ترویج قبیله‌گرایی و افول اقتصادی
مهدی پازوکی *
هر زمان که اطلاعات جدیدی از عملکرد شاخص‌های کلان اقتصادی منتشر می‌شود این سوال به ذهن متبادر می‌شود که دولت سیزدهم تا کجا می‌تواند ناکارایی‌های خود را در زمینه سیاستگذاری اقتصادی به عملکرد دولت قبلی گره بزند؟
یکی از حاشیه‌سازترین مسائل از ابتدای شروع به کار دولت سیزدهم مساله تزریق واکسن کرونا بود. این در حالی است که همگان می‌دانند بخش اعظم هزینه‌های خرید واکسن نه در دولت سیزدهم، بلکه توسط دولت قبل پرداخت شده بود. اینجاست که باید گفت اگر دولت موفقیت‌ها را به حساب خود می‌گذارد، معضلات و چالش‌های اقتصادی را نیز به حساب بیاورد و به دنبال بانیان وضع موجود و پیوند زدن مشکلات کنونی با عملکرد دولت قبل نباشد.
به نظر می‌رسد مدیران و ارکان اقتصادی دولت سیزدهم نه تنها نسبت به مدیران دولت دوازدهم، بلکه در مقایسه با تصمیم‌گیران دولت محمود احمدی‌نژاد نیز ضعیف‌تر عمل کرده‌اند. وقتی مدیران جامعه‌ای ضعیف می‌شوند شیوه مدیریتی آنان به طور مستقیم بر شاخص‌ها و متغیرهای کلان اقتصادی اثر می‌گذارد و اینجاست که ناکارآمدی نهادهای مسوول در حوزه سیاستگذاری اقتصادی خود را نشان می‌دهد. چنانچه مقایسه عملکردی این دولت با دولت‌های قبلی را مبنای قضاوت قرار دهیم می‌توان اذعان کرد که دولت سیزدهم در تاریخ ۴۳ ساله جمهوری اسلامی، یکی از ضعیف‌ترین دولت‌هایی است که به قدرت رسیده است.
اقتصاد ایران اما از کارشناسان و مدیران برجسته اقتصادی سرشار است. با این حال به جای آنکه این افراد در حوزه‌های مدیریتی به کار گرفته شوند، اعضای مدیران اجرایی کشور از قبیله و گروه خاصی انتخاب شده‌اند و نسبت به مدیرانی که پیش از این بر سر کار بوده‌اند در جایگاه ضعیف‌تری قرار دارند. به کار گماردن آقای زاکانی به عنوان استاندار تهران یکی از همین انتصاب‌هایی است که نشان از ترویج قبیله‌گرایی در دولت فعلی دارد. بنابراین دولت باید بداند و آگاه باشد که راه حل مشکلات اقتصادی برخورد علمی و کارشناسی با آنهاست نه برخوردهای پوپولیستی. ادامه این مسیر جز افول اقتصادی و تضعیف متغیرهای کلان اقتصادی نتیجه دیگری نخواهد داشت.
* اقتصاددان
اخبار برگزیدهیادداشت
لینک کوتاه :