چرا دولت موضع خود در قبال طرح صیانت را روشن نمیکند
غلامرضا ظریفیان *
در جهان کنونی و در زندگی مردم، دنیای مجازی نیازی است همانند مساله معیشت، رفاه و اقتصاد. به طوری که در برخی موارد حتی مساله دنیای مجازی بیش از معیشت و یا هماندازه آن، وارد سبد نیازهای جوامع و به ویژه جامعه ایرانی شده است. بنابراین مساله دنیای مجازی و مناسبات و میزان دسترسی به آن از جمله مسائلی است که افکار عمومی جهان و ایران نسبت به آن حساس است و اگر با چنین پدیدهای روبهرو هستیم باید مانند برخی از حکومتها از این فرصت طلایی برای مشروعیتبخشی بیشتر و افزایش اعتماد مردم و سرمایه اجتماعی استفاده کنیم. ولی متاسفانه ما در مواجهه با این پدیده، به جای گفتوگو با مردم جامعه، توانمندان این عرصه و تجربه جهانی، سرنوشت آن را در اختیار عده غریبی قرار میدهیم. وقتی هم که چنین امر مهمی بدون آگاهیبخشی، اقناع و روشن کردن ابعاد آن برای مردم صورت میگیرد، سرمایه اجتماعی دولت و همچنین مجلس در جامعه ما به شدت آسیب میبیند که در این صورت نگرانی جامعه نسبت به آینده و تصمیمات آتی طبیعی است. در نتیجه مسائل در هالهای از ابهام قرار میگیرند و فقط به حرفهایی مانند «نگران نباشید»، «قصد این نیست»، «تلاش برای سالمسازی است» و.. بسنده میشود. این موضوع از غفلت تصمیمگیران نسبت به افکار عمومی و حساسیت این امر مهم در اعتماد بخشی جامعه حکایت دارد. به دلیل همین حساسیتها دولت نیز نمیتواند تکلیف خود را با مساله روشن کند و به شکل شفاف با جامعه روبهرو شود.
افراد تصمیمگیرنده احساس میکنند که فضای مجازی در برخی از زمینهها مشکلساز است ولی چون نمیتوانند به درستی با افکار عمومی ارتباط برقرار کرده و نگرانی خود را بیان کنند دست به محدودسازی میزنند و حاصل این محدودسازی هم افزایش موجی از عکسالعملهای جامعه است. مردم از طرق دیگری این محدودیت را جبران میکنند و ما در تجربه ۴۰ سالهمان در موضوعهای مختلف مانند ویدئو، ماهواره، فیلتر کردن و… دیدیم که هر زمان که با جامعه ارتباط خوبی برقرار نکردیم و از اهدافمان صحبت نکردیم، جامعه نیز به هر روشی راه خود را به دنیای مجازی باز کرده است. بنابراین تصور میکنم که این مسیر نیز مانند سایر اتفاقات گذشته به نقطهای میرسد که جامعه را به سمت عبور از قوانین میبرد چراکه با جامعه نتوانستیم هوشمندانه و منطقی روبهرو شویم.
* فعال سیاسی اصلاحطلب
اخبار برگزیدهیادداشتلینک کوتاه :