پوتین کجا متوقف خواهد شد؟
به گزارش جهان صنعت نیوز: زمانی که جنگ آغاز شد، در بامداد خاکستری تیره و تار ۲۴ فوریه، یورش به اوکراین به دستور ولادیمیر پوتین، رییسجمهور روسیه اجتنابناپذیری بیمارگونهای پیدا کرده بود. با این حال هیچ چیز در مورد این جنگ اجتنابناپذیر نبود. این یک درگیری است که کاملا ساخته پوتین است. در جنگ و بدبختی که در راه است، خون اوکراینیها و روسهای زیادی ریخته خواهد شد. هر قطره از آن روی دست پوتین پاشیده خواهد شد.
برای ماهها، در حالی که پوتین در انزوا باقی مانده بود و تقریبا ۱۹۰ هزار سرباز روسی را در مرزهای اوکراین جمعآوری کرده بود، سوال این بود: این مرد چه میخواهد؟ اکنون که مشخص است او هوس جنگ دارد، سوال این است: او کجا متوقف خواهد شد؟
پوتین در آستانه تهاجم میخواست که جهان باور کند که او دست از هیچ چیز نمیکشد. رییسجمهور روسیه در سخنرانی جنگی خود که در ۲۱ فوریه ضبط و همزمان با پرتاب اولین رگبار موشکهای کروز علیه هموطنان اسلاو خود منتشر شد، علیه «امپراتوری دروغ» که غرب است، انتقاد کرد. او که بر سر زرادخانه هستهای خود لاف میزند، به سرعت تهدید کرد که هر کشوری را که در سر راه او قرار گیرد، در هم خواهد شکست.
برخی گزارشهای اولیه تاییدنشده، تنها بر مقیاس جاهطلبی او تاکید میکرد. گمانهزنیهایی وجود داشت مبنی بر اینکه رییسجمهور روسیه ممکن است از کنترل دونتسک و لوهانسک، مناطقی در شرق اوکراین که شامل مناطق کوچک تحت حمایت روسیه است که هدف دیپلماسی لحظه آخری بودند، راضی باشد. اما همه اینها در مواجهه با یک حمله گسترده درهم شکسته شده است.
گزارشها حاکی از آن است که نیروهای زمینی روسیه از شرق عبور کرده و به سمت خارکف، دومین شهر اوکراین حرکت کردهاند. از جنوب، از کریمه به سمت خرسون حرکت میکند، و از بلاروس به شمال، به سمت کی یف، پایتخت اوکراین. معلوم نبود با چه قدرتی حرکت میکردند. اما همانطور که گزارشهای اطلاعاتی آمریکا و بریتانیا مدعی شده بودند، پوتین ظاهرا آرزوی تصرف کل اوکراین را در سر دارد. در عمل، او محاسبات روزمره خطرات و منافع سیاسی را کنار گذاشته است. در عوض او توسط این ایده خطرناک و توهمآمیز هدایت میشود که قرار ملاقاتی با تاریخ دارد (تاریخ در حال تکرار شدن است.)
به همین دلیل است که اگر پوتین بخش بزرگی از اوکراین را تصرف کند، برای برقراری صلح در مرزهایش متوقف نخواهد شد. او ممکن است به کشورهای ناتو که زمانی در امپراتوری شوروی بودند، حمله نکند، حداقل نه در ابتدا. اما او که از پیروزی مغرور شده است، آنها را در معرض حملات سایبری و جنگ اطلاعاتی قرار خواهد داد که از آستانه درگیری فاصله دارند.
پوتین به این ترتیب ناتو را تهدید خواهد کرد، زیرا او به این باور رسیده است که ناتو، روسیه و مردم آن را تهدید میکند. در اوایل این هفته، او از گسترش اتحاد به سمت شرق خشمگین شد. بعدا او یک نسلکشی ساختگی را که به گفته او غرب در اوکراین از آن حمایت میکند، تقبیح کرد. ولادیمیر پوتین نمیتواند به مردمش بگوید که ارتش او علیه برادران و خواهران اوکراینی آنها که آزادی را به دست آوردهاند، میجنگد. بنابراین او به آنها میگوید که روسیه در حال جنگ با آمریکا، ناتو و نیروهای نیابتی آن است.
حقیقت شنیع این است که پوتین یک حمله غیرقانونی را به کشور مستقل همسایه انجام داده است. او نسبت به اتحاد دفاعی در غرب آن وسواس دارد. و او اصولی را که زیربنای صلح در قرن بیست و یکم است زیر پا میگذارد. به همین دلیل است که جهان باید بهای سنگینی را برای تجاوزات او تحمیل کند.
