مسیر دشوار پیش پای «بذرپاش»
فرشید پورحاجت *
امروزه در شرایطی قرار داریم که تقریبا یک قشر ۱۳ میلیونی از جوانان کشورمان به دنبال این هستند تا در آینده یک سرپناه امن برای زندگی خود داشته باشند. از سوی دیگر با رصد بازار مسکن کشور با کمبود حدود ۵ تا ۶ میلیون واحد مسکونی روبه‌رو هستیم.
با ساز و کار و ساختاری که در حوزه مسکن و ساختمان طی دوازده تا سیزده سال گذشته تا به امروز طی شده، به نظر می‌رسد کاری بسیار سخت در پیش است. تلاش‌های فراوانی لازم است تا کمبودها و نواقصی که تا امروز بر بازار مسکن حاکم بوده را رفع کنیم و تولید مسکن کشور را به تعادل برسانیم.
اما اگر بخواهیم واقعیت‌ها را بپذیریم، امروز یکی از مشکلات اساسی ساختار مسکن کشور تقویت نشدن بخش خصوصی است. بنگاه‌های اقتصادی موجود در حوزه مسکن و ساختمان و به طور خاص مجموعه انبوه‌سازان کشور نیازمند تقویت هستند. تمامی سیاستهایی که به خصوص در پنج تا شش سال گذشته در این حوزه رخ داده، منتج به سنگ‌اندازی در حوزه ساخت و ساز در کشور شده است.
اگر وزیر راه و شهرسازی جدید بخواهد موفق شود، باید بداند که بازیگر اصلی فعالیت‌های اقتصادی در حوزه اجرا، بنگاه‌های خصوصی هستند. مهرداد بذرپاش باید شرایط را به نحوی رقم بزند تا امور تولید مسکن کشور تسهیل شود. او در جلسه علنی دیروز مجلس در خصوص نقدینگی صحبت می‌کرد. وقتی بحث نقدینگی به میان می‌آید یعنی باید بتوانیم قدرت خرید مردم برای مسکن را افزایش دهیم.
آیا با سیاستهایی که طی مدت‌های گذشته دنبال شد، توانستیم قدرت خرید مردم را افزایش دهیم؟ پاسخ کاملا مشخص است؛ بهتر است نگاهی به حوزه خدماتی که باید برای یک متر مربع ساختمان در کشورمان پرداخت شود بیندازیم. دستگاه‌های عریض و طویلی که متاسفانه به صورت اساسی مشکلات ساختاری دارند مثل سازمان شهرداری‌ها که امروز در امور جاری خود گرفتار شده است، هزینه‌های سنگینی را بر حوزه مسکن وارد می‌کنند.
سوالی که امروز باید پرسید این است که شأن نزول دستگاه‌های خدمات‌رسان مثل شرکت توزیع نیرو یا شرکت آب و فاضلاب به چه صورت تعریف شده و طی این سال‌ها به کدام کج‌راهه رفته‌اند؟
شما نمی‌توانید مسکن را به گونه‌ای تعریف کنید که دسترسی مردم برای رسیدن به آن راحت باشد. بحث مطرح‌شده توسط وزیر جدید راه و شهرسازی در مجلس شورای اسلامی، نقدینگی بود. بوروکراسی و ساختار معیوبی برای بنگاه‌های اقتصادی کشور تعریف شده است. در کمال تاسف هر روز هم اذعان می‌شود که این مسیر وجود دارد. آن هم بحث صدور و دریافت مجوزهای ساخت و ساز در کشور است. اگر رصد کوچکی کنیم می‌بینیم که سرمایه‌های بخش خصوصی که دستشان در جیب خودشان است و نه در جیب دولت، مجلس و بودجه‌های عمومی کشور، بالغ بر ۹ ماه تا یک سال گرفتار بوروکراسی اداری می‌شوند. وقتی یک سرمایه به هدف نمی‌خورد و نمی‌تواند به سرعت وارد بازار اشتغال و توسعه کشور شود، چه انتظاری می‌توان داشت؟
به نظر می‌رسد کار، سخت‌تر و پیچیده‌تر از آن است که آقای بذرپاش بتواند به راحتی این مشکلات را حل کند. امروز تمام دستگاه‌ها و نهادهایی که به این صنعت پیشران مرتبط هستند، موانع ایذایی فراوانی بر سر راه این موضوع گذاشته و شرایط را بسیار دشوار کرده‌اند. حتی سیستم بانکی ما نیز شرایط را برای تولید مسکن در کشور سخت کرده است.
بنابراین به نظر می‌رسد که تقویت بنگاه‌های بخش خصوصی و مجموعه توسعه‌گران و انبوه‌سازان کشور به عنوان نهاد مشورتی و بازوی اجرایی کشور مورد توجه قرار گیرد. سیستم‌های ضد اقتصادی که در حوزه مسکن کشورمان وجود دارد باید برطرف شوند. چنانچه آقای بذرپاش عزمی مبنی بر برطرف‌سازی این سیستم‌ها دارد، ما به عنوان بخشی از بخش خصوصی کشور در کنارش خواهیم بود. ولی در کل باید اذعان داشت که انجام چنین اقداماتی دشوار به نظر می‌رسد.
* دبیر کانون سراسری انبوه‌سازان کشور
اخبار برگزیدهیادداشتلینک کوتاه :