دستاورد نشست وین چه بود؟
محمد بلوری * هیات ۴۰نفره‌ای که به عنوان کارشناسان مذاکره‌کننده دولتی در نشست چهارروزه و بی‌فرجام وین حضور داشتند به کشور بازگشتند بی‌آنکه بارقه امیدبخشی هرچند دور از این نشست کوتاه‌مدت در گشایش راه تحریم‌ها روی مردم رنج‌دیده و محرومیت کشیده کشورمان نمایان شود. همچنین روشن نشد علت حضور یک هیات ۴۰ نفری که حتی فرصت بیان سخنی تاثیرگذار نداشتند، چه بود؟ تنها سرپرست هیات مذاکره‌کننده به ارائه نظر‌های هیات اعزامی در حل بحران تحریم‌ها پرداخت چنانکه هم جمهوری اسلامی و هم آمریکا شرایط و نظر‌های خود را در گشایش راه گفت‌وگوها نمی‌پذیرند در حالی که مردم نمی‌دانند تا چه زمانی باید همچنان سنگینی و فشار ناشی از تحریم‌ها را روی شانه‌های ازتوان‌افتاده خود تحمل کنند. حاصل کار اینکه به نظر می‌رسد دولت جمهوری اسلامی هم ناامید از رسیدن به فرجامی روشن در آینده‌ای نزدیک مصمم شده است تا چند روز دیگر با همه مشکلات و کاهش تدریجی توان مالی، بودجه سال ۱۴۰۱ را به مجلس شورای اسلامی تسلیم کند، تا چه پیش آید. هرچند انتظار افکار عمومی از نشست وین این بود که حضور یک هیات مذاکره‌کننده در این نشست، نه برای نشان دادن یک اعتبار ظاهری، صندلی‌های داخل سالن گفت‌وگو را پرکنند، بلکه باتوجه به هزینه سنگین این سفر اروپایی و مشکلات اقتصادی‌مان، انتظار می‌رفت با طرح نظر‌هایی روشن، غرب را مجاب و اقناع کنند که ما در جهان طالب صلح و آرامش هستیم و نیازی به ساخت سلاح هسته‌ای نداریم.
اما تاثیرگذارتر از اعزام یک گروه ۴۰ نفره به نشست وین و اصرار و ابرام بر اینکه به فکر تولید سلاح هسته‌ای نیستیم، نشان دادن عملی این واقعیت است که در سفر مدیرکل آژانس هسته‌ای به کشورمان، می‌توانستیم به آن توجه کنیم.
از جمله اگر در آستانه آغاز نشست وین، راه ورود مدیرکل آژانس را به یک مرکز انرژی هسته‌ای در کرج نمی‌بستیم و مانع ورودش به این مرکز نمی‌شدیم، به طور موثر و به عینه می‌توانستیم نشان دهیم جمهوری اسلامی در اندیشه انجام آزمایش‌های مربوط به هسته‌ای نیست و به آنچه می‌گوییم، صادق هستیم و به اصطلاح عوام، ریگی به کفش‌مان نیست.
به هر حال امروزه در حالی برای رسیدن به روشنی‌های پایان راه تحریم‌های چندساله آمریکا در کوچه‌های سردرگم و تیره گرفتار شده‌ایم که با مشکلات فراوان داخلی روبه‌رو هستیم و روشن است این تحریم‌های ظالمانه چندساله فشار مضاعفی روی شانه‌های خسته و رنجور مردم وارد می‌آورد و بر دولت است که برای پرداختن به این معضلات و مشکلات داخلی، عزم خود را برای رفع تحریم‌ها جزم کند تا فراغت لازم و روشنی برای پرداختن به این مشکلات داخلی فراهم بیاید وگرنه در آینده نزدیک با گره‌های کور چنین مشکلات فراوانی روبه‌رو خواهیم بود و ضرورت زمانی ایجاب می‌کند دولت عزم خود را جزم کند تا بتواند گشاینده دریچه روشنی پدید آورد تا مردم ستمدیده‌مان بتوانند زنجیر اسارتبار تحریم‌ها را از پای خود باز کنند.
* روزنامه‌نگار پیشکسوت
اخبار برگزیدهیادداشتلینک کوتاه :