آقای کلانتری باید عذرخواهی کنید چون…
به گزارش جهان صنعت نیوز: طبیعتا اتفاقاتی مثل این در هر جای دیگری از دنیا می‌توانست به استعفا یا عزل مسوولان عالی‌رتبه ختم شود اما اینجا در ایران آقایان زیربار عذرخواهی هم نمی‌روند. شاهد آنکه عیسی کلانتری در گفت‌وگو با خبرنگار «امتداد» با لحن و ادبیاتی که کم از آن شیوه زشت نشستن نیست، می‌گوید: «این حرف‌های مزخرف را بعضی همکاران شما درمی‌آورند. نحوه نشستن من مثلا چطور بود؟ نحوه نشستن همیشگی من، همینطور است. چه عذرخواهی؟ برای چه؟ چه اتفاقی افتاده که عذرخواهی کنیم؟»
جواب ساده
پاسخ او البته ساده است اما انگار باید برای آقایان توضیح داد که مقام مسوول در همه اوقات، خاصه در بزنگاه‌ها و مواقع بحرانی باید به کلمه به کلمه‌ای که به کار می‌برد یا هر اقدام و حرکتی که انجام می‌دهد، دقت کند. افکار عمومی را به ویژه در شرایط خاص نباید بیشتر آزرد و زبان بدن کمتر از کلام تاثیرگذار نیست.
مسوولانی که مرهم نیستند
بیژن مقدم، فعال رسانه‌ای اصولگرا در گفت‌وگو با «جهان‌صنعت» به همین ضرورت اشاره می‌کند. او از جمله افرادی که اصرار داشتند کلانتری باید عذرخواهی کند، نیست اما می‌گوید: «مساله این است که مسوولان ما گاهی اوقات بلد نیستند که اگر درد و رنجی به افکار عمومی وارد شده است، مرهم باشند. شاید نیت خیری هم داشته باشند اما واقعا بلد نیستند.»
وی افزود: «قبلا نیز مواردی مثل این را دیده‌ایم. مثلا در یک شرایط حساس و بعد از یک حادثه بزرگ، یک مسوول بیمه حرف‌هایی می‌زند که به خاطر بی‌موقع بودن به زیان او می‌شود. به هرحال صحبت از غرامت و بیمه در شرایطی که خانواده‌ها و مردم دغدار هستند این تصور را ایجاد می‌کند که قصد معامله دارد. مثال دیگر مسوولانی هستند که بعد از حوادث حاضر نمی‌شوند سر صحنه بروند و این کار را چند رده پایین‌تر از جایگاه خود می‌دانند! در مساله اخیر اینکه آقای کلانتری شخصا به محل حادثه رفتند اتفاق خوبی بود اما غفلت کرده‌اند. اینکه ما با هر ادبیاتی حرف بزنیم، درست نیست. مسوولی که در محل یک حادثه حاضر می‌شود حتی باید احتمال بدهد که حاضرین و آسیبدیدگان به خاطر خشم و ناراحتی خود واکنش‌هایی داشته باشند که در شأن خودشان و او نیست اما باید تحمل کند، به آنان آرامش بدهد و به شیوه‌ای عمل کند که رسانه‌ها نیز بتوانند جامعه را آرام کنند.»
اهمیت زبان بدن
مقدم افزود: «در ساختار وزارت خارجه بحث زبان بدن یک علم است. این طور نیست که هر کسی طبق سلیقه خود نشسته، حرف بزند و عمل کند. همه اینها و هر اقدامی مورد بررسی قرار می‌گیرد و مفهومی دارد. افراد با هر حرکت و کنش خود پیامی را می‌دهند مثلا در دیدار دو رییس‌جمهور اینکه پایشان روی پا، کمی باز یا بسته باشد، لباسشان رسمی باشد و… از اهمیت بسیاری برخوردار است. مساله این است که مسوولان ما از این مسائل غافل هستند.»
این فعال سیاسی اصولگرا ادامه داد: «اینکه می‌گویند شیوه نشستن من است، حرف اشتباهی نیست منتها به این شیوه عادت کرده‌اند چون کسی به ایشان نگفته که اساسا این طور نشستن خوب نیست. مثال ساده‌اش این است که حضور در یک مجلس ختم آدابی دارد. ما برای چنین مراسمی لباس مخصوص پوشیده و به نحو خاصی رفتار می‌کنیم.»
نمایش تکبر
وی در واکنش به اصرار کلانتری به عذرخواهی نکردن نیز گفت: «من شخصا نمی‌گویم که حتما عذرخواهی کنید اما می‌گویم این شیوه رفتار برای جامعه خوشایند نبوده است. دلیلش نیز این است که حس متکبر بودن مسوول را القا می‌کند. شاید این امر سهوی باشد اما در شرایط خاص فرد می‌تواند با یک عذرخواهی پیام بهتری را به مردم بدهد. حتی می‌تواند از «اگر» استفاده کرده و بگوید این رفتار همیشگی من بوده و قصد بدی نداشته‌ام اگر احیانا افرادی را آزرده است، عذرخواهی می‌کنم. عذرخواهی کردن که لزوما به معنی پذیرش تقصیر نیست!»
مقدم ادامه داد: «مدیریت بحران یکی از مباحث مهم مدیریتی است. همه دستگاه‌ها در زمان بحران نیاز به یک مدیریت عملی و فنی دارند که حتما قواعد و پروتکل‌هایی دارد. بخش دیگر مدیریت بحران اما پیوست رسانه‌ای آن است چون افکار عمومی که سر صحنه حاضر نیستند. لذا آنچه که رسانه‌ها منتقل می‌کنند، افکار عمومی را می‌سازد. مسوولان باید به این بخش توجه ویژه داشته و حواسشان باشد که چطور حرف می‌زنند، چه می‌گویند و چه موقع می‌گویند. باید حداقل حس همدردی را به جامعه داد نه اینکه طوری نشست که انگار آمده طلبش را وصول کند.»
