کابوس اردوغان

به گزارش جهان صنعت نیوز:  نشنال اینترست در گزارشی آورده است، اردوغان از سال ۲۰۰۳ بر کشور حکومت می‌کند و این انتخابات برای او اهمیت دیگری هم دارد. در صورت از دست دادن قدرت، احتمال دارد اردوغان و خانواده‌اش به اتهامات مربوط به فساد و سوء‌استفاده از قدرت تحت پیگرد قانونی قرار گیرند. این باعث شده تحلیلگران حدس بزنند که اردوغان تقریبا به هر اقدامی، خواه دموکراتیک یا غیر آن، برای باقی ماندن در قدرت متوسل خواهد شد. شانس برنده شدن او زیاد نیست، زیرا اقتصاد کشور در یک سقوط آزاد قرار گرفته است. رای‌دهندگان به طور قابل درک عصبانی و بسیاری خواستار تغییر هستند.

در حالی که توجه به آنچه اردوغان ممکن است برای ماندن در قدرت انجام دهد متمرکز است، اپوزیسیون سیاسی ترکیه و ناتوانی آن در ارائه راه جایگزین مناسب و نامزدی برای جایگزینی رییس‌جمهور فعلی ممکن است بزرگ‌ترین مزیت اردوغان برای باقی ماندن در قدرت باشد.
برای شکست اردوغان، حزب جمهوریخواه خلق (CHP)، اپوزیسیون ترکیه، رهبری ایجاد اتحادی از احزاب مخالف را برعهده گرفت و شش حزب را گرد هم آورد. تصور این بود که شکست دادن رهبر محبوبی مانند اردوغان به همکاری همه احزاب مخالف نیاز دارد. کمال کیلیچداراوغلو، رییس CHP، که از سال ۲۰۱۰ این سمت را برعهده داشته، به خاطر گرد هم آوردن بازیگران سیاسی با گرایش‌های مختلف، به عنوان اقدامی ضروری برای ایجاد «اتحاد ملت» و بازگرداندن ترکیه به دموکراسی، مورد ستایش قرار می‌گیرد. اکنون اردوغان را به خاطر تضعیف نهاد دموکراسی مقصر می‌دانند.

تضعیف نهاد‌های دموکراتیک

تردیدی وجود ندارد که اردوغان کار‌های زیادی برای تضعیف نهاد‌های دموکراتیک ترکیه، آسیب رساندن به رشد اقتصادی این کشور و آسیب رساندن به روابط آن با شرکای غربی خود انجام داده است. از زمان کودتای سال ۲۰۱۶، اردوغان تمرکز خود را بر تمرکز قدرت اجرایی در دستان ریاست‌جمهوری قرار داد که بسیاری از ناظران بین‌المللی از آن به عنوان پایان حاکمیت قانون در کشور یاد می‌کنند. فساد بومی و سوء‌مدیریت باعث شده که ترکیه سومین سطح تورم در جهان را داشته باشد که در حال حاضر تقریبا ۸۰ درصد است. در دوران اردوغان، ترکیه خود را از جایگاه یکی از اعضای محترم و ارزشمند ائتلاف غربی، خارج کرد که عمدتا به دلیل روابط نزدیک او با ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهور روسیه است.‌

می‌توان تصور کرد که این سطح از ناکارآمدی می‌تواند به راحتی رای‌دهندگان را به رای دادن به رییس‌جمهور جدید تشویق کند، اما در ترکیه اینطور نیست. ناظران بین‌المللی انتخابات ترکیه در گذشته نه‌چندان دور، مواردی از مداخله قابل توجه دولت را ثبت کرده‌اند که هدف آن تضمین ماندن اردوغان و حزب عدالت و توسعه (AKP) در قدرت بود. از جمله این موارد فقدان آزادی مطبوعات و عدم دسترسی رای‌دهندگان به اطلاعات، محدودیت‌های دولت برای احزاب مخالف مانند حزب دموکراتیک خلق (HDP) است که رهبری آن در زندان به سر می‌برد و بوروکراسی و دستگاه قضایی که به اردوغان و آرمان او وفادار است. در شرایط عادی، موارد فوق می‌تواند قدرت تبلیغ بزرگی برای تحریک مخالفان سیاسی فراهم کند، اما متاسفانه برای رای‌دهندگان ترکیه، چنین نیست.

ائتلاف بر معرفی بهترین نامزد برای شکست اردوغان متمرکز نیست. به نظر می‌رسد که کیلیچداراوغلو اصرار دارد که نامزد ائتلاف برای ریاست‌جمهوری باشد. اگرچه CHP بزرگ‌ترین عضو ائتلاف است، اما لزوما به این معنا نیست که رییس حزب باید نامزد ائتلاف باشد. در عوض، منتقدان استدلال می‌کنند که اگر ائتلاف می‌خواهد شانس واقعی برای برکناری اردوغان از قدرت داشته باشد، باید با معرفی قوی‌ترین نامزد وارد شود. این احتمالا به معنای نامزدی اکرم امام اوغلو، شهردار استانبول از حزب CHP است.

