خاک؛ سرآغاز زندگی

به گزارش جهان صنعت نیوز:  در همین راستا «لادن رضی کرد محله» سرپرست دفتر حفاظت و مدیریت زیست محیطی آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست گفت: به نظرم شعاری که برای امسال تعیین شده نشانگر اهمیت امنیت غذایی است؛ زیرا تولید در عرصه‌های کشاورزی و دامپروری احتیاج به خاک حاصلخیز دارد، بنابراین همگان باید به خوبی از آن خاک حفاظت شود. یکی از مهمترین موضوعات در حفاظت از خاک استفاده از آب‌های نامتعارف است؛ در واقع در شرایطی که با بحران آب مواجه هستیم، استفاده از بازچرخانی منابع آب، تصفیه فاضلاب و استفاده از آنها برای آبیاری اراضی کشاورزی است که در کشورهای پیشرفته برای مدیریت بحران آب جهانی از این راهکار استفاده می‌کنند اما اگر این تصفیه فاضلاب‌ها به درستی انجام نشود و خام مورد استفاده قرار گیرد، خاک را آلوده می‌کند.

وی افزود: قاعدتا گیاهی که در خاک آلوده رشد می‌کند، آلودگی را به خود جذب می‌کند که در این شرایط گفته می‌شود که امنیت غذایی به خطر می‌افتد. زمانی که خاک با تخریب و فرسایش از بین می رود دیگر خاکی نمی ماند که تولید کند در این شرایط تامین مواد غذایی هم از نظر کیفیت و هم کمیت دچار مشکل می شود، چون وقتی خاک آلوده می شود به دنبال آن گیاه آلوده رشد می کند که در این شرایط ایمنی غذایی به خطر می افتد بنابراین خاک باید هم از نظر کمیت و هم کیفیت حفظ شود.

مدیرکل دفتر آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست درباره منابع آلاینده خاک گفت: پسماند، پساب، مواد نفتی، واژگونی خودروهای حامل سوخت و یا شکستگی خطوط لوله برخی از عوامل آلاینده خاک است که در همه دنیا مشترک است که فقط بروز آنها می‌تواند قدرت و ضعف داشته باشد. یکی از آلاینده‌های مهم خاک، غلظت بالای فلزات سنگین در خاک است که یا طبیعی و یا ناشی از فعالیت‌های بشری است. به دلیل پایداری این عناصر قابلیت تخریب ندارند بنابراین در خاک و رسوبات تجمع می‌کنند.

به گفته وی میانگین فرسایش سالانه خاک در ایران ۱۶.۷ تن در هکتار برآورد شده است. مقدار سالانه فرسایش خاک در کشور ما با سایر قاره‌های جهان دارای اختلاف معناداری است و حتی با میانگین فرسایش سالانه در قاره آسیا ۶ تن در هکتار فاصله معناداری نشان می‌دهد.

 رضی کرد محله درباره اینکه وقتی بخشی از خاک آلوده می‌شود آیا امکان پاکسازی وجود دارد، گفت: خاک به طور طبیعی خاصیت خودپالایی دارد و این توان باعث می‌شود که آلودگی بلافاصله به گیاه منتقل نشود یا به منابع آب‌های زیرزمینی نفوذ نکند اما زمانی که حجم آلودگی زیاد شود و خاک ظرفیت خودپالایی خود را از دست بدهد این آلودگی یا در اختیار گیاه قرار می‌گیرد یا به راحتی به منابع آبی زیر زمینی نفوذ می‌کند البته همه اینها به نوع آلودگی و نوع بافت خاک بستگی دارد، بافت خاک‌های کشور ما بیشتر رسی و بار آنها منفی است؛ بنابراین وقتی ترکیب آلاینده بار منفی مانند نیترات وارد خاک می شود خاک توان جذب این آلودگی را ندارد و نمی تواند آن را در خود نگه دارد و با یک شست و شوی ساده وارد آب‌های زیرزمینی شده و منابع آب شرب را آلوده می‌کند.