زوال تولید با حمایت بدون ایجاد رقابت
محمود آقادوستی *
چندی پیش مطلبی با عنوان مدیریت توانمند، موتور پیشران صنعت در ایران را ارائه دادم و در آن از بایدها و نبایدهای توانمندسازی مدیریت در پیشرفت صنعت سخن به میان آوردم. اما در روز یکشنبه ۱۰بهمن‌ماه سال جاری بعد از گوش فرا دادن به فرمایشات مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله امام خامنه‌ای در دیدار با صنعتگران و تولیدکنندگان، بر آن شدم تا مطلبی را در خصوص حمایت بی‌رقابت یعنی زوال تولید را به رشته تحریر درآورم. در شرایط فعلی تولید صرف هنر نیست بلکه هنر تولید ناب است.
در حال حاضر زمان فروش آنچه که تولید می‌کنیم نیست بلکه زمان، زمان توجه به بحث CRM و کنش‌ها و واکنش‌های جامعه هدف است. زمانی می‌توان محصول را به هر قیمت و کیفیت روانه بازار کرد و دغدغه‌ای بابت فروش نداشت که عرضه‌کننده تنها، تک و نورچشمی با انواع حمایت‌های درست یا نادرست باشید .
صنعت خودروسازی و صنایع وابسته به آن صنایعی به‌روز و تحول‌گرا هستند به طوری که اگر بخواهیم به خصوص در صنعت خودروسازی حرفی برای گفتن داشته باشیم، در ابتدا نیاز به یک تحول بنیادین فکری داریم. این در حالی است که راهی که تاکنون طی شده، نتیجه‌ای مشخص و مبرهن داشته که ضمن هدررفت منابع چه مادی و چه انسانی نوعی بی‌اعتباری و بی‌اعتمادی به محصول تولیدی نهایی را به همراه داشته است. البته در حال حاضر تصمیم به نبش قبر این موضوع ندارم چرا که به قول معروف گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست، آنچه البته به جایی نرسد فریاد است.
بنابراین آنچه اهمیت دارد این است که در شرایط فعلی باید چه کنیم. به نظر بنده بازگشت از تصمیم و تفکر اشتباه، شجاعت دوچندانی را می‌طلبد. در حال حاضر ضرورت دارد که تغییر استراتژی و تاکتیک را مد نظر قرار دهیم تا بتوانیم در این صنعت زنده و پویا بمانیم. در غیر این صورت شرایط به‌گونه‌ای می‌شود که طی سالیان اخیر شاهد و ناظر آن بوده‌‌ایم. رقابت سالم به معنای ایجاد انگیزه، حرکت، نوآوری، ایجاد تحول و حرکت در مسیر فناوری‌های جدید و در یک کلام یعنی پیشرفت است در حالی که این واژه در صنعت خودروسازی کشور ما به واقع گم شده است.
متاسفانه حتی بارها از مصرف‌کنندگان محصولات شنیده‌ام که کیفیت محصولات تولیدی سالیان قبل نسبت به کیفیت محصولات تولیدی سالیان اخیر برتری دارد و این در یک کلام یعنی پسرفت و فاجعه تولید .
واقعیت این است که عدم رقابت‌پذیری یا به روایت ساده‌تر ایجاد فضای تک‌قطبی و انحصاری و همچنین بستن درهای کشور روی واردات خودروهای تولیدی خارجی به معنای راحت کردن خیال تولید‌کننده داخلی از فروش محصولاتی حتی بی‌کیفیت‌تر از قبل است.
از این‌رو با کسب اجازه از تمام متخصصان و صاحب‌نظران این حوزه پیشنهاد می‌کنم در گام اول توقف رویه موجود در دستور کار قرار گیرد و در گام دوم نگرش حاکم بر این صنعت اصلاح شود. ایجاد تغییر اساسی در ساختار خودروسازان اعم از مدیران و طراحان و استفاده از طراحان، صاحب‌فکران و نخبگان در این حوزه مواردی است که باید در گام سوم مورد توجه قرار گیرد. در این میان تسهیل قوانین و از بین بردن بوروکراسی اداری در این حوزه و به طور کلی فضای کسب‌و‌کار از جمله موضوعاتی است که باید هرچه زودتر در دستور کار مسوولان قرار گیرد. این در حالی است که اجرای موفق گام‌های ذکرشده به نوعی به هم پیوسته و مرتبط است.
به عقیده بنده باید تغییر را پذیرفت و برای بقا در صنعت با تکیه بر تولید ناب جنگید.
بنابراین اقداماتی همچون بستن درهای کشور به واردات و حمایت بدون ایجاد رقابت به منزله زوال تولید خواهد بود. نکته قابل تامل اینکه نگاهی گذرا به اسامی طراحان و خودروسازان بزرگ و مطرح دنیا نشان می‌دهد که طراحان نخبه کشورمان در داخل جذب نشده‌اند که هیچ بلکه با ایجاد دست‌اندازها و کاغذبازی‌ها و گاهی غرض‌ورزی‌ها و تنگ‌نظری‌ها زمینه خروج آنها از کشور فراهم شده است. جالب‌تر آن که شرکت‌های بزرگ خودروسازی دنیا قدر گوهرهای ما را بهتر از خودمان دانسته‌اند و با جذب و صید آنان ضمن ایجاد طرح‌ها و تغییرات مفید در محصولاتشان و حفظ بازار رقابتی، سهم بیشتری از بازار جهانی را به خود اختصاص داده‌اند. در این شرایط اما همچنان با محصولات تولیدی بی‌کیفیت و غیرقابل استاندارد سر و کله می‌زنیم. بنابراین باید استراتژی مناسبی را برای ایجاد پیشرفت در صنایع مختلف به خصوص خودروسازی در نظر گرفت و زمینه پیشرفت در این حوزه را فراهم کرد.
* کارشناس صنعت
Email:maghadoosti@yahoo.com
اخبار برگزیدهیادداشتلینک کوتاه :