اروپا در مدار چین

جهان صنعت نیوز| فاطمه رحیمی: چین برای جبران جای خالی آمریکا به دنبال جایگزینی برای بازارهای خود می گردد که این روزها با توجه به آشکار شدن اختلاف های آمریکا با اتحادیه اروپا، چین به دنبال فرصت طلبی است و طرح هایی را برای بازار اروپا دارد. نشریه اکونومیست در آخرین شماره خود به تغییر بازار هدف پکن پرداخته که در ادامه می خوانید.

در شرایطی که سرمایه گذاری چین به سمت اتحادیه اروپا سوق پیدا کرده، نگرانی اروپایی ها آغاز شده است. اروپا چشم چین را گرفته است. سرمایه گذاران چین در این قاره رو به افزایش است و در سال ۲۰۱۶ نزدیک به ۴ میلیارد دلار – تقریبا دو برابر مجموع سال قبل- افزایش یافت. سرمایه گذاری مستقیم خارجی چین در سال ۲۰۱۷ کاهش یافت، اما سهمی که در اروپا صرف شد، از یک پنجم به یک چهارم افزایش یافت. از بسیاری جهات این پول مورد استقبال قرار گرفته است. روابط تجاری اروپا با چین هر دو طرف را ثروتمندتر کرده است.

با این حال، چین همچنین از بازوی مالی خود برای خرید نفوذ سیاسی استفاده می کند. میلوش زمان، رئیس جمهور چک می خواهد کشورش ناوهواپیمابر غرق نشدنی چین در اروپا باشد. سال گذشته یونان مانع از انتقاد اتحادیه اروپا از سوابق حقوق بشری چین در سازمان ملل شد. مجارستان و یونان مانع از حمایت اتحادیه اروپا از حکم یک دادگاه علیه ادعاهای ارضی چین در دریای جنوبی چین شدند. احتیاط اروپایی ها در برخورد با چنین رفتارهایی باعث شده نگران شوند.

و تنها اروپاییان این طور نیستند. شرایطی که این ابرقدرت غیردموکراتیک نوظهور بر اساس آن در خارج از کشور سرمایه گذاری می کند، برای تمام کشورها جالب است –به خصوص اگر سایر مسائل از جمله سیاست خارجی تحت تاثیر قرار بگیرد. آمریکایی ها به طور روزافزون با این نگرانی روبرو هستند که چین تهدید تجاری و نظامی برای آنها باشد و این کشور باید برای حفظ وفاداری قدیمی ترین متحد خود با چین رقابت کند. برای همه مهم است که اروپا استقبال از چین را عاقلانه انجام دهد. در حال حاضر این طور نیست.

بسیاری از برنامه های چین در اروپا دقیقا همانطور است که می تواند از یک اقتصاد رو به رشد انتظار داشت. برخی سرمایه گذاری ها خصوصی، سودآور و بی ضرر است. در برخی مسائل مانند تغییرات آب و هوایی و تجارت، چین بسیار مسئولانه تر از دولت ترامپ برخورد کرده است. همین مسئله باعث شده برخی اروپاییان چین را وزنه تعادلی برای عمو سام غیرقابل پیش بینی تلقی کنند. نقاط اشتراک اروپا با آمریکا بسیار بیشتر از نقاط اشتراک آن با چین است، با این حال شاید بسیاری از اروپایی ها از مالک جدید کاخ سفید خوششان نیاید. علاوه بر این، چین از نیازهای اتحادیه اروپا برای اتفاق نظر در بسیاری از تصمیمات برای همراه کردن یک یا دو عضو اتحادیه جهت ممانعت از انتشار بیانیه یا اقدامات ضدچینی استفاده کرده است- برای مثال مسئله حقوق بشر.

برخی اروپاییان از همین مثال ها برای گرفتن نتیجه منفی استفاده کرده اند. آنها می ترسند که پول چینی یک روز اتحاد نظامی اروپا با آمریکا را تضعیف کند. با این حال تا زمانی که چین خود به یک دموکراسی تبدیل نشود، اروپا مطمئنا به متحدان سنتی خود نزدیک تر خواهد ماند.

با این حال اروپا باید مسیری را در پیش بگیرد که مانع از تشدید ساده لوحی و خصومت شود. این قاره باید از تقلید از حمایت گرایی چینی اجتناب کند. شاید منصفانه باشد که شرکت های چینی در اروپا با همان محدودیت هایی که شرکت های اروپایی در چین دارند، روبرو شوند اما این کار اشتباه است. نفوذپذیری جوامع و اقتصادهای اروپایی نسبت به ایده ها و تاثیرات یک نقطه قوت است، اما چنین گشایشی هم آنها را آسیب پذیر می کند.  با این حال دولت ها باید سرمایه گذاری ها را مورد به مورد بررسی کنند. ضمن اینکه اروپا باید به عنوان یک واحد صحبت کند. هیچ یک از کشورهای این قاره نمی توانند به تنهایی با چین روبرو شوند، اما در کنار هم آنها می توانند دهه ها سرپا باشند.