جنگ با سلاح‌های کاملا متفاوت
محمد بهشتی‌وند *
مقام‌های سیاسی و نیز تکنوکرات‌ها و دیوانسالاران و روسای اندیشکده‌ها به مثابه گروه‌های نخبه حاکم بر نظام سیاسی آمریکا که در دو حزب دموکرات و جمهوریخواه موثر در اداره این کشور پس از چرخش آرام آرام نظام سیاسی ایران به سوی چین و روسیه و پرهیز از هرگونه مراوده با غرب، نظام سیاسی ایران را در تیررس خصومت آشکار و پنهان قرار داده و با تحریم اقتصادی گسترده در دهه ۱۳۹۰ شمسی به طور غیرمستقیم جنگ علیه ایران را تشدید کرده‌اند.
از سوی دیگر جمهوری اسلامی نیز از همان ماه‌های نخست تولد خود آمریکا را خصم بزرگ دانسته و باور دارد این نظام در همه ۴۲ سال تازه‌سپری‌شده با نظام سیاسی ایران در جنگ است. بارها از زبان مقام‌های ارشد ایران و نیز مدیران سیاسی و اقتصادی دولت‌های گوناگون شنیده‌ایم که تحریم اقتصادی ایران همان جنگ است و باید ایرانیان این را جدی فرض کنند. سیاستمداران ارشد ایران با این داوری و اصرار بر آن به شهروندان یادآور می‌شوند جنگ، سختی‌های خود را دارد و باید با بردباری این روزهای سخت را تا پیروزی بر نظام سیاسی آمریکا تحمل کنند. از سوی دیگر نهادهای اصلی قدرت در ایران تصمیم‌هایی که در بالاترین سطح برای اداره کشور گرفته می‌شود را با لحاظ کردن راهبرد جنگی بودن شرایط کشور توجیه می‌کنند.
واقعیت این است که در جنگی که دو نظام سیاسی دارند هر کدام سلاح‌هایی را به کار می‌برند که تفاوت بنیادین دارند و هرکدام نیز تصور می‌کنند با استفاده از این سلاح‌ها است که دیگری را تضعیف کرده و خود را سرپا نگه می‌دارند. نظام سیاسی آمریکا از ابزار اقتصاد که در آن مهارت و توانایی فوق‌العاده‌ای دارد برای جنگ با ایران استفاده کرده و می‌کند و تا روزی که گفت‌وگوهای هسته‌ای وحتی فراتر از آن میان دو کشور به نتیجه صلح‌آمیز نرسد از آن استفاده خواهد کرد. در مقابل ایران اما هیچ ابزار نیرومند اقتصادی که بتواند با استفاده از آن با آمریکا نبرد کند ندارد و ترجیح می‌دهد از سلاح‌های نظامی و ساخت و تجهیز انواع موشک‌ها و سایر سلاح‌های موثر در جنگ با نظام سیاسی آمریکا استفاده کند. مقام‌های ایرانی باور دارند ابزار اقتصادی به کار گرفته شده از سوی واشنگتن بر ایرانیان تاثیر نداشته و اقتصاد ایران از پای درنیامده است و آمریکایی‌ها نیز باور دارند همه سلاح‌هایی که در ایران ساخته می‌شود هنوز با آنچه در اختیار غرب است فاصله بزرگی دارد.
با توجه به مجموعه صحبت‌ها و نظریه‌پردازی‌هایی که از سوی نهادهای قدرت در ایران ارائه شده باید دانست ایران هرگز با نظام سیاسی آمریکا سازش نخواهد کرد. این خواست و اراده ایران اما با راهبردهای غرب تناقض دارد و آنها می‌خواهند در جنگ بزرگ با چین دست‌کم ایران بی‌طرف بماند. ادامه جنگ احتمالی به شکل‌های گوناگون میان دو نظام سیاسی در آینده حکم می‌کند ایران برای ایستادگی و مقاومت به اقتصاد نیرومندتر نیاز دارد و سلاح‌های نظامی نیز باید از اقتصاد نیرومند حمایت کند. باید سلاح جنگ نظام سیاسی ایران را اقتصادی کرد.
اخبار برگزیدهیادداشتلینک کوتاه :