زنان به حاشیه می‌روند؟
به گزارش جهان صنعت نیوز: درباره واکنش مجلس اما، اگرچه برخی از نمایندگان مرد جور زنان ساکت حاضر را کشیدند اما بی‌تفاوتی خانم‌های مثلا وکیل مردم مساله‌ای نیست که بتوان ساده از کنار آن گذشت. نه نطقی، نه تذکری، نه حتی کلام و مصاحبه‌ای؛ خانم‌ها در مجلس اصولگرای یازدهم انفعال را به حد اعلا رساندند.
این وضعیت قطعا موجب افزایش نگرانی‌ها در حوزه زنان است. به نظر بدیهی می‌رسد که وقتی هیچ زنی در دولت نباشد یا از هیچ زنی در مجلس صدا در نیاید، صدای جامعه مدنی و فعالان حوزه زنان که همیشه با موانع و مشکلات بسیاری مواجه بوده‌اند نیز به جایی نرسد و مسائل این بخشی که نیمی از جامعه هستند، بیش از قبل به حاشیه رود.
این نگرانی اما در حالی است که ایجاد تغییر در وضعیت زنان به فرض انتخاب وزیر زن هم چندان محتمل به نظر نمی‌رسید. رویکرد خانم‌های در مجلس مستقر و یا زنان اصولگرا در مجالس قبلی این سوال را به ذهن می‌رساند که اگر رییسی زنی را به عنوان وزیر انتخاب کرده بود، آن زن لزوما موجب بهبود وضعیت زنان می‌شد یا نگاهی مردانه‌تر از مردان بهارستان و پاستور داشت؟
برای بررسی اهمیت معرفی وزیر زن و تبعات عدم حضور زنان در سطح کابینه با زهرا نژادبهرام فعال سیاسی اصلاح‌طلب و عضو شورای شهر تهران در دوره پنجم گفت‌وگو کرده‌ایم.
* موضوع عدم معرفی وزیر زن توسط آقای رییسی این روزها بسیار محل بحث است. به نظر شما وزیر زنی که او معرفی می‌کرد با توجه به نگاه و رویکرد دولت می‌توانست کمک خاصی به تحقق مطالبات جامعه زنان کند؟ یا وزیر او هم از جنس زنان مجلس یازدهم و بی‌اثر بود؟
طبیعتا حضور زنان در قدرت یک مقوله جدی است. بالاخره زنان نیمی از جمعیت بوده و در چهار دهه که از انقلاب گذشته با حضور در عرصه‌های مختلف توانایی و تجارب بسیاری کسب کرده‌اند. از نظر سطح دانش نیز ظرفیت‌های خوب و مهارت‌های بسیاری را به دست آورده‌اند. ضمن اینکه در خود انقلاب اسلامی نیز صراحتا به اینکه زنان باید در مقدرات اصلی کشور دخالت کنند و در صحنه باشند، اشاره می‌شد اما متاسفانه به دلیل خوانش‌های مختلف و دغدغه‌های مختلف که در برخی جهت‌گیری‌های کشور وجود داشت، فرصت‌ها برای زنان بسیار محدود شد. اگر ما دیدگاه‌های امام را به عنوان بنیان‌گذار انقلاب اسلامی مورد توجه قرار دهیم، او فرقی بین زنان و مردان در مسائل اجتماعی و سیاسی قائل نبود کمااینکه در اولین تیم مذاکره‌‌کننده‌ای که شوروی فرستاد با حضور یک زن بود. در حالی که تا آن زمان چنین انتظاری نمی‌رفت.»
با این مقدمه می‌خواهم بگویم، آنهایی که معتقد هستند نگاه امام، نگاه اصلی است باید از حضور زنان در سطح سیاسی حمایت کنند و فرقی هم ندارد که دولت اصلاح‌طلب باشد یا اعتدالگر یا اصولگرا.
* فکر می‌کنید دلیل آقای رییسی برای عدم استفاده از ظرفیت زنان در سطح وزارت چه بوده است؟
به نظر من مسوولان اداره کشور اگر به آرمان‌های امام به عنوان رهبر انقلاب متعهد باشند باید حتما در کابینه از ظرفیت‌های زنان استفاده کنند. حال اگر این اعتقاد و تعهد در حد کلام است که حرفی نیست اما اگر در حد باور است باید بروز و ظهور پیدا کند. ما طی چهل سال گذشته و فقط در یک دوره کوتاه‌مدت دوساله وزیر زن داشتیم. الان هم در کابینه آقای رییسی زنی نیست و حتی به نظر می‌رسد که در سطح معاونان هم از این ظرفیت استفاده نشود. فقط درباره معاون امور زنان گمانه‌زنی‌هایی مبنی بر حضور یک خانم وجود دارد.
آقای رییسی در مبارزات انتخاباتی هیچ وقت ادعا نکرد که زنان را در کابینه دخالت می‌دهد اما مدعی بود که به آرمان‌های انقلاب وفادار است، مدعی بود که انقلابی است و دولت انقلابی تشکیل می‌دهد و براساس اهداف رهبری و بنیان‌گذار انقلاب گام برمی‌دارد. طبیعتا یکی از رویکردهای رهبری و امام راحل همین امر مشارکت زنان در امور اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است.
* پس معتقدید که معرفی یک وزیر زن با هر نگاه و رویکرد سیاسی می‌توانست گام موثری در حوزه زنان باشد و اگر این اقدام صورت نگرفته به خاطر بی‌توجهی به آرمان‌های امام و انقلاب در این زمینه است.