امام اوغلو کیست

امام اوغلو که فردی باهوش و کاریزماتیک است، احتمالا کابوس اردوغان برای رقابت خواهد بود. او خوش‌صحبت، دلسوز و جوان است. او همچنین در سال ۲۰۱۹، زمانی که در رقابت برای شهرداری استانبول پیروز شد، با اردوغان و حزب عدالت و توسعه مقابله کرد که باعث ناراحتی اردوغان شد. به جز خودخواهی کیلیچداراوغلو هیچ دلیل واقعی برای عدم نامزدی امام اوغلو در برابر اردوغان وجود ندارد. نظرسنجی‌ها به طور مداوم نشان می‌دهد که امام اوغلو بهترین شانس را برای شکست اردوغان دارد. در مقابل، کیلیچداراوغلو فرسوده به نظر می‌رسد و از زمان ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۱۰، پیروزی‌های انتخاباتی بسیار کمی در برابر اردوغان کسب کرده است.

علاوه بر مشکل نامزد، اینکه چه کسانی را به عنوان عضو در اتحاد ملت بگنجانیم هم یک معضل است. HDP تاکنون از عضویت حذف شده و دلیلش هویت کردی آن است. این اقدام با ماهیت استراتژی اتحاد ملت در تضاد است، اما یک دلیل نسبتا ساده دارد: اعضای ائتلاف نمی‌خواهند به عنوان طرفداران آرمان کرد‌ها در ترکیه شناخته شوند – اتهامی که اردوغان به طور قطع به ائتلاف تحمیل خواهد کرد؛ لذا این اقدام اگرچه قابل درک، اما منطقی نیست.

HDP به طور مداوم نزدیک به ۵/۱۳ درصد آرا را در اختیار دارد که آن را به منبع قدرت قابل‌توجهی برای نامزد ریاست‌جمهوری اتحاد تبدیل می‌کند.
اگر HDP مجبور شود کاندیدای ریاست‌جمهوری خود را معرفی کند، این امر احتمالا آرای مخالفان را تقسیم کرده و به طور غیرمستقیم به اردوغان قدرت می‌دهد در نهایت، اتحاد مشکل انتقال پیام دارد.

ترکیه بعد از شکست اردوغان

بعد از شکست اردوغان چه اتفاقی قرار است بیفتد؟ پاسخ این سوال مشخص نیست. مشکلات ترکیه اساسی است و عملکرد حزب عدالت و توسعه در زمان رسیدن به قدرت برای اولین بار در سال ۲۰۰۲، نمونه خوبی است. آنها سندی با نام «نقشه اجرایی فوری» را منتشر کردند که بلافاصله پس از تصدی پست اجرایی، اولویت‌های آنها را مشخص می‌کرد. موضوعات این سند از اقدامات اقتصادی تا سیاست خارجی و رفاه را شامل می‌شد. به عبارت دیگر، حزب عدالت و توسعه شتاب ایجاد کرده و به رای‌دهندگان دلیلی داد تا به آنها رای دهند. کیلیچداراوغلو و همکارانش بر خشم رای‌دهندگان تکیه کرده و امیدوارند که این امر باعث ایجاد تغییرات سیاسی در ترکیه شود. آنها دلیل ملموسی برای رای دادن به نامزد ائتلاف ارائه نکرده‌اند. علاوه بر این، اتحاد ملت هیچ پلتفرم سیاست رسمی برای صحبت کردن ندارد. در عوض، وعده مبهمی برای بازسازی ترکیه به عنوان یک دموکراسی داده که عمدتا از طریق نهادینه‌سازی مجدد بازگشت به سیستم حکومتداری پارلمانی است (ترکیه پس از همه‌پرسی عمومی در سال ۲۰۱۷ به یک سیستم حکومتی ریاستی تبدیل شد). هیچ برنامه‌ای در مورد چگونگی برخورد این ائتلاف با مسائل مربوط به اقتصاد، سیاست خارجی و سایر سبد‌های مهم منتشر نشده است. نیازی به گفتن نیست که این امر باعث ایجاد اعتماد در رای‌دهندگان نمی‌شود.

در عوض، آنچه می‌بینیم سطحی از اقدامات فردی رهبران اتحاد ملت است که سخنرانی‌هایی بزرگ با این موضوع ایراد می‌کنند که «وقتی به قدرت رسیدیم، … خواهیم کرد.» اردوغان از نظر سیاسی ضعیف شده، اما علاوه بر داشتن مزیت رییس‌جمهور فعلی بودن، اپوزیسیون سیاسی عمدتا از‌هم‌گسسته و سازماندهی‌نشده هم مزیتی مضاعف برای او است. ترکیه دموکراسی بسیار ناقصی دارد و گمانه‌زنی‌های زیادی در مورد اقدامات غیردموکراتیک اردوغان برای ماندن در قدرت وجود دارد. با توجه به عدم وجود مواضع اصولی در میان مخالفان، شاید اردوغان مجبور نباشد برای رسیدن به نتیجه دلخواه خود به شیطنت زیادی متوسل شود. در حال حاضر، یک اپوزیسیون سیاسی پراکنده به اردوغان کمک می‌کند تا پنج سال دیگر به عنوان رییس‌جمهور منصوب شود.