعیت زندگی مردم به مراتب بهتر از وضع موجود بود.
در جریان بازدید، به چشمه‌های جوشان حرکت‌های مردمی نیز برخورد کردیم. سرکار خانم عباس‌زاده عضو شورایاری محل با کمک همان مردم کم‌بضاعت سرای محله شیرین‌دخت را تجهیز کرده بود و فضایی برای تجمع مردم در سن‌های مختلف و از جوانان و زنان را فراهم آورده بود. جریان اعتمادی که بین مرم محل بود بسیار قابل توجه بود. با یکی از خانم‌های مسن که صحبت کردم می‌گفت محله را دوست دارد و حاضر نیست از محله خارج شود. چگونه می‌توان این حس تعلق را ندید و اقدام به خرید خانه‌ها و تخریب آنها کرد. این رویکرد کالایی برای چیست؟
بقعه سیده‌خاتون در این محله قرار دارد. از این بقعه که چون نگینی در محله می‌درخشد و امن‌ترین و باصفاترین فضای عمومی محله است نیز بازدید کردم. با حجت‌الاسلام جناب آقای بهرامی که روحانی بسیار محترمی بود و متولی بقعه بود نیز دیدار داشتم. مردم را می‌فهمید و با آنان رابطه عاطفی بسیار خوبی داشت. در جریان بازدید جناب آقای مهندس علی‌کبری رییس سازمان نوسازی شهر تهران نیز به ما پیوست. ایشان از شهر درک و فهم بسیار خوبی دارد. از جاه‌طلبی‌های بیهود و نگاه تجاری به شهر دست کشیده و در پی آن بود که فضاهای خریداری‌شده را تبدیل به فضای عمومی برای افزایش رفاه مردم کند. از همان چند قطعه‌ای که تبدیل به یک باغچه کوچک کرده بود یا فضایی را که تبدیل به یک بازار نوبه‌ای محلی کرده بود، استقبال بسیار خوبی می‌شد. خانم مسنی به وی مراجعه کرد و مشکل بازپرداخت اقساط خانه خود را با ایشان در میان گذاشت. کاملا او را می‌شناخت و رابطه قابل اعتمادی بین او و ساکنان برقرار بود. این نگاه و ارتباط قابل تحسین است. به هر روی مجددا از جناب آقای دکتر حناچی شهردار محترم تهران و اعضای محترم شورای شهر می‌خواهم مرز شهرداری‌های ناحیه‌ها را با محله‌ها منطبق سازند و شهرداری ناحیه‌ها را به شوراهای محل تحویل دهند. این راه بسیار کم‌هزینه‌تر و موثرتر خواهد بود. امید که در انتخابات شوراهای شهر آتی موضوع حکمروایی شهری محله‌محور تبدیل به خواسته کانونی شوراها شود.
در پایان از کتاب بافت‌گردی سرکار خانم دکتر نژادبهرام نیز رونمایی کردیم؛ کتابی روان و روایتگر حس تعلق شهروندان به محله‌های سکونت خود.
اخبار برگزیدهیادداشتلینک کوتاه :