نیاز بیشتر چین به ایران

 به گزارش جهان صنعت نیوز:  نظام سیاسی ایران به طور ذاتی آمریکا‌ستیزی را در دل خود دارد و اندیشه حاکم بر رهبری ایران و نهادهای اصلی اداره‌کننده جامعه ایرانی این است که باید آمریکا را به اندازه‌ای تضعیف کرد که نتواند و نخواهد نظام سیاسی ایران را در کانون دشمنی فعال قرار دهد. به این ترتیب بود که چینی‌ها از اوایل دهه ۱۳۹۰ و همزمان با دور نخست تحریم غرب علیه اقتصاد ایران گام‌هایی برای اتحاد راهبردی در چارچوب منافع و آرزوهای خود با ایران برداشتند. در سال‌هایی که دونالد ترامپ نوعی ناسیونالیسم اقتصادی را بر آمریکا تحمیل می‌کرد چین اما با رفتاری عجیب خود را مدافع اقتصاد و تجارت آزاد اعلام و یارگیری را برای روزهای سخت نبرد با آمریکا آماده کرد. یکی از کارهای مهم ترامپ این بود که بار دیگر رژیم تحریم‌ها را بر ایران اعمال کرد و ایران در موقعیتی قرار گرفت که برای نجات اقتصادش از شر تحریم‌ها به چین پناه ببرد.

در دنیایی که با شتاب دوقطبی می‌شود و آمریکا نیز به این دوقطبی نیاز دارد و چین جای روسیه را گرفته است یارگیری دوباره در دستور کار است و در چنین شرایطی است که ساز اتحاد راهبردی با ایران دوباره نواخته شد و با سرعت پیش رفت. ایران و چین حالا مطابق با قرارداد یا تفاهمنامه یا هر اسم دیگری، اتحاد راهبردی و همکاری در همه زمینه‌ها دارند. در حالی که اکثر مقام‌های سیاسی حکومتی این اتحاد را برای ایران در چارچوب گسترش منافع ملی ارزیابی کرده و آن را برای رها‌سازی اقتصاد از دست تحریم‌هایی که معلوم نیست تا چه زمانی ادامه دارند ضرورت تمام‌عیار می‌دانند اما منتقدان باور دارند ایران باید بسیار مراقب باشد که سپر چین در جنگ سرد تازه نشود. حزب کمونیست چین برای اینکه حواس آمریکا را از مناطق حیاتی خود پرت کند و بخشی از نیروی آمریکا را در جایی غیر از آنجا که آمریکا برای نبرد با چین انتخاب کرده است معطل کند نیاز دارد ایران را در شرایط نبرد همیشگی با آمریکا نگه دارد. از سوی دیگر چین نیک می‌داند کشورهای دارای نفت در منطقه خلیج‌فارس با آمریکا و غرب پیوندهای تاریخی نیرومندی دارند و شاید نتوان روی نفت و گاز آنها در بلند‌مدت حساب کرد و بهتر است انحصار خرید نفت و گاز ایران را در دست بگیرد. به این ترتیب این چین است که به ایران نیاز دارد و باید به ایران امتیاز بدهد و هر قراردادی بدون لحاظ کردن این مساله به زیان منافع ایران خواهد بود. ایران یک کشور مهم است و با وجود اینکه اقتصاد آن تضعیف شده اما به لحاظ راهبردی در جایی از جهان قرار دارد که دست کم تا رهایی کامل جهان از انرژی فسیلی بر انتقال آن موثر است. نظام سیاسی ایران نباید قدرت ایران را دست‌کم بگیرد و برای رهایی از تحریم، منافع را به زلف حزبی گره بزند که بلندپروازی‌های ناشناس دارد.