شادروان هاشمی‌رفسنجانی و اتوبوس‌خوابی
به گزارش جهان صنعت نیوز: یکی از این روش‌های مبارزه سیاسی در میان تندروها به کارگرفتن راهبردهای پوپولیستی و ایجاد نفرت و هراس طبقاتی در میان شهروندان عادی است. این تندروها همیشه یک کانون را برای تیر‌باران و بستن آن کانون به رگبارهای توهین و اتهام بدون سند در دستور کار قرار می‌دهند. تاریخ معاصر ایران پس از جنگ نشان می‌دهد این کانون مورد حمله در همه سال‌های تازه‌سپری‌شده شادروان آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی بوده است. همه کسانی که تاریخ انقلاب اسلامی به ویژه دهه نخست سال‌های پس از جنگ را مطالعه کرده و یا تجربه عملی این دوره را دارند نیک می‌دانند که شادروان هاشمی‌رفسنجانی نفر دوم کشور بود و بنیانگذار جمهوری اسلامی به او اعتماد صددرصد داشت. پس از جنگ اما جناح چپ که بعدها به اصلاح‌طلب مشهور شدند برای رای‌آوری در انتخابات باید جایی بزرگ را هدف قرار می‌دادند و گاه حرف‌هایی عجیب بر زبان می‌آوردند و شهروندان تهیدست را نسبت به کسی و جریانی بدبین می‌کردند.
با توجه به روند توزیع قدرت سیاسی در دهه‌های پس از جنگ، این کانون حمله، تنها هاشمی‌رفسنجانی بود. میانسالان یادشان هست که انبوهی از حرف‌های بی‌پایه و اساس علیه او و خانواده‌اش در جامعه به راه افتاده بود و هر جا حرفی از فساد احتمالی بود، انگشت‌ها به سوی او نشانه می‌رفت. به طور مثال می‌گفتند نصف کیش در مالکیت هاشمی‌رفسنجانی است یا همه پسته‌های صادراتی استان کرمان به خانواده او تعلق دارد و کار تا جایی پیش رفته بود که می‌گفتند هاشمی‌رفسنجانی همه تجارت عتیقه را در دست دارد. اصولگرایان از این حربه دست‌ساخت اصلاح‌طلب‌های افراطی، در به ریاست رساندن احمدی‌نژاد به کرسی ریاست‌جمهوری استفاده کردند و هنوز نیز نسل جوان اصولگرایان تندرو به این حربه مجهزند و عجیب‌ترین حرف‌ها را می‌زنند. به طور مثال و پس از آبروریزی‌ای که درباره اتوبوس‌خوابی شد، این مساله را در جامعه مطرح می‌کنند که اتوبوس‌خوابی نتیجه مانور تجمل دولت هاشمی‌رفسنجانی بوده است. اینها در یک خبرگزاری نوشته‌اند: «تکنوکرات‌های دولت هاشمی محصلین ایرانی بودند که در غرب تحصیل کرده و پیشرفت صنعتی غرب را از نزدیک دیده و در تلاش بودند ایران را نیز در این راه قرار دهند؛ مسیری که با شکست همراه شد و تنها ثمره آن، افزایش بیش از حد فاصله طبقاتی بود.»
واقعیت این است که شهروندان میانسال به بالا دیگر فریب این نوع پوپولیسم را نمی‌خورند و جوانان ایرانی نیز اصولا گوششان به این حرف‌ها بدهکار نیست و اصولگرایان تندرو بهتر است دستاویزی نو پیدا کنند.
لینک کوتاه :