سیر رسیدگی به طرح صیانت/برگشت به خانه اول
به گزارش جهان صنعت نیوز: کمیسیون مورد بحث نیز تقریبا هفت ماه بعد یعنی سوم اسفند ۱۴۰۰، طرح مورد نظر خود را تصویب کرد؛ آن هم در حالی که فقط یک مخالف داشت! به هر حال با پشتوانه همان اصل ۸۵ دیگر نیازی به رای‌گیری در صحن علنی نبود و مصوبه کمیسیون باید به شورای نگهبان ارسال می‌شد.
انتقادات و اعتراضات عمومی که بروز و ظهورش در فضای مجازی هنوز صیانت نشده، مشاهده می‌شد و می‌شود اما به اندازه‌ای بود که مجلس نتوانست آن را نادیده بگیرد. از این رو دیدیم که در همان روز هیات‌رییسه مجلس تصمیم کمیسیون مشترک در تصویب طرح صیانت برای محدودسازی اینترنت را به دلیل ایرادات شکلی در چگونگی بررسی طرح باطل کرد!
دعوای درون مجلس حول محور صیانت از قبل شروع شده بود اما از آن روز به بعد جدی‌تر و آشکارتر شد. تلاش برای تصویب دوباره در کمیسیون و نامه‌نگاری ۱۸۰ نماینده مجلس با هیات رییسه برای بازپس گرفتن طرح از کمیسیون و آوردن آن به صحن علنی مصداق این مدعا است.
در نهایت کار به جلسه غیرعلنی دیروز و رای‌گیری استمزاجی رسید. نتیجه هم اینکه، نمایندگان خواهان بازگشت طرح به صحن، پرشمار ظاهر شدند تا مدافعان تصویب پنهانی آن ناگزیر شوند، به نقشه‌های تازه‌شان مثل گران کردن اینترنت و… بپردازند، اگرچه حتما با این وجود مخالفت‌هایی که دیروز شمه‌ای از آن را در جلسه غیرعلنی دیدند، راه همواری پیش رو نخواهند داشت.
به هر روی، طرحی که هدفش قطع دسترسی مردم به اینترنت بین‌الملل و محرومیت ایرانیان از سرویس‌های محبوب و پرطرفداری چون اینستاگرام، تلگرام، توئیتر، واتساپ، جیمیل، گوگل، گوگل‌پلی و… است وارد مرحله تازه‌ای شد. صیانت‌پیشگان احتمالا روز اول فکر نمی‌کردند که این کار این قدر طول بکشد، اما دیدیم که اولین مقاومت‌های داخل مجلس در برابر این طرح در اظهارنظرهای مرکز پژوهش‌های مجلس شکل گرفت. آن‌طور که گفته می‌شود، رییس مجلس نیز تمایلی به همراهی با طراحان صیانت نداشته و از قضا در قضیه ارجاع طرح به مرکز پژوهش‌ها و برملا شدن ایرادات آن، نقش قابل توجهی داشته است.
کمیسیون ویژه و حامیان صیانت اما نه بعد از آنکه مرکز پژوهش سیاهه بلندبالای ایرادات طرح را منتشر کرد، کوتاه آمدند و نه بعدتر که درباره جلسه رای‌گیری کلی حاشیه و حرف و حدیث ایجاد شد.
اکنون هم با توجه به روحیه‌ای که از این گروه سراغ داریم، نباید انتظار داشت که به راحتی دست بردارند و عقب‌نشینی کنند. آنها قطعا سعی خواهند کرد از هر طریقی که شده، هدف خود یعنی انسداد اینترنت یا محدودسازی فضای مجازی را محقق کنند. بگذریم از اینکه حاضر به پذیرش مسوولیت این رویکرد هم نبوده و هیچ کدام حاضر به گردن گرفتن این طرح و عواقبش نیستند. شاهد آنکه یکی از طراحان طرح صیانت اخیرا گفته بود که صیانت نامی است که دشمن برای تخریب این طرح استفاده کرده! در چنین شرایطی و در مواجهه با چنین گروهی اما تنها امید‌مان به هوشیاری و آگاهی مردم و جامعه است.
مردمی که احتمالا اکنون نمی‌دانند به احتمال عدم تصویب طرح مورد نظر کمیسیون ویژه صیانت امید بسته و خوشحال شوند یا این واقعیت را در نظر بگیرند که آنچه نامش را ساماندهی فضای مجازی گذاشته‌اند نهایتا با چند تغییر به تصویب مجلس انقلابی خواهد رسید. حتی اگر خوشبین بوده و این احتمال را در نظر نگیرند هم باید به خاطر هدر رفتن چندین ماه وقت و انرژی مجلسی که وعده داده بود به مشکلات و مسائل مردم به خصوص مسائل معیشتی و اقتصادی بپردازد، افسوس بخورند!
برخی از کارشناسان سیاسی اما معتقدند که همچنان باید نیمه پر لیوان که همان بروز و ظهور اراده اجتماعی و موثر واقع شدن آن- حداقل تا این مرحله- است را مورد توجه قرار داد. احمد شیرزاد، نماینده پیشین مجلس و فعال سیاسی اصلاح‌طلب در این گروه جای می‌گیرد.
