دو راه رونق صنعت فرش
جهان صنعت نیوز| محمدعلی زرینه‌کفش- فرش دستباف ایرانی به عنوان یکی از کالاهای استراتژیک صادرات غیرنفتی ایران در سالیان متمادی پستی و بلندی‌های زیادی را پشت سر گذاشته که تحریم‌های کنونی را می‌توان یکی از این پستی‌ها نامید.
مشکل اینجاست که تحریم‌کننده ایالات متحده آمریکاست که با اختلاف زیاد بزرگ‌ترین و اولین خریدار فرش دستباف ایرانی است. اما عدم مدیریت داخلی مشکلی به مراتب بزرگ‌تر از تحریم‌های بین‌المللی است.
در تولید فرش دستباف ایرانی هزینه مواد اولیه ۲۰درصد و مزد بافنده ۸۰درصد از قیمت تمام‌شده را تشکیل می‌دهد که با توجه به افزایش ناچیز دستمزد در سال جدید نسبت به تورم و کاهش ارزش پول ملی کشور، از افزایش قیمت محسوسی برخوردار نبوده است و از طرفی بازارهای جهانی فرش ایرانی همچنان مهیاست.
چالش تامین مواد اولیه
مشکل اصلی در برخورد سیاستگذار با این صنعت است. بسیاری از تولیدکنندگان فرش دستباف ایرانی در صورتی که ارز حاصل از صادرات را به سامانه نیما برگردانند دیگر توان تامین مواد اولیه خود را ندارند. بنابراین بخشی از کاهش صادرات به دلیل تحریم‌هاست اما بخش عمده‌ای از آن مربوط به شرایطی است که سیاست‌های اقتصادی برای تولیدکنندگان به وجود آورده است.
رونقی که فرش دستباف در اقتصاد ایجاد می‌کند به‌گونه‌ای است که با کمترین هزینه می‌توان به تولید محصولی با ارزش افزوده بالا دست یافت و از طرفی اشتغالزایی دائم ایجاد کرد. تولیدکنندگان با وجود تحریم‌ها راه‌های رسیدن به بازارهای خود را پیدا می‌کنند و این شرایط داخلی است که فعالیت این صنعت ارزشمند را با خطر روبه‌رو کرده است.
دولت بافندگان فرش را بیمه نمی کند
کاهش ارزش پول کشور برای رونق صنعت فرش، فرصت است چراکه با توجه به قیمت تمام شده به هر قیمتی که آن را در بازارهای جهانی ارائه دهید باز هم سود مناسبی نصیب صادرکننده می‌شود. یکی دیگر از مشکلات داخلی، بیمه بافندگان است؛ از حدود یک میلیون و ۳۰۰هزار بافنده تنها یک‌سوم آنها از سوی دولت بیمه شدند و در بودجه سال‌جاری نیز بودجه بیمه بافندگان فرش دستباف به میزانی افزایش یافت که هیچ تغییری در تعداد بیمه‌شدگان ایجاد نشد.
در نظر داشته باشیم که تولید فرش دستباف هیچ هزینه‌ای برای دولت ندارد و تنها نیروی انسانی متخصص را می‌طلبد که با کار در خانه محصولی تولید کند که به عنوان کالایی با ارزش افزوده بالا از بازار خوبی در تجارت خارجی برخوردار است. از این رو دولت می‌تواند تنها با بیمه کردن بافندگان فرش دستباف بدون هیچ هزینه‌ای علاوه بر اینکه میزان بیکاری در جامعه را کاهش دهد، زمینه را برای تولید محصولی با ارزش افزوده بالا که ارزآوری مناسبی برای کشور دارد فراهم آورد.
راه ثروت آفرینی
فرش دستباف ایرانی به اندازه جغرافیای متفاوت ایران در انواع مختلفی تولید می‌شود که مسلما به قیمت‌های متفاوتی به فروش می‌رسد حتی کمتر از برخی از فرش‌های ماشینی. اما متاسفانه یکی از دلایلی که در این سال‌ها فرش دستباف در سبد کالای ایرانی کمرنگ و حذف شده، عدم اطلاع جامعه از گستردگی این کالاست.
واقعیت این است که فرش دستباف ایرانی از ظرفیتی برخوردار است که می‌توان با تکیه بر آن ایجاد رونق، اشتغالزایی و ثروت‌آفرینی کرد چراکه علاوه بر بازار خارجی، می‌توان با فرهنگ‌سازی و اطلاع‌رسانی مردم را به سمت خرید این محصول وطنی زیبا سوق داد و بازار داخلی نیز برای آن فراهم کرد.
بنابر آنچه گفته شد، دولت می‌تواند دو برنامه کاهش فشار از صادرکنندگان فرش دستباف برای بازگرداندن ارز و بیمه بافندگان را به عنوان راهکارهایی برای رونق صنعت فرش دستباف ایرانی در دستور کار خود قرار دهد و شاهد نتایج آن در اقتصاد به گونه‌ای محسوس باشد.
رییس اتحادیه تولیدکنندگان و بافندگان فرش دستباف
اخبار برگزیدهاقتصاد کلانصنعت و معدنیادداشتلینک کوتاه :