حقوق ایرانی‌ها کفاف سفر یک‌هفته‌ای را نمی‌دهد
به گزارش جهان صنعت نیوز: نگاهی به وضعیت درآمد مردم کشورهای منطقه و مقایسه آن با میزان درآمدشان نشان می‌دهد که هزینه سفر برای آنها با وجود اقامت در هتل و خرید خوراک آماده، چیزی بین یک‌هشتم تا یک‌سوم حقوقشان هزینه دارد.
این در حالی است که سطح درآمد مردم ایران به شکلی است که اگر تمام حقوق و درآمد ماهانه خود را نیز هزینه کنند باز توان مالی اقامت یک هفته‌ای در هتل و تامین خوراک آماده در داخل کشور را ندارند.
در این گزارش سعی کرده‌ایم با بررسی نرخ متوسط حقوق و هزینه‌های سفر در کشورهای منطقه و مقایسه آن با میزان درآمد و هزینه‌های سفر داخلی برای مردم ایران، نگاهی مقایسه‌ای داشته باشیم و وضعیت گردشگری داخلی ایران را با کشورهای منطقه مقایسه کنیم. بررسی آمار و اطلاعات جهانی نشان می‌دهد که ایرانی‌ها فاصله زیادی با کشورهای منطقه همچون امارات متحده عربی و ترکیه دارند.
واقعیت انکارناشدنی این آمار آن است که استفاده از خدمات گردشگری پایدار شامل اقامت در یک هتل متوسط (سه ستاره) و تامین خوراک آماده و هزینه‌های حمل‌و‌نقل بیش از تمام دریافتی ماهانه قشر کارگر در ایران است.
همچنین نتایج بررسی «جهان‌صنعت» نشان می‌دهد که ایرانی‌ها باید برای سفر یک‌هفته‌ای، چیزی بیش از یک‌سوم حقوق خود را هزینه کنند، این در حالی است که در امارات متحده عربی مردم این کشور برای خدمات مشابه فقط یک‌سوم حقوقشان را هزینه می‌کنند و در ترکیه وضعیت از امارات هم بهتر است.
هزینه سفر برای مردم ترکیه یک‌هشتم میزان حقوق
سایت budgetyourtrip یکی از سایت‌های شناخته‌شده‌ای است که هزینه‌های سفر و اقامت گردشگران در نقاط مختلف جهان را بررسی و اعلام می‌کند.
براساس برآورد این سایت هر گردشگر روزانه باید برای هر روز اقامت در ترکیه ۲۹ دلار در نظر بگیرد که از این مبلغ ۱۱/۹ دلار برای غذا و ۴۸/۴ دلار برای جابه‌جایی درون‌شهری است. همچنین متوسط اجاره اتاق در هتل برای دو نفر ۲۳ دلار است. پس یک سفر یک هفته‌ای برای دو نفر در ترکیه ۴۰۹ دلار هزینه دارد که سهم هر نفر حدود ۲۰۴ دلار یعنی پنج میلیون و ۷۱۲ هزار تومان خواهد بود.
براساس برآورد سایت destinationscanner متوسط درآمد ماهانه کارگران در ترکیه ۱۵۷۴ دلار است که با دلار ۲۸ هزار تومانی حدود ۴۴ میلیون تومان می‌شود.
با مقایسه متوسط درآمد مردم در ترکیه با هزینه سفر یک هفته‌ای در این کشور این‌طور برآورد می‌شود که سفر یک هفته‌ای برای قشر کارگر این کشور با فرض اقامت یک‌هفته‌ای در مقصد چیزی حدود یک‌هشتم حقوق آنها هزینه دارد.
هزینه سفر برای اماراتی‌ها، یک‌سوم حقوق مردم این کشور
هزینه اقامت در دوبی روزانه حدود ۷۲۹ درهم (۱۹۸ دلار) برآورد می‌شود، که میانگین قیمت روزانه بر اساس هزینه‌های سایر بازدیدکنندگان از این شهر است. مسافرانی که در گذشته به این شهر سفر کرده‌اند به طور متوسط ۱۶۴ درهم (۴۵ دلار) برای وعده‌های غذایی یک روزه و ۳۸ درهم (۱۰ دلار) برای حمل‌و‌نقل محلی خرج کرده‌اند. همچنین میانگین قیمت هتل در دوبی برای یک زوج ۹۹۸ درهم (۲۷۲ دلار) است. بنابراین یک سفر یک‌هفته‌ای دو‌نفره به دوبی به طور متوسط ۱۰۲۰۲ درهم (۲۷۷۸ دلار) هزینه دارد که چیزی حدود ۳۸ میلیون تومان سهم هر نفر می‌شود.
