اتاق بازرگانی و راه‌های برون‌رفت از تنگنا
محمد بهشتی‌وند *
تردیدی نیست که مجموعه نهادهای حاکمیتی به ویژه مجلس قانونگذاری و نیز دولت سیزدهم به هر دلیل در راه بر باد دادن هستی، فلسفه، مدیران و گردانندگان اتاق بازرگانی ایران استوار و راسخ و دنبال روزنه‌هایی هستند که از آنها اندیشه شکل گرفته را اجرایی کنند.
در این مسیر برخی از بازندگان انتخابات قبلی، گروهی از بازماندگان نسل پیش‌تر از مدیران اتاق ایران در رده‌های گوناگون مدیریتی و نیز دیوانسالاران و بوروکرات‌ها و همچنین چپ‌های مارکسیستی ارتدوکس مثل بقایای حزب توده و نیز شماری از اقتصاددانان ایرانی که به هر دلیل با اقتصاددانان هوادار اقتصاد رقابتی مخالفند و احساس می‌کنند اتاق به آنها توجه دارد و نیز افراطیون اصولگرا در رسانه‌ها دست در دست هم دارند.
اتاق بازرگانی ایران هرگز نمی‌تواند این آتش برافروخته را دست‌کم با ادامه وضعیت امروز با همان کلیشه‌های قدیمی و لابی‌هایی که هزینه گزافی روی دوش اتاق می‌گذارد، خاموش کند. شاید برخی موضع‌گیری‌های صریح‌تر از جمله سخنان صریح رییس اتاق تهران که از قوه قضاییه خواست نسبت به اتهام‌زنی‌های مالی به این نهاد قانونی وارد عمل شود گامی به جلو باشد و یک رفتار شجاعانه است.
با این همه به نظر می‌رسد که مدیران اتاق بازرگانی به مثابه یک نهاد بخش خصوصی می‌توانند در راه تازه‌ای قرار گرفته و از این تهدید پیش آمده برای آینده این نهاد فرصت درست کنند.
به طور مثال در حالی که اتاق‌های بازرگانی منابع در اختیار خود را در بخش‌های اقتصادی هزینه می‌کنند می‌توانند و باید به مسائل اجتماعی و فرهنگی نگاه تازه‌ای داشته باشند. به نظر می‌رسد تاسیس معاونت اجتماعی در اتاق بازرگانی ایران و سایر اتاق‌ها یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر است.
سازمان اجتماعی تاسیس شده وظیفه دارد با گروه‌های گوناگون اجتماعی مثل کارگران، پیشه‌وران و آموزگاران و دانشجویان ارتباط برقرار کرده و حقیقت اتاق را برای افزایش منافع ملی و توضیح فعالیت‌های اتاق بازگو کند.
دور بودن از گروه‌های اجتماعی و سنجاق کردن اتاق به دولت و مجلس در دنیای امروز جواب نمی‌دهد به ویژه اگر دو نهاد یادشده همدستی برای سوزاندن شاخ و برگ اتاق را در دستور کار داشته باشند.
اتاق بازرگانی ایران متاسفانه نگاه ژرف و گسترده به مقوله ارتباط با رسانه‌ها ندارد و مناسبات آنها با رسانه‌ها از مدل‌های کهنه پیروی می‌کند. برگزاری هدفدار و منظم با رسانه‌های گوناگون و اطلاع‌رسانی دقیق از هرچه در اتاق می‌گذرد کاری است که شوربختانه به آن توجه نمی‌شود.
برخی شبهه‌ها وجود دارد که اتاق بازرگانی منابعی را که در این باره دارد به طور نابرابر میان رسانه‌ها تقسیم می‌کند و به همین دلیل است که در مجادله تازه رقبای دولت و مجلس رسانه‌ها با بی‌تفاوتی از کنار مساله عبور کردند و رسانه‌های نامدار نیز ترجیح دادند وارد این داستان نشوند.
رسانه‌های دولتی و شبه‌دولتی اما با تیراژ گسترده‌تر و تبلیغات بیشتر پشت اتاق نیامدند بلکه کار را بدتر کردند. اینها از مسائل بسیار بااهمیت برای فردای اتاق است. اتاق بازرگانی سهم هیچ جناح و گروه سیاسی و اقتصادی نیست و باید با روش‌های نو و مدرن‌تر نیرومند بماند.
لینک کوتاه :