این تنبیه با تحریمهای تنبیهی گسترده علیه سیستم مالی روسیه، صنایع با فناوری پیشرفته و نخبگان پولدار آن آغاز میشود. درست قبل از تهاجم، زمانی که روسیه این دو جمهوری را به رسمیت شناخت، غرب تنها تحریمهای ملایمی اعمال کرده بود. اکنون نباید از هیچ کوششی فروگذار کند. اگرچه روسیه تصمیم به ایجاد یک اقتصاد قلعهای را گرفته است، این کشور همچنان به جهان متصل بوده و همانطور که ۴۵ درصد سقوط اولیه در بازار سهام روسیه نشان میدهد، اقتصاد این کشور آسیب خواهد دید. در حقیقت تحریمها به غرب نیز آسیب میرساند. قیمت نفت پس از تهاجم به بیش از ۱۰۰ دلار در هر بشکه افزایش یافت. روسیه تامینکننده اصلی گاز اروپاست. این کشور مبداء صدور فلزاتی مانند نیکل و پالادیوم بوده و همراه با اوکراین گندم نیز صادر میکند. همه اینها در زمانی که اقتصاد جهانی با تورم و مشکلات زنجیره تامین دستوپنجه نرم میکند، مشکلاتی را به همراه خواهد داشت. و با این حال، به همان اندازه، این واقعیت که غرب آماده است تا از تحریمها رنج ببرد، به پوتین این پیام را مخابره میکند که به تخلفات خود اهمیت میدهد.
وظیفه دوم تقویت جناح شرقی ناتو است. تا به حال، این ائتلاف به دنبال این بود که در چارچوب پیمان امضا شده با روسیه در سال ۱۹۹۷ به حیات خود ادامه دهد که عملیات ناتو در بلوک شوروی سابق را محدود میکند. ناتو باید این پیمان را فسخ کند و از آزادیهایی که برای پادگان سربازان در شرق ایجاد میکند، استفاده کند. که البته این امر زمان میبرد. در همین حال، ناتو باید اتحاد و قصد خود را با استقرار فوری نیروهای واکنش سریع ۴۰۰۰۰ نفری خود در کشورهای خط مقدم ثابت کند. این نیروها به دکترین خود اعتبار میبخشند که حمله به یک عضو حمله به همه اعضاست. آنها همچنین به پوتین نشان خواهند داد که هر چه بیشتر در اوکراین پیشروی کند، احتمال اینکه در نهایت حضور ناتو در مرزهایش را تقویت کند، بیشتر خواهد بود؛ دقیقا برعکس آنچه او قصد دارد.
و جهان باید به اوکراین کمک کند تا از خود و مردمش دفاع کند. آنها بار رنج را به دوش خواهند کشید. تنها چند ساعت پس از جنگ، اولین گزارشها از کشته شدن نظامیان و غیرنظامیان منتشر شد. ولودیمیر زلنسکی، رییسجمهور، هموطنان خود را به مقاومت فراخواند. آنها باید انتخاب کنند که چگونه و کجا پوتین و ارتش و نیروهای نیابتی اش را در صورت استقرار یک دولت دست نشانده در کی یف دفع کنند. ناتو به دلیل ترس از رویارویی بین قدرتهای هستهای، قصد اعزام نیرو به اوکراین را ندارد. اما اعضای آن باید با ارائه اسلحه، پول و سرپناه به پناهندگان و در صورت لزوم، دولت در تبعید به اوکراین کمک کنند.
برخی میگویند که به چالش کشیدن پوتین با این روشها بسیار خطرناک است زیرا او ارتباط خود را با واقعیت از دست داده است، یا به این دلیل که حملات را سرعت خواهد بخشید، اشتباه محاسباتی خواهد کرد یا چین را در آغوش خواهد گرفت. این خودش یک اشتباه محاسباتی خواهد بود. پس از ۲۲ سال در اوج، حتی یک دیکتاتور با احساس بیش از حد توسعهیافتگی از سرنوشت خود، توانایی برای بقا و جزر و مد در قدرت را دارد. بسیاری از روسها، که درباره بحرانی که از ناکجاآباد آمده است مردد هستند، ممکن است نسبت به راهاندازی یک جنگ مرگبار علیه برادران و خواهران خود در اوکراین، بیعلاقه باشند. این چیزی است که غرب میتواند از آن بهرهبرداری کند.
یاری رساندن به پوتین به این امید که او آغاز به رفتار خوب کند، خطرناکتر خواهد بود. حتی چین نیز باید ببیند که مردی که در آن سوی مرزها بیداد میکند، تهدیدی برای ثباتی است که به دنبال آن است. هرچه پوتین امروز آزادتر باشد، مصممتر خواهد بود تا فردا دیدگاه خود را تحمیل کند و خون بیشتری ریخته خواهد شد تا در نهایت او را متوقف کند.
لینک کوتاه :