برگشت طرح صیانت به صحن قطعی نیست

به گزارش جهان صنعت نیوز:  ماجرا اما به همین سادگی که رشیدی‌ کوچی گفته نیست چون آن‌طور که کارشناسان و نمایندگان پیشین مجلس می‌گویند حتی درباره اینکه بر اساس رای‌گیری استمزاجی دیروز طرح به صحن برگردد نیز نمی‌توان اطمینان داشت. ضمن اینکه به صحن آمدن آن اگرچه می‌تواند موجب تغییری در مواد و تبصره‌ها شود اما تغییر چندانی در اصل موضوع ندارد زیرا اکثریت و اقلیت مجلس اصولگرای یازدهم آنقدرها هم که خودشان می‌گویند با هم تفاوت دیدگاه ندارند. این طور که به نظر می‌رسد این ماجرا صرفا یک دعوای سیاسی بین قالیبافی‌‌ها و پایداری‌‌ها است؛ دعوایی که اگرچه خیلی کش‌دار شد و تا اینجای کار نیز قالیبافی‌ها بردند، اما نتیجه قابل پیش‌بینی ندارد. در گفت‌وگو با عزت‌الله یوسفیان‌ملا نماینده پیشین مجلس و فعال سیاسی اصولگرا، سرنوشت احتمالی طرح صیانت و نتیجه احتمالی دعوای درون مجلسی را بررسی کردیم.

– مجلس در جلسه غیرعلنی دیروز به بازگشت طرح صیانت به صحن علنی رای داد. نظر شما درباره این بازگشت به خانه اول و هدر رفتن وقت و انرژی مجلس چیست؟

اصل ۸۵ قانون اساسی می‌گوید که مجلس حق ندارد اختیار قانونگذاری را به فرد یا افراد محول کند اما می‌تواند این کار را با در نظر گرفتن شروطی به کمیسیون‌های داخلی مجلس محول کند. یکی از شروط هم این است که دو‌سوم اعضای کمیسیون باید رای بدهند. شرط دیگر نیز این است که اگر مصوبه کمیسیون در شورای نگهبان تایید شد برای یک مدت تعیین شده و به صورت آزمایشی اجرایی خواهد شد.

مجلس یازدهم تصمیم‌گیری درباره طرح صیانت را به کمیسیون ویژه سپرده است. کاری که دیروز در جلسه غیرعلنی صورت گرفت هم سندیت ندارد؛ یعنی مصوبه مجلس محاسبه نمی‌شود. فقط می‌خواستند ببینند که نظر اکثریت چیست و به صحن بیاید یا نه.

– پس ممکن است نهایتا بررسی این طرح به صحن برنگردد؟

بله، در اصل ۸۵ قانون اساسی داریم که رسیدگی به موضوعی، به کمیسیون داده شد تا به جای صحن تصمیم بگیرد اما پس گرفتن آن در جایی پیش‌بینی نشده است. حالا وقتی اکثریت نمایندگان مجلس موافق باشند، می‌توانند با وجود اینکه در قانون پیش‌بینی شده، این کار را انجام داده و کمیسیون را خلع کنند.

– فکر می‌کنید با این حساب و بعد از استمزاج دیروز رسیدگی به این موضوع در صحن انجام شود؟

مخالفان و منتقدان این طرح خواستار بازگشت آن به صحن علنی بودند و دیروز نظر اکثریت به نفع آنها شد. نظر این گروه این است که اگر در صحن رسیدگی شود همه در جریان قرار می‌گیرند و رای آوردن آن هم سخت‌تر است چون باید رای مثبت نصف به اضافه یک نفر از حاضرین را داشته باشد. طبیعی است که جلب نظر موافق نصف به اضافه یک نمایندگان خیلی سخت‌تر از جلب نظر دو‌سوم اعضای کمیسیون ویژه است. به هر حال اکنون گروهی که اصرار دارند این کار باید با رسیدگی بیشتری در صحن انجام شود، برنده شدند.

– با این حساب احتمال رای‌آوری و تصویب این طرح کم شده است. اما سوال اینجاست که آیا اگر با چند تغییر به رای گذاشته و تصویب شود، نظر افکار عمومی را جلب می‌کند؟ به هر حال اصل مخالفان جامعه با محدودیت‌ بیشتر و مسدودسازی‌هاست.