وی تاکید کرد: «حداقل کاری که می‌توان انجام داد این است که از این تجربیات استفاده کرد و فهمید که در مواقع بحرانی چطور می‌توان مردم را آرام کرد. دادن این حس تکبر به جامعه اشتباه است. وقتی فردی با شیوه نشستن خود به جامعه القا می‌کند که متکبر است، وقتی هم که عذرخواهی نمی‌کند، جامعه این را به پای تکبر او می‌گذارد. این روحیه مناسب یک مقام مسوول است. واقعیت نیز آن است که اگر مسوولی خودش را بدهکار مردم بداند و با تبختر عمل نکند، رفتارهایی مثل این یا پرت کردن میکروفن خبرنگار را انجام نمی‌دهد.»
ضرورت همدردی
غلامرضا ظریفیان- فعال سیاسی اصلاح‌طلب- نیز همین نگاه و نظر را دارد. البته او توجه به زبان بدن را انتظار گزافی از مسوولان ایرانی می‌داند و به «جهان صنعت» می‌گوید: «به نظر من در ایران خیلی نمی‌توان بر رعایت زبان بدن تاکید کرد. چون مسوولان علاوه بر امر تخصصی خود باید آموزش‌های مختلفی را دیده باشند تا در مواجهه با دیگران فضای خوشایندی را ایجاد کنند و یکی از این موارد نیز همین زبان بدن است. از آنجایی که چنین آموزش‌هایی در کشور نیست، نشستن آقای کلانتری را هم همان‌طور که خودش گفته است می‌توان یک شیوه معمول نشستن و بدون غرض تلقی کرد اما این همه قضیه نیست.»
وی افزود: «اصلا فرض کنیم که هیچ نقص و اشکالی به سازمان محیط‌زیست، استانداری و… وارد نیست و این موضوع بعد از بررسی‌ها مشخص شود اما واقعیت این است که در ادبیات مدیریت به خصوص در مدیریت جهانی حتی یک نقص فنی در هواپیما گاهی موجب استعفای یک وزیر یا نخست‌وزیر می‌شود حتی اگر عملا هیچ تقصیری نداشته باشد. این نوعی احترام است و بالاخره یک فاجعه رخ داده است.»
ظریفیان ادامه داد: «اولا که مصدومان این حادثه خبرنگاران بوده‌اند و در همه جای دنیا خبرنگاران چون کریدور آگاهی‌بخشی ب به مردم هستند یک امتیاز ویژه داشته و بیشتر مورد توجه هستند. دو نفر از خبرنگاران جوان که پر از آرزو و تلاش بودند، به هر دلیلی که باید تکلیف آن مشخص شود از دنیا رفته‌اند و تعداد زیادی نیز مصدوم شده‌اند. بنابراین این ادبیاتی که متاسفانه منحصر به آقای کلانتری هم نیست، اصلا پسندیده نیست.»
ضرورت عذرخواهی
وی در ادامه گفت: «حتی اگر دستگاه‌های تخصصی این مساله را بررسی کنند و بگویند که این سازمان تقصیری نداشته است، حرف دیگری است. اما ادب مدیریت و درک فضا و حزنی که ایجاد شده و تالمی که حادثه‌دیدگان و جامعه پیدا کرده است، اقتضا می‌کند که با خضوع و تواضع و کرنش و عذرخواهی با مردم روبه‌رو شویم. این به معنی آن نیست که اگر عذرخواهی کنید همه تقصیر را پذیرفته باشید بلکه به معنی همزبانی و همدلی با حادثه‌دیدگان است. این نوع ادبیات در دنیا مرسوم است و ما هم باید یاد بگیریم که در این نوع اتفاقات همدلانه برخورد کرد، تسلی دهیم و عذخواهی کنیم. حتی اگر همه کارهای درست انجام شده بود.»
ظریفیان خاطرنشان کرد: «به هرحال خودمان هم می‌دانیم که برای این نوع سفرها باید حساسیت بیشتری اعمال شود. سابقا نیز این نوع تصادفات و آسیب‌ها را داشته‌ایم. نمی‌شود که بدون دقت ویژه به این نوع سفرها و امکاناتی که در اختیار افراد است، به موضوع پرداخت. حتما اگر دقت و توجه بیشتری می‌کردیم ممکن بود مساله با آنچه که اکنون رخ داده است، متفاوت باشد.»
جمع‌بندی
ضرورت همدردی و برخورد به دور از تبختر و تکبر، توجه به حال روحی آسیبدیدگان و مردم، پذیرش تقصیرها و مواردی مثل این از جمله بدیهیاتی است که مدیرانی در سطح آقای کلانتری باید به آن واقف باشند. توجه به کلمات و زبان بدن نیز لازم و ضروری است لذا امیدواریم که علل ضرورت عذرخواهی برای آقای معاون رییس‌جمهور مشخص شده باشد و بیش از این در مقابل آن مقاومت نکند.
ناگفته نماند که از دولت محترم و شخص رییس‌جمهور نیز اگرچه در واپسین روزهای کاری خود و سرگرم مسائلی مثل تحویل قدرت هستند، انتظار می‌رود که به این مهم بی‌توجه نمانند و یا به جناب کلانتری تفهیم کنند که چرا باید عذرخواهی کند و یا خودشان دست به کار شده و با بیانیه و اظهارنظری حسابشان را از ایشان جدا کنند.
اخبار برگزیدهلینک کوتاه :
