گردشگری سیاه، تفریحی که به مصیبت ها می پردازد
جهان صنعت نیوز| گاهی اوقات سفر می‌کنیم به هدف استراحت و تفریح و گاهی نیز که خوشی زیر دلمان می‌زند، می‌شویم انسان‌های جویای هیجان و اتفاقات متفاوت! در این شرایط علاقه بسیاری داریم تا همه چیز را تجربه کنیم.
از نظر برخی آدم‌ها فیلم‌هایی که رنج و مصیبت بیشتری را نشان می‌دهد جذاب‌تر است و بیشتر جدی گرفته می‌شود. آهنگ‌های قدیمی با ارزش‌تر تلقی می‌شود. دیدن اتفاق‌های ناگوار برای آنها که تجربه‌اش نکرده‌اند نوعی تفریح به شمار می‌رود.
گاهی فیلم‌ها فرصت مناسبی است برای درک احساسات دیگران از حوادث ناگوار و گاهی دیدن فقر، بدبختی، مصیبت و حوادثی مانند زلزله، سونامی و… اگرچه تجربه واقعی این حوادث خود مصیبت است، دیدن مناطق و افراد مصیبت‌زده نوعی لذت به شمار می‌رود. این است که تفریح جدید انسان‌های مدرن و امروزی بازدید از مصیبت شده است!
در چند سال اخیر، نوعی از گردشگری در دنیا رواج یافته که هدف گردشگران از پرداختن به آن، تفریح و خوشگذرانی نیست، بلکه آنها مکان‌هایی را برای گردش انتخاب می‌کنند که چندان خوشایند نیست و حتی گاهی گردشگران را به غم فرو می‌برد!
با توجه به افزایش و متنوع شدن گونه‌های گردشگری در جهان، از دهه ۱۹۹۰میلادی، گونه جدیدی با عنوان «گردشگری سیاه» (Dark Tourism) به گونه‌های رایج گردشگری افزوده شد در حالی که بخش گسترده‌ای از مطالعات پیشینه گردشگری پیرامون بازاریابی، مصرف و عرضه مقاصد تفریحی، شاد و سرگرم‌کننده گردشگری است.
برخی از پژوهشگران و نویسندگان گردشگری، در جست‌وجوی آنتی‌تزهای تراژدی، مرگ و جنگ هستند. در چند سال اخیر، نوعی از گردشگری در دنیا رواج یافته که هدف گردشگران از پرداختن به آن، تفریح و خوشگذرانی نیست، بلکه آنها مکان‌هایی را برای گردش انتخاب می‌کنند که چندان خوشایند نیست.
گردشگری غمبار
این نوع از گردشگری، سیاه، تلخ یا غمبار نامیده می‌شود. در این نوع سفر، گردشگران به دیدن آثار وقایع تلخی مانند شهرهای زلزله‌زده، مناطق سیل‌زده، بازماندگان جنگ‌ها و حملات شیمیایی می‌روند.
هدف از این سفر نیز تجسم بحران‌های طبیعی و انسانی در مناطقی است که دچار آسیب و بلا شده و افرادی را به کام مرگ فروبرده‌اند. درباره تاریخ شکل‌گیری این نوع گردشگری، اطلاعات دقیقی در دست نیست. گفته می‌شود تاریخچه آن به یونان باستان برمی‌گردد که در آن زمان، مردم به دیدن شهرهای جنگ‌زده می‌رفتند.
آمفی‌تئاتری در رم، یکی از نخستین مناطقی است که گردشگری سیاه در آن شکل گرفت. در قرون وسطی، در این مکان افراد را اعدام می‌کردند و عده‌ای برای تماشای آن جمع می‌شدند. پس از مدتی، این مکان کارکردهای دیگری برای جذب گردشگر پیدا کرد؛ رومی‌ها در استادیومی در محل این آمفی‌تئاتر، مراسمی برپا می‌کردند که تماشاگران در آن می‌توانستند جنگ میان حیوانات و جنگجویان را تماشا کنند.
انواع گردشگری سیاه
۱. گردشگری جنگ: سایت‌های جنگی و اردوگاه‌های مرگ
۲. گردشگری قساوت: سایت‌های مشهور مرگ
۳. گردشگری حبس: زندان‌ها یا دیگر سایت‌های بدنام محبوسان
۴. گردشگری مصیبت‌های غیرعادی: به تصویر کشیدن غم و اندوهی که اهالی یک منطقه در بازه‌ای از زمان در اثر بلایای طبیعی مانند زلزله، سونامی، سیل، توفان و… آن را تجربه کرده‌اند.
بسیاری از اماکن و مناطق دنیا که جذب گردشگر مناسبی نیز دارند، در رده گردشگری سیاه قرار می‌گیرند.
جاذبه‌های گردشگری سیاه
یکی از حوادثی که موجب جذب گردشگران حوزه گردشگری سیاه شد توفان دریایی «سندی» در شرق امریکا است. در دوران مدرنیته، گردشگری تلخ رواج بیشتری پیدا کرد و افراد برای دیدن مناطق جنگ‌زده و مکان‌هایی که در آنها قتل عام و درگیری رخ داده بود، به شهرهای مختلف سفر می‌کردند تا بیشتر با مفهوم مرگ و کشتارهای دسته‌جمعی آشنا شوند. یکی از اتفاق‌هایی که به این نوع گردشگری در عصر حاضر رونق بخشید، دیدن خانه‌های رها و ویران‌شده توفان «کاترینا» در نیواورلئان امریکا (۲۰۰۵ میلادی) بود که گردشگران زیادی را جذب کرد.
لینک کوتاه :