۱۹ دی سرآغاز یک جهاد بزرگ است

مهم‌ترین محورهای بیانات رهبر انقلاب در ادامه آمده است:

 نوزده دی قم یک حادثه‌ تحول‌آفرین و تاریخی است

* بزرگداشت نوزدهم دی سال ۵۶ هر سال تکرار میشود. باید هم استمرار داشته باشد. در آینده هم باید این رشته‌ی نورانی دوام پیدا کند. چرا؟ چون حادثه یک حادثه‌ی تحولی بزرگ بود، حادثه‌ عادی نبود. زنده نگه داشتن حوادث تحولی تاریخ وظیفه‌ی همه است.

* چرا می‌گوییم نوزده دی قم یک حادثه‌ی تحول‌آفرین و تاریخی است؟ چون شروع و سرآغاز یک جهاد بزرگ است. از اینجا یک جهاد بزرگی آغاز شد در سراسر کشور که هدف این جهاد هم این بود که ایران عزیز را از هاضمه‌ی غرب بکشد بیرون. ایران که له شده بود زیر دست و پای فرهنگ معوج و غلط غربی و زیر تسلّط سیاسی و نظامی غربی، این را بکشد بیرون، مستقلش کند، هویت تاریخی ایران را احیا کند. هویت تاریخی اسلام و ایران، ایران اسلامی است.

*  این هویت اسلامی ایران گم شده بود. اگر کسی می‌آمد در خیابانهای تهران راه میرفت، نه حالا فقط هم تهران، در خیلی از شهرهای دیگر، حتی در یک جاهایی از مشهد ما اگر کسی راه میرفت، احساس نمی‌کرد اینجا یک کشور اسلامی است، اینجا یک مردم مسلمانی زندگی میکنند. 

 راهبرد جریان باطل کتمان یا کمرنگ‌کردن ایام‌الله است

* راهبرد جریان باطل کتمان یا کمرنگ‌کردن ایام‌الله است؛ راهبردش این است که نگذارد این‌جور روزها، این‌جور حادثه‌ها زنده بمانند و نورافشانی کنند. از نظر جبهه‌ی باطل این ایام غالباً کتمان می‌شوند یا حتی به انکار هم میرسد. روز بیست و دوی بهمن کتمان میشود، روز سیزده آبان، روز نوزده دی، روز نه دی، روز بیست و نه بهمن قضیه‌ی تبریز، روز تشییع شهید سلیمانی، روز تشییع شهید حججی، اینها همه ایام‌الله‌اند. اینها را میخواهند کتمان کنند. اینها هر کدام یک مشعلی هستند که از نظر جریان باطل باید خاموش بشوند، جریان باطلی که در مقابل شما، در مقابل این ملت، در مقابل این انقلاب قرار دارد این مشعلها را بر نمی‌تابد، اینها را باید نابود کند، مشعلها را خاموش کند. 

نباید از وظیفه‌ای که عقل و شرع به عهده‌ ما گذاشته، غفلت کنیم

* کار را به لحظه باید انجام داد. توابین برای انتقام خون مطهّر امام حسین آمدند جنگیدند، کشته شدند، همه‌شان کشته شدند، اما در تاریخ اینها را مدح نمیکنند. چرا؟ چون دیرجنبیدند. شما که میخواستید خونتان را در راه امام حسین بدهید، چرا در اول محرّم، دوم محرّم نیامدید، یک کاری اقلاً صورت بدهید؟ آنجا می‌ایستید تماشا میکنید، امام حسین به شهادت میرسد، بعد دلتان میسوزد، آن وقت می‌آیید در میدان. این کار را به هنگام انجام ندادن این جور است.

کار را به هنگام باید انجام داد. نباید غفلت کنیم از وظیفه‌ای که عقل و شرع به عهده‌ی ما گذاشته. باید بدون تأخیر وارد میدان بشویم. نباید تأخیر داشته باشیم. آن وقت به تناسب اهمیتی که آن کار دارد، خطرات را به جان بخریم. 

