ضعیف‌تر از انتظار
به گزارش جهان صنعت نیوز: علی لاریجانی همه تلاش خود را کرد تا یک چهره جدید از خود به نمایش بگذارد اما همان بود که از قبل می‌شناختیم؛ سیاستمداری باذکاوت، مسلط و محافظه‌کار. چهره‌ای که نه محبوبیت اجتماعی دارد و نه شانس و توان محبوب شدن را. او نه تنها در جلب نظر آن گروهی از شنوندگان که قصد تحریم انتخابات و عدم مشارکت را دارند، ناموفق بود بلکه حتی نتوانست نظر قشر خاکستری که تعیین‌کننده اصلی در انتخابات‌ها هستند را جلب کند.
آن همه یادداشت برداشت و دقت به خرج داد، حتی صفحه توئیترش نیز بعد از این گپ و گفت مسدود شد اما دست خالی رفت. نگاهی به واکنش کاربران در فضای مجازی و مشخصا توئیتر مصداق این مدعاست.
کامنت‌هایی که قاعدتا تیم رسانه‌ای و مشاوران لاریجانی باید بررسی و دسته‌بندی کرده و به اطلاع او برسانند حاکی از این بود که لاریجانی به این سادگی‌ها نمی‌تواند نظر بدنه اجتماعی اصلاح‌طلبان یعنی همان گروهی که به امید آنان نامزد شده را جلب کند.
رییس سابق مجلس گفته بود که برای سوالات سخت حاضر است اما از پس توضیح عملکردش در صدا‌و‌سیما هم برنیامد. آنجا که حرف به «هویت» رسید، مخاطب را دست‌کم و فراموشکار یا شاید هم جوان و غیرمطلع در نظر گرفت و از همین رو بازی را باخت.
چالش بعدی او وقتی نمود پیدا کرد که حاضر نشد مرزبندی دقیق و مشخصی از خودش و برادرانش ارائه دهد. اگرچه این انتظار از فردی که حتی در روشن کردن تکلیف و حدود خود با دو جریان اصولگرا و اصلاح‌طلب ابا دارد، قدری گزاف به نظر می‌رسد.
جناب لاریجانی کار خود را وقتی سخت‌تر کرد که در دفاع از خود در برابر مخالفان برجام به توجیه تصویب بیست‌دقیقه‌ای پرداخت. او گفت که برجام تصمیم نظام بوده و باید سازوکارش در مجلس طی می‌شده است. از یک دهه بحث و بررسی در عالی‌ترین سطوح گفت و تصور کرد که با این حرف‌ها کار تمام می‌شود. نتیجه اما عکس بود. دفاع بد لاریجانی در ذهن حامیان برجام نیز حتی سوال‌آفرین شد. بدیهی است که مخاطب امروز لاریجانی از خود می‌پرسد از کجا معلوم که او چند سال بعد و در جایگاه رییس‌جمهور از پاسخگویی درباره مسائلی مثل چندروز لاپوشانی یک خطای انسانی، چند هفته قطع اینترنت و سرکوب یا… شانه خالی نکند؟!
گفت‌وگوی کلاب‌هاوسی لاریجانی اما یک نکته قابل تامل دیگر هم داشت. نامزدی که در روز نام‌نویسی عامدانه و با سرعت از عبارتی مثل دادگاه و پادگان استفاده کرد تا خود را به صدر اخبار رسانده و به یک قطب انتخابات تبدیل شود، وقتی از او پرسیده می‌شد که نسبتش با طیف اصولگرا و مشخصا حامیان رییسی چیست؟ آمده رقابت کند یا همکاری؟ جواب خوبی نداد. او گفت: «من این دسته‌بندی‌های متعارف را چنان قبول ندارم» و از این فرصت برای آنکه خود را رقیب جدی رییسی معرفی کند، استفاده نکرد. بگذریم از آن دعوت به مناظره آخر بحث که بعید است، محقق شود.
مهم‌تر از همه اینها اما این بود که لاریجانی تصور کرد با چند کلمه حرف از مشکلات معیشتی مردم، اینکه گوشت برای خوردن دارند یا ندارند، اینکه ارز برای واردات ذرت هست یا نیست و… فراموش می‌شود که وقتی بر کرسی سبز ریاست در بهارستان تکیه زده بود اصرار داشت تحریم‌ها ذره‌ای از اراده ما کم نکرده و تاثیری هم در اقتصاد ندارد. انگار نه انگار که او هم از جمله «نه»گویان به مذاکره بود. لاریجانی نیز مثل سایر نامزدهای انتخاباتی گمان کرد که مردم به خاطر فشار اقتصادی و معیشتی فریب نامزدی را می‌خورند که وعده نان می‌دهد. غافل از آنکه جامعه ایرانی مایوس‌تر و در عین حال آب‌دیده‌تر از این حرف‌هاست.
لاریجانی در این اتاق کلاب‌هاوسی نه به سوالات سخت بلکه به سوالات ساده مثل اینکه چه سهمی از کابینه احتمالی را به زنان خواهد داد، رفع حصر را پیگیری می‌کند یا خیر، در روزهای آخر از حضور ظریف بهره گرفته و یک دوگانه رای‌آور به جامعه ارائه می‌هد یا خیر و… نیز پاسخ دقیق و مشخصی نداد.
آقای لاریجانی و همکارانش اگر نگاهی واقع‌بینانه و دقیق داشته باشند، بعد از این حضور کلاب‌هاوسی خواهند دریافت که او با چالش‌های جدی و قابل اعتنایی مواجه است که اگر خیلی زود به فکر رفع آن نباشد، از گردونه برون خواهد افتاد. بر اساس آخرین نظرسنجی منتشر‌شده ایسپا اوضاع او در مقابل رییسی اصلا خوب نیست. در این نظرسنجی و با احتساب مشارکت‌کنندگان و مرددها- در دوقطبی میان لاریجانی و رییسی- میزان رای لاریجانی ۹/۷ درصد است درحالی که رقیب اصلی او یعنی رییسی ۳/۵۵ درصد رای دارد.
لاریجانی احتمالا روی حمایت اصلاح‌طلبان حساب می‌کند اما همین گفت‌وگوی اخیر نشان داد که دل بدنه اجتماعی این جریان به هیچ‌وجه با او نیست و لاریجانی نیز با این فرمانی که می‌رود، قادر به جلب نظر آنان نخواهد بود.
اخبار برگزیدهپیشنهاد ویژهسیاسیلینک کوتاه :