مصیبت‌های یک زندگی عادی
به گزارش جهان صنعت نیوز: شهروندان ایرانی همانند همتایان خود در برزیل یا بریتانیا یا آنگولا یا بنگلادش یا سوییس دنبال زندگی عادی هستند. یعنی می‌خواهند درس بخوانند یا مهارتی به دست آورند یا کسبی راه بیندازند و با استفاده از تخصص، مهارت و تجارت خود درآمدی به دست آورند که هزینه زندگی خانواده‌شان را بدهد و نیز میزانی هم برای روزگار پیری و بازنشستگی پس‌انداز کنند. هر شهروند ایرانی همانند هر شهروند جهانی می‌خواهد با ساعت‌هایی مشخص از فعالیت خود خانه و اتومبیل داشته باشد و به اندازه کافی از همه مواد غذایی برای زنده ماندن و تندرستی کالری کسب کند. شهروندان ایرانی نمی‌خواهند در سرزمین‌شان با زور و ارعاب و دولت همه‌کاره تساوی درآمدی برقرار شود اما می‌خواهند نابرابری درآمدی به حداقل برسد و هیچ فردی با بهره‌برداری از رانت، فساد و نزدیک شدن به منابع قدرت و اطلاعات درآمدهای رویایی داشته باشد و به دیگران آزار برساند. شهروندان ایرانی همانند دیگر شهروندانی که در کشورهای دارای دموکراسی زندگی می‌کنند باید مالیات بدهند و دولت کارآمد داشته باشند و هرگاه دیدند دولت ناکارآمد است آن را تغییر دهند. سرانجام اینکه شهروندان ایرانی می‌خواهند روش زندگی‌شان را خود انتخاب کنند و بر پایه روزآمدی در دنیای امروز زندگی عادی داشته باشند.
شاید در نگاه نخست این‌گونه به نظر آید که ایرانیان با داشتن ثروت طبیعی قابل اعتنا و سرزمین پهناور و اقلیم گوناگون و نیز تاریخ دیرینه به آسانی می‌توانند زندگی عادی داشته باشند اما اگر به ماهیت اعتراض‌های شهروندان ایرانی از سال ۱۳۹۶ تا امروز و به ویژه ماهیت اعتراض این روزهای جوانان و زنان خوب نگاه کنیم می‌بینیم که چنین چیزی نشده و شهروندان ایرانی برای به دست آوردن زندگی عادی با مصیبت و سختی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. چرا ایرانیان در حسرت زندگی بهتر حتی به کشورهای کوچکی مثل دوبی، قطر و عمان می‌روند؟ چرا ایرانیان پرشمار و به ویژه جوانان آرزو دارند به کشورهای غربی بروند و برایشان اهمیت دارد که به اروپا، استرالیا، کانادا و آمریکا بروند؟ واقعیت تلخ این است که نهادهای قدرت در ایران به هر دلیل نتوانسته‌اند زندگی عادی برای شهروندان ایرانی آماده کنند بلکه با دخالت‌های خود در تعیین روش زندگی روزگار را غبارآلود‌تر کرده‌اند. مدیران اصلی تصمیم‌گیرنده در ایران وقتی در برابر این پرسش‌ها قرار می‌گیرند نخست می‌گویند شهروندان ایرانی راضی هستند و هر کس می‌گوید ایرانیان از روش زندگی خود ناراحت هستند خودشان مشکل دارند و با بیگانه‌ها همسازی می‌کنند. از سوی دیگر مدیران اداره‌کننده کشور بارها و بارها و در هر مناسبتی می‌گویند کشورهای غربی ۴۲ سال است ایران را تحریم کرده و اجازه نمی‌دهند ایران زندگی عادی داشته باشد. آیا شهروندان ایرانی این سخنان را قبول دارند؟ اگر مدیران اصلی کشور باور دارند ایرانیان از زندگی امروز خود در ایران رضایت دارند اجازه دهند یک همه‌پرسی انجام شود. از سوی دیگر تا ابد شهروندان این سرزمین نمی‌توانند به این دلیل که غرب نمی‌گذارد ایران آرام باشد، وضعیت تاسفبار اقتصادی داشته باشند.
مردم ایران تافته جدا بافته نیستند و یک زندگی عادی می‌خواهند.
لینک کوتاه :