«جهان‌صنعت» *
رسانه‌های مخالف سرسخت اصلاح‌طلبی این روزها با شگفتی فراوان و بدون درس‌گیری از آنچه در دولت نخست احمدی‌نژاد رخ داد به همان رفتار ناخوشایند برگشته‌اند. به این معنی که این گروه از رسانه‌ها برای ارزیابی و داوری هر رخداد و هر سخن و نقدی بدون درنگ دریچه تنگ و باریک اصولگرا- اصلاح‌طلب را باز کرده و آنها را به این سامانه ساده‌ساز برده و سپس حرف‌ها و رفتارها را با معیارهای خود در دو کفه ترازوی اصولگرایان و اصلاح‌طلبان گذاشته و داوری می‌کنند. هر چه رفتار و سخن یک سیاستمدار اصولگرا به ویژه از جنس قدرت مستقر در نهادهای اصلی اداره‌کننده کشور درست است و هر سخن و گفتار کارشناسانه از هر جای دیگر حتما ساخته و پرداخته اصلاح‌طلب‌ها و رسانه‌های خارجی و باطل و بی‌اساس است. اینها این روزها چنان از رییسی و افرادی مثل شهردار تهران و اصولگرایان دیگر در قدرت حمایت می‌کنند که در دولت نخست احمدی‌نژاد می‌کردند. به طور مثال رسانه‌های اصولگرا باور دارند حضور فیزیکی رییس‌جمهور و معاون اول او و نیز وزیران در سیل اخیر رفتاری بدیع است و تاکنون هرگز چنین کاری در دنیا به ویژه در جریان سیاسی اصلاح‌طلب‌های ایرانی انجام نشده است و هر انتقادی به این تاکتیک اجرایی را از سر حسد و خشم می‌بینند و همه منتقدان را در کاسه اصلاح‌طلب و رسانه‌های خارجی ریخته و فرمان به بی‌خردی و حسود بودن و تنبل بودن می‌دهند. این درحالی است که رفتاری و تاکتیکی باید بر پایه تجربه جامعه انسانی در جهان و نیز امکانات موجود و فرمان خرد ارزیابی شود به طور مثال کسانی را می‌شناسیم که حتی سیاست‌ورزی نمی‌دانند و اصولا سیاست‌باز نیستند اما به این تاکتیک رییس‌جمهور و بقیه انتقاد دارند. آنها می‌گویند وقتی می‌شود یک بازی فوتبال را در یک ثانیه معین با استفاده از تکنولوژی روز دنیا میلیاردها نفر ببینند این امکان برای رییس‌جمهور ایران نیز آماده است که به جای استفاده از امکانات دولت و رفتن به میان مصیبت‌زده‌های سیل‌زده و شنیدن آه و ناله آنها در محل ریاست جمهوری بنشیند و سخنان آنها را در لحظه بشنود و فرمان دهد.
از سوی دیگر در حالی که آدام اسمیت اقتصاددان برجسته چندین سده پیش کشف کرد بهره‌وری در انجام کارها با تقسیم کار چند برابر می‌شود و این کشف ساده او در دستور کار انسان قرار گرفت و تولید انبوه پدیدار شد و شهروندان و کشورها به سمت فعالیت در کاری که در آن مهارت داشتند رفته و دنیای مادی را از بحران غذا نجات دادن آیا نباید این اصل را به کار گرفت. اگر چنین است چرا رییس‌جمهور وزیر دارد؟ چرا وزیران معاون دارند؟ چرا در هر وزارتخانه چندین سازمان و دستگاه تخصصی وجود دارد؟ اگر قرار باشد رییس‌جمهور خودش هر رخدادی را از نزدیک ببیند و داوری کند و دستور دهد پس تقسیم کار چه می‌شود؟ مردم از این عصبانی هستند و ربطی به اصلاح‌طلب و اصولگرا هم ندارد. اگر رییس‌جمهور تصور می‌کند خودش باید به هر کار کوچک و بزرگی برسد شاید در ذهن‌ها تداعی شود که به همکارانش اطمینان کافی از نظر کارآمدی ندارد.
اخبار برگزیدهیادداشت
