مهمان ناخوانده‌ای دیگر
دکتر بهاران فرخنده‌مهر *
گویا کسی از شدت بیکاری در حال کنکاش در کتاب رفرانس عفونی است و آن را ورق می‌زند و از گوشه‌های دنج و تاریک و خلوت آن می‌خواهد بیماری نایابی را بیرون بکشد. بشر در آستانه رسیدن به قله پیروزی برای شکست کرونا است ولی باید پذیرای مهمان ناخوانده‌ای دیگر باشد؛ آبله میمونی.
بیماری آبله که مدت‌هاست در کل جهان ریشه‌کن شده و به مرحله حذف رسیده بود، این‌بار می‌خواهد با شمایلی تازه بروز کند.
طبق نظر WHO، طغیان اخیر این بیماری غیرمعمول است. تاکنون ۸۰ مورد ابتلا تایید شده است.
سازمان بهداشت جهانی WHO اعلام کرد که این سازمان و شرکایش در حال تلاش برای درک بهتر میزان و علت شیوع آبله میمون هستند. این ویروس در برخی از جمعیت‌های حیوانی در تعدادی از کشور‌ها بوده است که منجر به شیوع گاه‌به‌گاه آن در بین مردم محلی و مسافران می‌شود. طغیان اخیر گزارش شده در ۱۱ کشور تاکنون غیرمعمول است، زیرا این طغیان در کشورهای غیربومی رخ داده است. آبله میمون متفاوت از کووید۱۹ پخش می‌شود و از آنجایی که این بیماری از طریق تماس نزدیک گردش می‌یابد در پاسخ به این بیماری باید روی افراد آسیب دیده و افرادی که در تماس نزدیک با آنها قرار داشته‌اند، متمرکز شد. افرادی که از نزدیک با بیمار در ارتباط هستند شامل کارکنان بهداشتی، اعضای خانواده و شرکای جنسی در معرض خطر بیشتری از نظر ابتلا قرار دارند. WHO اعلام کرد که برای ویروس آبله میمون نیاز فوری به واکسیناسیون وجود ندارد. این سازمان می‌گوید، شواهدی مبنی بر اینکه ویروس آبله میمون جهش پیدا کرده است وجود ندارد و این بیماری عفونی در غرب و مرکز آفریقا به شکل بومی و بدون تمایل به تغییر است. در کشورهای همسایه ما، وزارت بهداشت امارات از شناسایی اولین مورد ابتلا به آبله میمون در این کشور خبر داد. ویروس آبله میمون از اعضای خانواده ویروس آبله است که توسط میمون ایجاد می‌شود و دوگونه آفریقای غربی و مرکزی دارد. به جز موارد اخیر در چند کشور اروپایی، ۶۸ مورد مرگ مشکوک از جمله هشت مورد در انگلستان، ۲۰ مورد در پرتغال، هفت مورد در اسپانیا و ۱۳ مورد در کانادا و مکزیک گزارش شده است. این ویروس بیشتر در مناطق دورافتاده کشورهای مرکزی و غرب آفریقا گزارش شده است. نکته اینجاست که سرنخ‌هایی وجود ندارد که این افراد از کجا به ویروس آبله میمون مبتلا شده‌اند. این بیماری اولین‌بار در سال ۱۳۵۸ در میمون‌هایی که برای تحقیق نگهداری می‌شدند کشف شد ولی می‌تواند از طریق گاز گرفتن حیوان آلوده، تماس با خون، مایعات بدن یا زخم و ضایعات آن منتقل شود و تصور می‌شود که توسط جوندگانی مانند موش و سنجاب پخش شود. ممکن است با خوردن گوشت حیوان آلوده که به درستی پخته نشده است به این بیماری مبتلا شوید، به این شکل که انتقال بین انسان‌ها بیشتر از طریق قطرات تنفسی بزرگ (DROPLET) صورت می‌گیرد و لذا تماس چهره به چهره و طولانی‌مدت می‌تواند باعث انتقال این ویروس شود. این ویروس می‌تواند از طریق مایعات بدن، مواد ضایعه، با تماس غیرمستقیم مواد ضایعه، وارد بدن شود و مقامات بهداشتی هم هشدار داده‌اند که برخی از موارد از طریق جنسی هم منتقل می‌شوند.
بیماری در انسان باعث تب، بدن درد، بزرگ شدن غدد لنفاوی و در نهایت آبله یا تاول‌های دردناک پر از مایع روی صورت، دست‌ها و پاها می‌شود. دوره کمون (فاصله از عفونت تا شروع علائم) معمولا از ۶-۱۳ روز است ولی می‌تواند ۵-۲۱ روز نیز ادامه داشته باشد. خوشبختانه گونه‌ای که در انگلستان شیوع پیدا کرده ملایم است و مرگ‌ومیری از آن گزارش نشده است. در حال حاضر درمان خاصی برای آن وجود ندارد و بیماران باید در یک بیمارستان تخصصی بستری شوند تا عفونت گسترش نیابد و درمان‌های علامتی انجام شود. واکسن آبله، سیدوفوویر و ایمونوگلوبولین واکسینیا می‌تواند از شیوع این بیماری پیشگیری کند. در حال حاضر واکسن آبله در دسترس عموم نیست، در صورت ادامه شیوع بیشتر، دستورالعمل‌هایی تدوین می‌شوند تا مشخص کنیم که چه افرادی را باید در برابر این ویروس واکسینه کنیم.
* متخصص بیماری‌های عفونی و گرمسیری
اخبار برگزیدهیادداشتلینک کوتاه :