با نظر به اینکه متوسط درآمد ماهانه مردم در دوبی ۴۵۷۰ دلار یعنی معادل ۱۲۷ میلیون تومان است یعنی سفر یک‌هفته‌ای به دوبی به شرط اقامت در هتل حدود یک‌سوم متوسط حقوق در این کشور را شامل می‌شود.
حقوق ایرانی‌ها کفاف سفر یک‌هفته‌ای را نمی‌دهد
براساس برآورد سایت budgetyourtrip اقامت گردشگران در ایران به طور متوسط روزانه ۴۶ دلار هزینه دارد که از این میزان ۵۱/۶ دلار برای غذای روزانه و حدود دو دلار برای جابه‌جایی درون شهری ارزان (مترو و اتوبوس) است. همچنین متوسط هزینه هتل در ایران برای اتاق هتل ۶۹ دلار است. پس هزینه سفر یک‌هفته‌ای در ایران برای دو نفر حدود ۶۴۸ دلار برآورد می‌شود که با احتساب دلار ۲۸ هزار تومانی، ۱۸ میلیون و ۱۴۴ هزار تومان برآورد می‌شود که سهم هر نفر کمی بیش از ۹میلیون تومان می‌شود.
با توجه به اینکه حداقل دستمزد کارگران در ایران در بهترین حالت به دریافتی بالغ بر شش میلیون تومان می‌رسد لذا می‌توان گفت هر ایرانی برای یک سفر یک‌هفته‌ای در کشور خود در صورت اقامت در هتل باید تقریبا یک‌سوم بیشتر از مبلغ کل حقوق ماهانه خود را هزینه کنند، امری که نشدنی و بسیار دور از ذهن است.
همین ناهمخوانی حقوق ایرانیان با هزینه‌های سفر و گردشگری باعث شده که خدمات گردشگری در کشورمان لاکچری شده و صرفا محدود به استفاده جمعیت محدودی از قشر سرمایه‌دار در کشور شود.
از سوی دیگر ناتوانی مردم در استفاده از خدمات گردشگری باعث بیکار ماندن گروه بزرگی از فعالان صنعت گردشگری شده است.
انبوه راهنمایان تور، کارشناسان موزه‌داری، هتلداری و نیز کارشناسان جهانگردی که نتوانسته‌اند جذب بدنه گردشگری کشور شوند، همه و همه محصول وضع نامساعد اقتصادی کشور و درآمدهای ناچیز مردم ایران هستند.
طبیعتا برای حل این مشکل اصلی‌ترین و مهم‌ترین راهکار افزایش متوسط درآمد و حداقل دستمزدهاست؛ موضوعی که باز شدن گره آن به عزم و تدبیر جدی در بدنه دولت و حاکمیت نیاز دارد و تا زمانی که محقق نشود نمی‌توان به بهبود صنعت گردشگری از یک سو و تامین نیاز اولیه میلِ به سفر برای مردم، پاسخ مناسبی داد.
فراموش نکنیم که ادامه روند فعلی موجب آن می‌شود که مردم ایران در سفرهای خود صرفا به خانه‌های اقوام رفته و یا در گوشه و کنار پارک‌ها در چادر اقامت کنند.
چنین وضعیتی نه‌تنها زیبنده کشور و مردم ما نیست بلکه در طول این سال‌ها مانع به گردش درآمدن چرخ صنعت گردشگری کشور شده و کشور را از درآمد، اشتغال و بسیاری از فواید صنعت گردشگری محروم کرده است.
اجتماعی و فرهنگیاخبار برگزیدهاقتصاد کلانپیشنهاد ویژهخواندنیلینک کوتاه :