تحریم های نانوشته؛ حذف ایران از کریدورهای ترانزیتی

به گزارش جهان صنعت نیوز؛ در گزارش اخیر مرکز پژوهش‌های اتاق ایران با عنوان «پایش تحولات تجارت جهانی» به توصیه بانک جهانی مبنی بر سرمایه گذاری در کریدورهای رقیب ایران اشاره شده است.

در ماه های اخیر بحث تحولات و تحرکات کشورهای همسایه و تغییر مسیرهای ترانزیتی مطرح بوده‌است. بسیاری معتقدند در نتیجه این تحولات و ایجاد کریدورهای جایگزین، ایران از کریدورهای مهم حذف خواهد شد.

در واقع توصیه بانک جهانی هم شاید به صورت مستقیم به این معنا نباشد اما نتیجه این پیشنهاد چیزی جز حذف ایران از مسیر کریدورهای ترانزیتی نخواهد بود.

فرصت سوزی با بی برنامگی

این یک واقعیت است که هیچ کشوری برای معاملات و تعاملات خود منتظر کشور دیگری نخواهد ماند. رقبا دائما در حال پیشی گرفتن و استفاده مناسب از فرصت ها در راستای منافعشان هستند.

درحالیکه ایران نقش یک نظاره‌گر را در منطقه و جهان ایفا کرده است. در سال‌های گذشته بیشترین بی‌توجهی به موقعیت جغرافیایی و ژئوپلیتیکی ایران توسط خود ایرانی‌ها صورت گرفته است. چراکه برای استفاده از مزیت های جغرافیایی هیچ استراتژی مشخص و جامعی وجود نداشته و ندارد.

همینطور هم در پی جنگ اوکراین و تحریم روسیه که کریدور شمالی از مسیرهای ترانزیت خارج شد، کریدور میانی که از آسیا و قفقاز عبور می کند، پررنگ و مهم‌تر شده است. شاید پتانسیل ایران برای تبدیل شدن به کریدور اصلی بیشتر باشد ولی باتوجه به تحریم ها این امکان مورد توجه قرار نمی گیرد. نتیجه هم می شود این که بانک جهانی به سرمایه گذاران پیشنهاد می کند که سرمایه هایشان را به کریدورهای رقیب ایران تزریق کنند.

توصیه بانک جهانی نوعی تحریم نانوشته است

ابوذر ندیمی، نماینده سابق مجلس در همین خصوص به «جهان صنعت نیوز» گفت: انواع پیمان‌ها و گزاره‌های قانونی مختلفی که در دنیا از  WTO تا FATF وجود دارد تواما دارای ۲ نقش است؛ یکی بازدارنده از جهت کسانی که عضو آن نیستند و دیگری تصویب‌گر است از جهت کسانی که تابع آن هستند.

البته بسیاری از این قوانین ممکن است به نفع کشورهای ضعیف نباشد؛ درحالیکه مثل سازمان ملل برای خودشان حق وتو و جایگاهی قائل هستند و در حقیقت درحال اداره دنیا هستند.

وی افزود: حالا اینکه این اداره عادلانه یا قانونی است محل بحث است. ولی مهم این است که در همین شرایط منافع ما در چه چیزی است.

در مباحث حوزه‌های روابط تجاری محدودیت‌های تجاری از نوع تحریم سیاسی یا تحریم پیمان نامه‌ای و قطعنامه ای یا انواع قراردادهای بین الملل می تواند تعریف شود؛ همانطورکه ما در تلاش به پیوستن به شانگهای هستیم، دیگران هم به این فکر هستند که اقتصاد دنیا را به نفع خودشان محدودتر کنند.

ندیمی سپس درباره توصیه بانک جهانی به سرمایه گذاری در کریدورهای رقیب ایران تشریح کرد: اگر این نوع پیوست‌ها مدیریت نشوند در نهایت به کاهش نقش ایران یا حداقل از بین رفتن بخش عمده‌ای از منافع آن به علت محدودیت‌های جهانی منجر می‌شود. در واقع تحریم‌های اقتصادی نیز به مانند تحریم‌های سیاسی است. عنوان این تحریم‌ها این است که ما به اعضا و شرکای خود سرویس می دهیم و از آن ها می‌گیریم. در حقیقت این شرایط،‌ نوعی تحریم نانوشته است.

ندیمی در ادامه بیان کرد: ما در ابتدا باید با این مفهوم رو به‌رو باشیم که ما در محتوا نمی خواهیم جدالی داشته باشیم که همه آنچه که در دنیا می گذرد، به نفع ما است؛ بلکه می توانیم در نفع با یکدیگر گفتگو داشته باشیم.

به هر صورت همانطور که در گذشته پیمان های مختلفی مثل اکو و… وجود داشت، کشورها دارای پیمان‌های داخلی، پیمان‌های قاره‌ای و پیمان های جهانی هستند.

اگر تجارت خارجی می‌خواهیم، باید رابطه داشته باشیم

ندیمی افزود: دنیا می گوید ما باید منافعمان را با هم تقسیم کنیم؛ حتی اگر غلط هم باشد، می گویند ما نمی توانیم به شما بازار بدهیم و شما در مقابل از ما دریغ کنید؛ بنابراین آنچه که مشخص است این است که حقیقت تعاملات جهانی به محدودسازی‍هایی معطوف است.

این نماینده سابق مجلس درخصوص ارتباط ایران با جهان تاکید کرد: در دنیایی که بر تجارت خارجی استوار است، نمی توان روابطی نداشت؛ ما اگر نخواهیم صادرکننده و واردکننده باشیم می توانیم با همه سازمان های جهانی بی ارتباط باشیم ولی وقتی می خواهیم واردکننده و صادرکننده باشیم باید رفتارهای متفاوتی هم از خود بروز دهیم.

ندیمی در پایان اظهار کرد: در مجموع این نوع کریدورها فرصت‌هایی را برای کشورهای ایجاد می کند و در نقطه مقابل محدودسازی هایی این چنینی سبب ضرر می شود. این، نتیجه طبیعی مذاکرات، قراردادها و شریک سازی ها است.

اخبار برگزیدهاقتصاد کلان