در زمان جنگ، همه‌ قدرتهای دنیا دست به دست هم دادند که ایران را تجزیه کنند اما نتوانستند 

* بنده باز هم برای چندمین بار سفارش میکنم شرح حال این خانواده‌های شهدای دوران دفاع مقدس یا دفاع از حرم اهل‌بیت را بخوانید، ببینید چه سختی‌هایی را اینها متحمل شدند. این جوان همسر عزیزش، فرزند نور چشمش را رها میکند میرود برای ادای تکلیف در دفاع مقدس. هزارها این‌جوری رفتند وارد میدان شدند خب نتیجه چه میشود؟ نتیجه این میشود که یک دیوانه‌ای مثل صدام با امکانات فراوان وارد میدان میشود، آمریکا کمکش میکند، اروپا کمکش میکند، ناتو کمکش میکند، شوروی کمکش میکند، کشورهای مرتجع عرب مثل ریگ پول به پایش می‌ریزند آخرش هم هیچ غلطی نمیتواند بکند برمیگردد دست از پا درازتر.

وقتی ما یک جوانی مثل جوانهای دوره‌ی دفاع مقدس در میدان داریم که پشتشان گرم به آن ایمان است و یک کسی مثل امام دست و بازوی اینها را می‌بوسد نتیجه این میشود پیشرفت حتمی است. بله جنگ احزاب بود امّا در این جنگ احزاب ایران پیروز شد؛ یعنی همه‌ی قدرتهای دنیا دست به دست هم دادند که ایران را تجزیه کنند، خوزستان را جدا کنند، فلان جا را جدا کنند یک وجب از خاک کشور را نتوانستند ببرند این چیز کمی است؟ این پیروزی کوچکی است؟ وقتی حرکت میکنیم، احساس تکلیف میکنیم، خطر را قبول میکنیم، وارد میدان میشویم نتیجه این است دیگر این تجربه‌ی ماست دیگر. 

در اغتشاشهای اخیر مهمترین بخش کار، تبلیغات بود / میخواستند وانمود بکنند که مخالف ضعفهای کشورند اما در واقع میخواستند نقاط قوت ما را متوقف کنند / ما مشکل اقتصادی و معیشتی مردم را داریم اما آیا مشکل با آتش زدن سطل آشغال حل میشود؟

* در اغتشاشهای اخیر هم دست دشمن خارجی عیان بود. حالا یک عده‌ای انکار کردند. تا آدم میگوید دشمن خارجی، فوراً برای اینکه حالا یک جناحی را یا یک شخصی را یا یک گروهی را یا یک دولتی را به زمین بزنند، فوراً آن را انکار میکنند. یعنی نه‌خیر، تقصیر شماست. ولی نه، دست خارجیها واضح بود، معلوم بود. آن کار آمریکاییها، آن کار اروپاییها، کشورهای مختلف اروپایی هرکدام یک جوری در این قضیه وارد شدند به طور عیان، آشکار، نه مخفی. معلوم شد که چه کسانی در این قضیه دخالت دارند در این اغتشاشهای اخیر هم این‌جوری بود. نمیشود ندیده گرفت اینها را خب اینجا هم مهمترین بخش کار، تبلیغات بود.

فضای مجازی را دیدید، رسانه‌های خارجی را از غربی و عربی و عبری و امثال اینها ملاحظه کردید دیگر. اینجا هم بنابراین نقش اول مال تبلیغات بود. خب یک عده‌ای این‌جور میخواستند وانمود بکنند و خارجی‌ها در تبلیغاتشان این‌جور وانمود میکردند که این اغتشاشاتی که حالا یک عده‌ای، تعدادی می‌آیند در خیابانها و فریاد می‌کشند و فحش میدهند و یکجایی را یک شیشه‌ای را می‌شکنند و یک سطل زباله‌ای را آتش می‌زنند و فلان اینها مخالف با ضعفهای کشورند، ضعفهای مدیریتی، ضعفهای اقتصادی، ضعفهای فلان، نه، بنده به شما عرض میکنم عکس قضیه [است]. این کسانی که آمدند وارد اغتشاشات شدند و اینها را راه‌ انداختند هدفشان برطرف کردن ضعفهای کشور نبود، هدفشان از بین بردن نقطه‌های قوّت کشور بود.

نقاط قوّت را میخواستند متوقف کنند و الّا بله ما مشکل اقتصادی داریم شکّی نیست، مشکل معیشتی مردم را داریم آیا مشکل اقتصادی با آتش زدن سطل آشغال حل میشود؟ با آمدن و اغتشاش کردن در خیابان حل میشود؟ اینها نمیخواستند نقاط ضعف را از بین ببرند اینها میخواستند نقاط قوّت را از بین ببرند. خب اینها خیانت بود بلاشک خیانت بود و دستگاه‌های مسئول هم برخورد جدّی و عادلانه میکنند با خیانت، و باید هم بکنند.