ذهن‌های قفل و دهان‌های باز
به گزارش جهان صنعت نیوز: نگاهی به درون میهن نشان می‌دهد بی‌ثباتی سیاسی یک واقعیت تمام‌عیار است که از نیمه دوم دهه ۱۳۵۰ شروع و در دوران پیروزی انقلاب بهمن ۱۳۵۷ به اوج رسیده و پس از آن هرگز از این وضعیت رها نشده‌ایم. ۱۰ سال نخست پس از پیروزی انقلاب با مدیریت تثبیت انقلاب و اداره جنگ سپری شد و پس از آن نیز تا امروز شاهد بی‌ثباتی در درون و در مناسبات هواداران قدرت سیاسی و نیز بیرون از مرزها بوده و هستیم. نبرد بی‌امان مبارزه سیاسی برای به دست آوردن همه قدرت از سوی یک جناح سیاسی بارها و بارها با رای شهروندان ایرانی بی‌نتیجه مانده، اما حالا بیش از یک سال است این اتفاق افتاده و می‌بینیم که باز هم ثبات سیاسی در ایران و در مناسبات داخلی پدیدار نشده است.
گروهی افراطی که برخی رسانه‌ها و نیز نهادهای رسمی و غیررسمی قدرت را در اختیار دارند با ذهن‌های قفل‌شده و دهان‌های باز و قلم‌های بی‌ترمز اجازه نمی‌دهند حتی در این وضعیت که همه قدرت در اختیارشان است فضای سیاسی و اجتماعی کشور آسودگی را برای یک دوره کوتاه تجربه کند. آنها در مجلس دنبال این هستند که هرچه بیشتر برای شهروندان محدودیت ایجاد کنند.
یک روز می‌خواهند قانون ضد‌سگ‌گردی وضع کنند، یک روز دنبال این هستند که اینترنت را محدود کنند و روز دیگر می‌خواهند با اعمال محدودیت بیشتر قانونی که مشمول مرور زمان شده بود را زنده و بر رخت و لباس پوشیدن زنان اعمال سلیقه کنند و نیز هنوز دست بردار این نیستند که اعضای دولت قانونی گذشته را مسوول همه خرابی‌ها ندانند.
از این بدتر اما سیاست خارجی است که پرونده هسته‌ای که عمرش به ۲۰ سال می‌رسد هنوز نه‌تنها بسته نشده، بلکه گره‌های آن فزاینده و کورتر شده است. در وضعیتی که همه رشته‌های تنیده‌شده از سوی دولت قبلی برای دور نگه داشتن اروپا از آمریکا نیز پنبه شده است باز هم ذهن‌های قفل‌شده نمی‌توانند کاری از پیش ببرند. دهان‌های گشاد کسانی که ذهن بسته دارند و درباره دلایل و چگونگی رخدادهای این یک ماه تازه‌سپری‌شده تحلیل می‌کنند هیزمی است که بر آتش خشم شهروندان ریخته می‌شود و شعله‌های خشم را برافراشته‌تر می‌کند.
لینک کوتاه :