چالش رهبری چین
به گزارش جهان صنعت نیوز: تعداد کمی از تحلیلگران در مورد آغاز سومین دوره بی‌سابقه و تاریخی شی‌جین پینگ پس از بیستمین کنگره حزب، که احتمالا در پاییز برگزار می‌شود ابراز تردید می‌کنند. اما می‌توان فرض کرد که سیاست «کووید صفر» او، که در سال جاری منجر به قرنطینه‌های گسترده و آسیب‌های شدید به اقتصاد شده، باعث استرس سیاسی شده است. حتی در رسانه‌های اجتماعی سانسورشده چین، واضح است که نگرانی عمومی در مورد مدیریت دولت با همه‌گیری در حال افزایش است.
چنین فضایی به طور طبیعی باعث ایجاد حدس و گمان در مورد ناهماهنگی در درون رهبری می‌شود. در روزهای اخیر شایعاتی به ویژه از طریق رسانه‌های چینی‌زبان خارج از کشور در مورد اختلافات در حزب و مخالفت‌های سطح بالا با برنامه‌های رهبری شی منتشر شده است. اگرچه این منابع چندان قوی نیستند، اما سزاوار توجه هستند – نه به عنوان نشانه‌هایی از یک مانع واقعی برای حکومت گسترده شی (جلسات وفاداری قویا نشان می‌دهد که او در مسیر خوبی قرار دارد)، بلکه به عنوان یادآوری این موضوع که خارجی‌ها در مطالعه نخبگان حاکم چین چقدر ناتوان هستند.
تجزیه و تحلیل با خیال‌پردازی آسان‌تر نمی‌شود. احتمالا افراد زیادی در حزب و نخبگان تجاری وجود دارند که دوست دارند از دست شی‌جی پینگ خلاص شوند. کمپین مبارزه با فساد او نزدیک به چهار میلیون مقام را مورد هدف قرار داده است؛ از جمله حدود ۴۰۰ نفر در مقام معاون وزیر یا بالاتر. بسیاری از روشنفکران از شی به دلیل تشدید کنترل‌های ایدئولوژیک و سرکوب بی‌رحمانه مخالفان خشمگین هستند. در میان چینی‌های معمولی، شی به عنوان مرد قدرتمندی که نفوذ جهانی چین را تقویت کرده است، به طور گسترده مورد تحسین قرار می‌گیرد. بسیاری نیز متقاعد شده‌اند که مدیریت غرب با کووید یک فاجعه مرگبار است. با این حال، کنترل‌های همه‌گیر شی برای فهرست رو به رشد شهرها و بخش‌های تجاری بی‌رحمانه است.
در چنین فضای سیاسی ظالمانه‌ای، هر رهبر که خشن‌تر از شی به نظر می‌رسد، توجه را به خود جلب می‌کند. لی کچیانگ نخست‌وزیر این کشور، دومین عضو بلندپایه حزب کمونیست، یکی از این افراد است- یک اصلاح‌طلب اقتصادی که برخلاف شی‌جین پینگ، در خانه با غربی‌ها ملاقات و به خوبی انگلیسی صحبت می‌کند. چند سال پیش از اینکه شی به عنوان حاکم در سال ۲۰۱۲ به قدرت برسد، گمانه‌زنی‌ها مبنی بر اینکه لی کچیانگ در حال رقابت برای این سمت است، وجود داشت. کسانی که خواهان بازگشت به روابط گرم‌تر بین چین و غرب، و کمتر نقشی برای این حزب در اقتصاد چین هستند، طبیعتا تمایل دارند نشانه‌هایی را به دست آورند که نشان می‌دهد آقای لی با فاصله از شی‌جین پینگ مرد شماره دو چین، در حال به دست آوردن زمین سیاسی است.
بیشتر شایعات اخیر بر دیده شدن لی کچیانگ در رسانه‌های دولتی، سخنان گرم او با تاجران که به دنبال سرکوب غول‌های فناوری چین به لرزه افتاده‌اند و اظهارات صریح او در مورد اقتصاد چین متمرکز شده است. در ۲۵ می، لی کچیانگ اعلام کرد که مشکلات اقتصادی چین از برخی جنبه‌ها بیشتر از تاثیر اولیه همه‌گیری در سال ۲۰۲۰ است. اوایل سال جاری لی کچیانگ تایید کرد زمانی که دو دوره او در ماه مارس آینده پایان یابد، از سمت نخست‌وزیری کناره‌گیری خواهد کرد. (در سال ۲۰۱۸ شی لغو محدودیت دو دوره‌ای در شغل همزمان خود به عنوان رییس‌جمهور ایالت را مهندسی کرد و بدین ترتیب ماندن در سمت رییس حزب را برای او آسان‌تر کرد، پست‌های ایالتی و حزبی معمولا توسط یک شخص انجام می‌شود). اما لی کچیانگ همچنان می‌تواند بر انتخاب جانشین خود تاثیرگذار باشد.
