انتقادها از تصمیم «شتران» بالا گرفت
در این خصوص چند مورد از سوی کارشناسان، مطرح شده است: ۱- استفاده از منابع سهامداران پالایشگاه تهران برای کسب کنترل سهام عدالت، خلاف حاکمیت شرکتی و صرفه و صلاح سهامداران این شرکت بورسی بوده و حکایت از استفاده از منابع یک شرکت برای اهداف یک شرکت دیگر دارد. ۲- سهام عدالت بنگاه‌دار تخصصی حوزه نفت و پتروشیمی نبوده و اصولا ساختار سهامداری و دریافت سود دارد، نه بنگاه‌داری اقتصادی. کما اینکه هم اکنون نیز اعضای فاقد اثرگذاری مناسب هیات‌مدیره منصوب سهام عدالت در شرکت‌های دارای کرسی حضور دارند. ۳-«شتران» به دلیل دارا بودن نفتای مازاد و فروش با دیسکانت‌ها تا منفی ۸۰ دلار، دارای زیان تولید قابل توجه در این محصول بوده و طبیعتا رسالت آن باید اجرای طرح‌های توسعه‌ای برای جذب نفتای فوق از طریق احداث واحدهای بنزین‌سازی و پایین‌دستی برای افزایش سودآوری شرکت باشد. کمااینکه طرح افزایش ظرفیت واحد بنزین‌سازی با پیشرفت ۲۸ درصدی در حال اجرا بوده و منابع قابل‌توجهی برای تکمیل آن نیاز است ولی با خرید بلوک ۱۲ درصدی هلدینگ پتروشیمی فارس، «شتران» دارای سرمایه‌گذاری با بهای تمام‌شده ۱۰۰ هزار میلیارد تومانی و ارزش تابلوی ۳۶ هزار میلیارد تومانی و با تفاوت منفی ۶۰ هزار میلیارد تومانی خواهد شد. بنابراین احتساب زیان کاهش ارزش ۶۰ هزار میلیارد تومانی موجب ابهام اساسی در صورت‌های مالی و تعلیق نماد به دلیل احتمال عدم اظهارنظر حسابرس یا اظهارنظر مردود خواهد شد. همچنین اقساط سالانه خرید این بلوک، ۲۶ هزار میلیارد تومان بوده که با توجه به بازدهی نقدی پایین سهام «فارس»، مسیر طرح‌های توسعه‌ای و ایجاد ارزش‌افزوده پالایشگاه تهران و تبدیل شرکت به یک پتروپالایشگاه را برای همیشه مسدود خواهد کرد. با این اوصاف این سوال اساسی مطرح است که چرا پالایشگاه تهران به جای ایجاد ظرفیت پالایشگاهی و پترو‌پالایشگاهی شدن باید اقدام به خرید سهام «فارس» با این قیمت کنترلی کند و آیا این ماجراجویی به قیمت نابودی یک شرکت در صنعت استراتژیک می‌ارزد؟
لینک کوتاه :