یادگار اخلاق و تواضع
محمد بلوری *
هر چند من از نزدیک با مرحوم دعایی همکار نبودم، اما به گفته بسیاری از کسانی که با ایشان همکاری داشته و آشنا بودند شنیده‌ام که همواره اهل مدارا بوده و رفتاری مهربانانه و نرم داشتند. در واقع تاکنون از کسی شنیده نشده که در محیط مطبوعات و روزنامه از این مرحوم شکایت یا دل‌آزردگی داشته باشد.
البته به این نکته باید اشاره کرد که فضای روزنامه‌های کیهان و اطلاعات در قبل و بعد از انقلاب با یکدیگر بسیار متفاوت شد. پیش از انقلاب ما با روزنامه کیهان همکاری می‌کردیم که تیراژ این روزنامه در آستانه انقلاب به یک میلیون و صد شماره در روز می‌رسید. این میزان تیراژ در حالی بود که جمعیت ایران در آن زمان ۳۰ میلیون نفر بود و بخش قابل ملاحظه‌ای از آنها نیز سواد چندانی نداشتند. به همین دلیل می‌توان گفت با توجه به امکاناتی که روزنامه اطلاعات داشته، چندان در طول سال‌های گذشته در جهت پرورش روزنامه‌نگاران حرفه‌ای و به‌کارگیری جوانان علاقه‌مند در این حوزه، پیشرفت قابل ملاحظه‌ای دیده نمی‌شود، اما به هر حال این مساله نمی‌تواند منکر حسن خلق و شخصیت افتاده مرحوم دعایی باشد. این اخلاق نیکو را شما اگر با سایر مدیران رسانه به خصوص رسانه‌های دولتی مقایسه کنید، بیشتر پی به ارزش‌های اخلاقی مرحوم دعایی خواهید برد.
ایشان در کار سیاسی نیز رفتاری مشابه با رفتارش در روزنامه اطلاعات داشت. یعنی در هر دو زمینه روش وی مداراجویانه و معتدل بود. حتی در اوایل انقلاب که مرحوم دعایی سفیر ایران در عراق بود و شاهد بودیم که تنش‌ها بالا گرفته بود، ایشان همواره با زبانی نرم به واقعیت‌ها نظر داشته و برخی مسوولان را از تندروی در قبال عراق برحذر داشته و به میانه‌روی دعوت می‌کرد. به همین دلیل به اعتقاد من سوای کارنامه حرفه‌ای ایشان در روزنامه اطلاعات، مهم‌ترین وجهه بارز مرحوم دعایی حسن خلق و رفتار بسیار متواضعانه ایشان بود که همین مساله هم به عنوان بزرگ‌ترین یادگار از او به‌جا خواهد ماند.
* پیشکسوت روزنامه‌نگاری
اخبار برگزیدهیادداشتلینک کوتاه :