با این حال، شواهد مبنی بر مبارزه شی- لی ناچیز است. شی‌جین پینگ بسیار ممتاز‌تر و مسوول‌تر باقی می‌ماند. رسانه‌های دولتی همچنان درباره رییس‌جمهور و همچنین سیاست‌های مرتبط با او، مانند استراتژی کووید صفر ، با شور و حرارت می‌گویند. در ۲۱ ماه می به نیروهای مسلح یادآوری شد که دو مورد را در برنامه‌های آموزشی سیاسی خود بگنجانند؛ نخست، خلاصه‌ای از تصمیم حزب برای تعیین شی به عنوان هسته اصلی خود و بعدی، تفکر او به عنوان بخشی از ایدئولوژی راهنما. در ۲۴ می، رسانه‌های دولتی شروع به پخش سریال‌های متملقانه از سفرهای شی به سراسر کشور در ۱۰ سال گذشته کردند. «China Media Project»، یک گروه تحقیقاتی در هنگ‌کنگ، خاطرنشان می‌کند که غیبت‌های گاه و بی‌گاه شی از صفحه اول روزنامه مردم، سخنگوی اصلی حزب، مطابق با روندهای تاریخی است.
در مواقع استرس شدید، مانند آنچه که اقتصاد چین اکنون با آن مواجه است، برای شی غیرعادی نیست که دیگران را به میدان بیاورد. در مرحله اولیه همه‌گیری، در ژانویه ۲۰۲۰، لی کچیانگ اولین رهبر مرکزی بود که از شهر ووهان، جایی که کووید کشف شد، بازدید کرد. در آگوست سال گذشته، لی، نه رییس‌جمهور، پس از سیل که صدها نفر را در این شهر به دام خود کشید و قربانی کرد، از ژنگژو بازدید کرد. رهبران برجسته چین سابقه همکاری با نخست‌وزیرانی را دارند که تصویری از هماهنگی با رنج عمومی را در خود پرورش می‌دهند. ژو انلای در زمان مائو تسه تونگ چنین نقشی را ایفا کرد. ون جیابائو این کار را در زمان هو جینتائو، سلف شی‌جین پینگ انجام داد. هیچ جنگ قدرت آشکاری رخ نداد.
مطمئنا در زمان تسلیم قدرت به شی در هجدهمین کنگره حزب، موافقان کمتری نسبت به ده سال پیش وجود دارد. در اوایل سال ۲۰۱۲، یکی از اعضای دفتر سیاسی حاکم، بو شیلای، پس از آنچه مقامات بعدا آن را تلاش برای انجام کودتا توصیف کردند، دستگیر شد. ماه‌ها قبل از کنگره سیزدهم، در سال ۱۹۸۷، درگیری بین محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان منجر به سرنگونی یک دبیرکل به نام هو یاوبانگ (از زیرمجموعه‌های دنگ شیائوپینگ) شد.
بیم از اینکه شی با پاکسازی‌ها و کمپین‌های انتخاباتی خود به بوروکراسی ضربه زده است و خفقان او در رسانه‌ها، امروز تشخیص چنین شکاف‌هایی را دشوارتر می‌کند. اطلاعات داخلی در مورد حزب حاکم کانال‌های کمتری برای انتشار دارد. حتی قبل از همه‌گیری، چین تعداد بی‌سابقه‌ای از روزنامه‌نگاران غربی را اخراج می‌کرد. کووید ۱۹ باعث شده است که حتی کمتر ویزا صادر کند. شی‌جین پینگ از زمان شروع همه‌گیری، با رهبر هیچ‌یک از کشورهای گروه ۷ رو‌در‌رو ملاقات نکرده است. سیگنال‌هایی که او و سیستمش ارسال می‌کنند، ممکن است هنوز به طور قانع‌کننده‌ای حاکی از شکل‌گیری شکاف‌های جدی نباشد، اما با توجه به این چالش‌ها، با نزدیک شدن به کنگره بیستم، حتی ضعیف‌ترین سیگنال‌ها نیز نیاز به توجه دقیق دارند.
اخبار برگزیدهاقتصاد کلانپیشنهاد ویژهلینک کوتاه :