به هر حال باید آن سوی ماجرا را هم دید. اگر سری به پلیس فتا بزنیم، خواهیم دید که با این فضای مجازی کلاهبرداری‌های بسیاری شده، خانواده‌های بسیاری به مشکل خورده‌اند و اتفاقات عجیب و غریبی رخ داده است. باید برای این مسائل هم فکری کرد. ما به دنبال محدود کردن علم و دانش نیستیم اما این را نیز باید در نظر داشت که امواج بدون دعوت شدن وارد همه‌جا می‌شوند یعنی همین که آنتن آن باشد، خودش وارد می‌شود و در کنار خود یک سری مشکلات ایجاد می‌کند. حامیان این طرح هم به همین مشکلات اشاره دارند. مساله اما محدودسازی نیست. امکان محدودسازی هم نیست. مگر وقتی فیلتر کردند، فیلترشکن نبود؟! آنکه جست‌وجو می‌کند هر چه که می‌خواهد را پیدا می‌کند و این کارها فایده ندارد. در عین حال برای حل مشکلات باید فکری کرد. مثال بزنم، یک دوره‌ای در این کشور مزاحمت تلفنی زندگی مردم را دچار اختلال کرده بود. من دادستان بودم و می‌دیدم که برای شکایت از این مزاحمت‌ها چه صفی می‌بندند. بعد اما مجلس قانون ۱۴ مخابرات را تصویب کرد و مردم نفس راحتی کشیدند. الان هم حرف همین است که باید مشکلات را رفع کرد اما به بهانه آن، فضا را محدود نکرد.

– حتی اگر فرض کنیم که تصویب چنین طرحی ضرورت دارد، مجلس یازدهم بعد از چند ماه سر خانه اول برگشته و این یعنی وقت و انرژی پارلمان صرف چنین موضوعی شده در حالی که وعده داده بودند و انتظار می‌رفت که به مسائل جدی‌تری مثل مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم رسیدگی کنند.

این نکته کاملا درست است اما به هرحال عده‌ای وقتی به چیزی پیله می‌کنند، دیگر رها نمی‌کنند. وقتی این طرح را اصل هشتاد و پنجی کردند هم یک داستانی شد و واکنش‌هایی به همراه داشت. با این حال برگشت آن به صحن مفید است چون نمایندگان باید در این زمینه پاسخگو باشند و اکنون نمی‌توانند. شاهدم که وقتی در حوزه‌های انتخابیه از نمایندگان در این باره سوال می‌شود و می‌گویند که به کمیسیون سپرده شده با انتقادات بسیاری مواجه هستند. همه می‌گویند چرا تصمیم‌گیری در این باره را به یک اقلیت سپردید. در واقع این بلاتکلیفی بحث صیانت و البته بحث شفافیت یک مشکل جدی برای آنها شده که نمی‌توانند درباره آن جواب قانع‌کننده‌ای ارائه کنند. این دو موضوع برای نمایندگان دو امتیاز منفی در انتخابات آینده بود و حالا می‌خواهند که حداقل یکی از آنها را جبران کنند.

– نکته دیگری که نمی‌توان نادیده گرفت، این بود که این موضوع به نوعی سیاسی شد. در درون مجلس طیف اقلیت و پایداری خواهان تصویب آن بودند اما اکثریت و عمدتا قالیبافی‌ها شروع به مخالفت کرده و همین بحث برگشت به صحن را مطرح کردند. در ادامه این قضیه و احتمالا بررسی‌های در صحن کدام یک برنده بازی خواهند بود؟

این هم حرف درستی است و تردیدی نداریم که این مساله سیاسی شد. یعنی از روال رسیدگی عادی یک قانون خارج شد. می‌گویند که اگر در قضاوت سیاست وارد شود، عدالت می‌رود. در تقنین هم همین‌طور است. قانون اگر با نگاه سیاسی تصویب شود خاصیت و رسالت اصلی خود را ندارد. این موضوع درباره موضوعات دیگری هم صدق می‌کند مثلا آمار اگر سیاسی باشد، مردم سردرگم می‌شوند و به آمار ارائه شده از سوی خارجی‌ها توجه می‌کنند. هرجا سیاست وارد شود، این اتفاق می‌افتد. درباره ساماندهی فضای مجازی نیز سیاست وارد شده است.

در این بازی سیاسی اما یک گروه از افرادی که تلاش می‌کنند طرح به صحن برگردد، اطمینان دارند که در صحن علنی رای نخواهد آورد.  همین رای که دیروز داده شد نشانگر این موضوع بود چون سیاست کمیسیون بر اساس اظهارات و مواضع قصد تصویب این طرح را داشتند. لذا رای استمزاجی برای خلع کمیسیون نشان داد که اکثریت با آن تصمیم کمیسیون مخالف هستند. اینکه چه کسی برنده و چه کسی بازنده می‌شود اما اکنون ممکن نیست. باید دید که بعدا چه اتفاقی می‌افتد و چه تصمیماتی می‌گیرند. یک نماینده ممکن است امروز یک رای بدهد و بعد با لابی و… توجیه شود و رای دیگری بدهد. تا این لحظه اما برنده بازی مخالفان طرح صیانت بوده‌اند.

اخبار برگزیدهپیشنهاد ویژهخواندنیدانش و فناوریسیاسی