مسوولان فرصت طلایی جمعیت را غنیمت بشمارند

به گزارش جهان صنعت نیوز: دکتر «شهلا کاظمی پور» جمعیت شناس گفت: منظور وزیر بهداشت از وقوع بحران در هفت سال آینده خروج دهه شصتی ها از چرخه باروری است، زیرا تعداد دهه هفتادی ها بسیار کمتر از دهه شصتی ها است. بنابراین اگر دهه شصتی ها تک فرزند باشند و میزان باروری آنها افزایش پیدا نکند، باروری دهه هفتادی ها کسری جمعیت را جبران نمی کنند. با این حال درحال حاضر بحران جمعیت نداریم بلکه در پنجره و فرصت طلایی جمعیت هستیم، ولیکن در آینده ممکن است جمعیت در کشور ما سالخوره شود. من خودم کلمه بحران را استفاده نمی‌کنم چراکه خیلی از کشورها الان جمعیت‌شان سالمند است اما دربحران نیستند، چون از سال ها قبل برنامه‌ریزی کردند و مشکلات خودشان را حل کردند.

 

وی افزود: تمام این موارد در حالی بیان می شود که تجرد قطعی برای دختران زیاد شده است، قبلاً دو درصد بود که پنج درصد شده است. اما برای متولدین دهه ۷۰ به بعد چون تعداد دختران دارد کم می‌شود و معمولاً با پسران بزرگتر از خودشان ازدواج می‌کنند، دیگر بحث مضیقه ازدواج را نخواهیم داشت. سال ۱۳۸۵، هشت میلیون دختر مجرد داشتیم ولیکن سال ۱۳۹۵، ۵ میلیون و ششصد هزار نفر شده‌اند. در جلسه‌ای بودیم که برای کاهش ازدواج ابراز نگرانی می‌کردند، اما من معتقدم کاهش ازدواج به دلیل کاهش جمعیت در معرض ازدواج است. باید با جمعیت در معرض ازدواج مقایسه شود.

 

این جمعیت شناس اظهار کرد: در هر صورت با ادامه چنین روندی رشد جمعیت کمتر می شود. بنابراین براساس تحقیقات تا ۲۰ سال آینده رشد جمعیت ایران صفر می شود. رشد جمعیت یعنی حاصل تفاصل موالید از مرگ و میر، در حال حاضر یک میلیون و صد تولد و در مقابل چهارصد هزار فوت داریم. اگر زمانی تفاضل تولد و فوت یکی شود، از آن روز به بعد کاهش جمعیت خواهیم داشت. این در حالی است که طی ۲۰ سال آینده تعداد سالمندان ما افزایشی و تعداد جوانان به ۲۵ درصد می رسد.

 

کاظمی پور با اشاره به معضل کمبود نیروی انسانی بیان کرد: طبیعتا با چنین روندی تا ۲۰ سال آینده با معضل کمبود نیروی انسانی مواجه می شویم. اما به نظرم این روزها که به اندازه کافی دارای نیروی انسانی نخبه در کشور هستیم به خوبی از آنها استفاده نمی شود. بنابراین عوامل دافعه مبدا نیز در افزایش مهاجرت و کاهش تولد در کشور تاثیر دارد. وقتی ما با این بچه‌های نخبه صحبت می‌کنیم، یکی از دلایل مهاجرت‌شان را این می‌دانند که در ایران نمی‌توانند رشد کنند، معتقدند مراکز پژوهشی و دانشگاهی ما نمی‌تواند سبب رشد آن‌ها شود؛ این یک دافعه است، در عوض امکانات پژوهشی و بورس تحصیلی که می‌گیرند از عوامل جاذبه مقصد است. حتی دانشجویانی که در سال‌های قبل برای اعزام به خارج از کشور وثیقه گذاشته‌اند، خیلی‌های‌شان برنگشتند. بنابراین مسئولان درحال حاضر نیروی انسانی و جوان موجود را دریابند، نگرانی برای سال های آینده ضروری نیست.