بازگشت آزادگان( تجلی عشق و پایداری)

علی شعبانی * از اینجا، ایرانشهر، که نامش، هر آن نو به نو بوی خوش ایران را در سرشت وجودم جاری می کند و خاطرم را در تاریخ شگفت و پرافتخار مردمان قلمرو تمدن ایرانشهری به پرواز در می آورد، به رویدادهای شیرین و تلخ و رخدادهای خوشایند و ناخوشایند حیات ملت بزرگ ایران سیر می کنم. انسان گرچه در لحظه اما هر آن در دو موقعیت زمانی زندگی می کند: خاطره( تاریخ)؛ و امید( آینده). چهره اش به یادکرد تاریخ، انبساط و انقباض، گشادگی و چین می یابد و در امید(رویای آینده)، اصولاً موج شادمانی در سیما و نگاهش پدیدار می شود.

یکی از رویدادهای بزرگ تاریخ معاصر ایرانیان، پیکار برای حفظ بقا و هویت، و پیروزی درجنگ تحمیلی دشمنان بر ملت صلح و مسالمت و دوستی و زندگی-ایران- است. هشت سال نبرد مباهات برانگیز و دفاع مقدس از ارزش ها و باورهای الهی و انسانی، سرزمین، شرافت و کیان، عرض و ناموس، هویت و تاریخ، هستی و بودن و ماندن برای شدن آنچه با انقلاب اسلامی اراده کرده بود…

طعم شیرینی پیروزی اما در ذایقه تک تک ایرانیان، با بازگشت آزادگان عزیز، احساس و ادراک شد. روزی که یوسف های ایرانیان به کنعان دل، آغوش میهن و دامن مادر بازگشتند. شرح آن شادی و بازتاب عشق در آیینه وصال پس از رنج فراق، آن جلوه های مهر و دلبستگی و امواج عاطفه و شوق، و آن فرج بعد از شدت، در ظرفیت کلام نمی گنجد. مولوی:

این نفس جان دامنم برتافته است
بوی پیراهان یوسف یافته است
کز برای حق صحبت سال ها
بازگو حالی از آن خوش حال ها
تا زمین و آسمان خندان شود
عقل و روح و دیده صد چندان شود…

سالروز بازگشت آزادگان سرفراز به میهن اسلامی، همواره زنده کننده خاطره پیروزی و یاداورد رشادت، توانایی و دانایی، همت بلند و پایداری ملتی بزرگ بر حفظ عزت و شرف و استقبال از مرگ عزتمندانه در برابر زندگی توام با سرافکندگی است.

ایرانیان در طول تاریخ حیات خود، ملتی سربلند بوده اند. ایرانی ذلت نپذیرفته و نمی پذیرد. زبان دل ایرانیان- حکیم فردوسی- این خصیصه ایرانی را به شایستگی از زبان رستم بیان می کند:
که گفت ات برو دست رستم ببند؟
نبندد مرا دست چرخ بلند

حتی دشمنان ایرانیان، به روحیه آزادگی و دلاوری، تسلیم ناپذیری، غرور و جنگاوری آنان گواهی داده اند. پروکوپیوس مورخ رومی، نویسنده کتاب جنگ های ایران و روم، در نامه ای محرمانه که بعدها به چاپ رسید به امپراتور روم می نویسد:
«‫‫‫گرچه به سود ماـ رومیان ـ نیست و باعث تزلزل روحیه می شود، اما باید بپذیریم در خون پارسیان (سربازان ایرانی) یک ماده اختصاصی وجود دارد که باعث می شود در میدان جنگ ترس نداشته باشند، بی باک و مغرور باشند و تسلیم نشوند. اگر هم احیانا اسیر شوند، برخلاف سربازان سایر ملل در برابر فاتح زانو نزنند و عجز و لابه نکنند. با زور نمی شود اسیر ایرانی را به بیگاری وادار کرد و یا با شکنجه غرور و شخصیتش را شکست. من نمی دانم ایران چه آبی دارد که بذر «نهایت میهن دوستی» را در جان مردمش پرورش می دهد». آری، چنین اند فرزندان ایران زمین.

بیست و ششم مرداد ماه، سالروز فراموش ناشدنی بازگشت پر افتخار آزادگان سرافراز(در مرداد ماه ۱۳۶۸ شمسی)به میهن اسلامی را بزرگ می داریم. این مناسبت خجسته را به آزادگان عزیز ایران و به ویژه آزادگان عزیز شهرستان ایرانشهر تبریک می گویم. همت بلندشان را می ستایم. به دست عزیزان بوسه می زنم و به روح زلال درگذشتگان از این خیل، سلام و درود می فرستم.
ای ایران، ای مرز پر گهر
ای خاکت سرچشمه ی هنر
دور از تو اندیشه ی بدان
پاینده مانی تو جاودان.

معاون استاندار و فرماندار ویژه ایرانشهر

اخبار برگزیدهیادداشت