فارغ از گرایش‌های سیاسی، مهم حضور زنان در عرصه مسائل اصلی کشور است. این ضرورت انکارناپذیر است اما ظاهرا برخی اوقات خوانش‌هایی که در لایه‌های زیرین انقلاب وجود داشت و در ابتدا به خاطر ویژگی کاریزماتیک رهبری انقلاب بروز نکرده بود و حالا فرصت بروز و ظهور یافته است، نادیده گرفته می‌شود.
* با این حساب، فکر می‌کنید در شرایط موجود- با توجه به دغدغه‌ها عمده اقتصادی و سلامت در کشور- و رویکرد مجلس یازدهم و دولت سیزدهم نسبت به مسائل زنان، موضوع حقوق و مطالبات زنان به چه سمت و سویی خواهد رفت؟ آیا از این پس شاهد به حاشیه رفتن بیشتر خواهیم بود؟
فکر می‌کنم بخش زیادی از آن به مطالبه‌گری برمی‌گردد. هر قدر که میزان مطالبه‌گری افزایش یابد، ضرورت پاسخگویی نیز افزایش یافته و مسوولان در موقعیتی قرار می‌گیرند که باید پاسخ دهند. در مقابل هر قدر که مطالبه‌گری کاهش یافته و بی‌تفاوتی و ناامیدی حاکم شود، پاسخگویی هم کاهش خواهد یافت. بنابراین هر وقت که زنان مطالبان خود را از مسوولان یا بخش‌های مختلف افزایش داده‌اند و روی آن تمرکز کرده‌اند، نهادهای حاکمیتی هم واکنش نشان داده و به نحوی پاسخ داده‌اند.
اکنون اما مطالبات زنان به دلایل شرایط موجود از جمله مشکلات اقتصادی، بحران کرونا که بر زندگی ما و جهان حاکم شده است، به نوعی به حاشیه رانده شده است. معتقدم که لازم است زنان با قدرت بیشتری وارد شده و مطالبات خود را مطرح کنند.
* به نظر شما مهم‌ترین مطالبات و مسائل زنان در این اوضاع و احوال چیست؟
مهم‌ترین مطالبه زنان در این شرایط ایجاد امنیت سلامت است. امنیت سلامت به ضرورت تسری و تسریع واکسیناسیون برمی‌گردد. چون زنان نه تنها خودشان از این وضعیت متاثر هستند بلکه اعضای خانواده آنان نیز درگیر این مساله هستند. یعنی زنان نه تنها بار خود بلکه بار خانواده را نیز به دوش می‌کشند و این دوره کرونا فشار بسیار زیاد و جدی به زنان وارد کرده است. آنها از مشاغل خود که عمدتا از مشاغل خدماتی است، به خاطر وضعیت شیوع کرونا کنار گذاشته شده‌اند. به عبارتی فشار مضاعفی به آنان وارد شده است. به نظر من امنیت سلامت مهم‌ترین مساله‌ای است که امروز باید درباره آن مطالبه‌گر باشیم. وزارت بهداشت باید اولویت را بر واکسیناسیون زنان بگذارد تا بتواند جامعه را به سلامت نزدیک کند زیرا مادران هستند که سلامت خانواده را تضمین می‌کنند. اگر سلامت مادران دچار خطر شود، طبیعی است که نمی‌توانند سلامت خانواده را نیز تضمین کنند.
اولویت دوم زنان نیز باید بهره‌گیری از فرصت‌های شغلی باشد. امروز دیگر روزگاری نیست که بگوییم زنان بنشینند تا مردان اعم از پدران و برادران و شوهران خرج آنها را بدهند. امروز خانواده‌ها با مشارکت زنان و مردان اداره می‌شود. فرصت‌های شغلی زنان اما متاسفانه از دست رفته است. در آمارها دیدم که در بیش از یک میلیون شغل خدماتی که زنان در آن مشغول به کار بودند، از بین رفته است. همه اینها دغدغه و نگرانی‌های موجود است. این دو مساله امروز زنان را زنان باید پیگیری کنند و مردانی که نگران حال جامعه هستند باید بدانند که اگر حال زنان جامعه به دلایل سلامت و اقتصاد خوب نباشد، جامعه دچار مسائل و بحران‌های بیشتری خواهد شد.
* حضور وزرای زن در دولت می‌توانست به تحقق این مطالبات کمک ویژه‌ای کند؟
بله، آقای رییسی می‌توانست با به کار گرفتن زنان در پست‌ها مختلف وزارتی حداقل در این دو حوزه دغدغه زنان را کاهش دهد چون زنان هر قدر هم که وابسته به جناح‌های سیاسی مختلف باشند در امر زنانگی با هم مشترک هستند. ما تشکل نانوشته‌ای بین زنان اصلاح‌طلب و اصولگرا تحت عنوان ائتلاف اسلامی زنان داشتیم که در آن لایحه خانواده به عنوان یک اقدام مشترک صورت گرفت زیرا همه زنان فارغ از جهت‌گیری سیاسی از رویکردهایی که به مسائل زنان کم‌توجهی می‌کند، متضرر می‌شویم. فکر می‌کنم آقای رییسی هم می‌توانست از ظرفیت‌های زنان خیلی خیلی بیشتر استفاده کند و آرامش را به جامعه برگرداند چون زنان مامن آرامش جامعه هستند و اگر این ظرفیت فعال نشود، نگرانی‌های بسیاری برای جامعه ایجاد می‌شود.
اخبار برگزیدهپیشنهاد ویژهسیاسیلینک کوتاه :