او در گفت‌وگو با «جهان‌صنعت» با اشاره به اینکه «مجلس یازدهم وجه میانه‌روی قابل‌توجهی ندارد اما بالاخره آن اصولگرایانی که در این دوره مجلس گرد هم آمده‌اند از یک طیف نیستند» گفت: «گروهی از اینها آتش تندی داشته و در قالب آن کمیسیون ویژه سعی کردند که هرچه سریع‌تر بلایی سر اینترنت بیاورند که فضای موجود که دسترسی به اینترنت نسبتا فراهم است- می‌گویم نسبتا چون الان هم وضع خوبی ندارد- از بین برود و کنترل‌شده‌تر باشد. این گروه حتی شروع به نوعی کنترل اینترنت از طریق مردم‌آزاری کردند. مثلا اینکه با کند کردن سرعت و مسائلی که می‌توانم به قول جوان‌ها اسمش را حال‌گیری بگذارم، مردم را در استفاده از اینترنت خسته کنند.»
وی افزود: «همان‌طور که شاهد بودیم عکس‌العمل اجتماعی نسبت به این رویکرد بسیار شدید بود. اگرچه این عکس‌العمل به شکل تظاهرات خیابانی و شورش و… نبود، اما اعتراضات گسترده‌ای صورت گرفت. فکر می‌کنم که بخش‌هایی از اصولگرایان داخل مجلس و گروهی که نگران هستند تا اقدامات تند صورت نگیرد و جامعه علیه آنها شورانده شود، به نوعی این مساله را کنترل کرده و فضا را تغییر دادند تا این طرح در نهایت تصویب نشود.»
شیرزاد گفت: «اکنون هم با برگشت آن به صحن علنی مجلس، شاهد جدال خیلی جدی خواهیم بود و فکر می‌کنم که بحث‌های داغی دربگیرد. در نهایت تصور نمی‌کنم آن گروهی که دنبال ایجاد محدودیت‌های شدید هستند بتوانند به نتیجه مورد نظر خود برسند. البته ممکن است اقدامات متعادل‌تری صورت بگیرد اما به طور قطع طرح صیانت به شکلی که در کمیسیون مطرح شده بود و می‌خواستند با اصل هشتادوپنجی کردن خیلی سریع تصویب شود، تصویب نمی‌شود. به نظر من آن برنامه به هم خورده و مجلس ناچار است که شفاف و علنی در این باره بحث کند و ما آنجا استدلال‌ها و حرف‌هایشان را می‌شنویم و افرادی که در اعماق ذهن و قلب خود مسائل سیاسی داشته و به مسائل تکنیکی اولویت نمی‌دهند را خواهیم شناخت.»
وی اگرچه این ایراد و نقد را وارد می‌داند که «مجلس یازدهم با طرح بحث صیانت و رسیدگی به آن برخلاف وعده‌ها و شعارهایش عمل کرده و وقت قوه قانونگذار را هدر داده است» اما معتقد است که مساله اصلی در این قضیه اثبات زنده بودن جامعه است. او گفت: «اینکه علمی را بردارند که خودشان هم نتوانند آن را زمین بگذارند، کار عاقلانه‌ای نبود. ای کاش مجلسی‌ها از اول این فکر را کرده و جامعه را اینطور به تب و تاب نمی‌انداختند. با این وجود اجازه دهند که وجه مثبت قضیه را ببینیم. نه اینکه کار انجام شده وجه مثبتی داشته باشد. در واقع وجه مثبت قضیه از دید مردم و اجتماع این است که بالاخره این چالش‌ها خودش را نشان می‌دهد و اراده اجتماعی و نه اراده سیاسی مردم بروز پیدا می‌کند. به نظر من برملا شدن این بحث‌ها و آمدن آن در صحن علنی مجلس خوب است و نگران‌کننده نیست.»
نماینده پیشین مجلس افزود: «طبیعتا خیلی خوب بود که کلا این رشد وجود داشت تا چیزی به عنوان طرح صیانت مطرح نشده و مجلس به جای آن به مسائلی می‌پرداخت که بیشتر به دغدغه‌های مردم و نیازهای کشور نزدیک است، اما به هرحال این ماجراها نشان داد که جامعه ایران زنده است و عکس‌العمل نشان می‌دهد. یعنی مجموعه جامعه به هرآنچه که عده‌ای در اتاق‌های در بسته برای آن برنامه‌ریزی کرده‌اند، تن نمی‌دهد. خود این پدیده به نظر من خوب و مثبت است.»
به اندازه شیرزاد خوشبین باشیم یا نباشیم فرقی ندارد. مجلس یازدهمی‌ها با اصرارشان به صیانت، رسیدگی به این موضوع تحت لوای اصل ۸۵ و بعد هم پشیمانی از آن، هم وقت مجلس را هدر دادند و هم با اعصاب و روان مردمی که هر روز نگران یک چیز اعم از اینترنت و معیشت و… هستند، بازی کردند. حالا دیگر اما کار از کار گذشته و راه برگشتی نیست. تنها می‌توان امیدوار بود که اکثریت مجلسی که گویا گوش شنواتری داشته، اعتراضات و نگرانی‌های طرح مذکور را دریافته و یا در جریان بازی‌های سیاسی درون جریان خود اراده کرده که طرح صیانت چنانکه کمیسیون ویژه می‌خواست، تصویب نشود؛ موفق باشد. همچنین باید امیدوار بود که نمایندگان در مجلس یازدهم از این پس که اتفاقا آرام‌آرام باید به فکر انتخابات بعدی و استمرار حضور خود در بهارستان باشند، کمتر از این طرح‌ها داده و بیشتر به مطالبات و دغدغه‌های مردم بپردازند.
اخبار برگزیدهپیشنهاد ویژهخواندنیدانش و فناوریسیاسیلینک کوتاه :
